yazarların şu an düşündükleri şeyler

vanilya neden bu kadar güzel kokar babam böyle pasta yapmayı nerden öğrendi.

pişman olacak mıyım?

keşke tahin pekmez olsa.

bir kaşık, belki iki kaşık çikolata yiyip, günaha girsem mi acaba?

başım dönüyor ve ağrıyor, geçmiyor günlerdir. kaç serum aldım ama hiçbiri bi antidepresan etmiyor. gerçi artık o da fayda etmemeye başlamıştı. kitap okumak istiyorum ama asla okuyamam su an. uyumak da istiyorum. ben gözlerimi kapatsam okusa biri bana. keşke. hiç öyle laga luga şekil şükul yapmadan okusa.

bu zamana kadar kimsenin cismine, cinsine, suretine, ne yaptığına, nasıl göründüğüne bakmadım.. bir ses duydum içime oturdu orada kaldı.. yanlış yaptım doğru sandım, doğrularımı yarım bıraktım. benim gördüğüm başka bir kapı aralığıydı. o kapının arkasındaki gerçeği aradım. hep aynı cümle dolandı dilime"gösterdiğin başka, gördüğüm başka sende "ve belki de bu inanç içimdeki ateşi hep harladı.
bilirim ki bu yolun sonu karanlık. ama ne yaşanırsa yaşansın, düşüp dizlerimizde kanasa, yarım da kalsak,yalnız da olsak bu inanç içimde olduktan sonra her doğan güne umutla başlarım ben.
geçip gitmiyor.. zaman geçse de bitmiyor.
insanın bedeninden önce ruhuna dokunulmalı. gözü aramalı, sesi aramalı, eli aramalı.uzaktan da olsa gördüğünde, iyi olduğunu bildiğinde şükre sarılmalı..
kırgın kalpler bırakmayın arkanızda.. bırakın bu zamanda böyle mi hissedilir desinler,çok fazla taşıyamam desinler.. siz yolunuzu bilin elbet gün doğar.

hiç bir şey.

acaba ne olabilir nasıl olabiliriz bizden en fazla ne çıkar düşündüklerim gerçekleşir mi kafamda deli sorular

gecen sene bu zamanlarda hayatim cok cok farkliydi simdi ise daha da farkli ve hic beklemedigim sekilde. acaba gelecek sene nasil olacak?

nereye kıvrılıp yatsam onu düşünüyorum. ev şu an curcuna çünkü...

bazen insanların olaylara ne kadar tek taraflı baktığını, karşısındakileri anlamaya çalışmadığını düşünüyorum, ne düşüneyim başka. suistimal edilmiş iyi niyetimi düşünüyorum, biraz da kendimi sorguluyorum. acaba ben de istemeden birilerini kırmış mıyımdır?
biz yazarlar bazen ne kadar acımasız olabiliyoruz. karşımızdaki kişi yazdığımız şeyleri görse nasıl hisseder, hiç düşünmeden yazıyoruz satırlarca... peki bu ne kadar doğru, söyleyebilir misiniz bana? isterseniz karşınızdaki yazardan nefret edin, büyük yanlışını görün, bence alenen birilerine saldırmak çok yanlış. bunu çok sevdiğim insanlar da yapıyor, tanımadığım etmediğim yazarlar da, ve gördüğüm zaman çok üzülüyorum. biz buralarda anonimiz, karşımızdaki insanlar ne yaşıyor bilemeyiz. bize yansıttıkları kadar buradalar, ki bambaşka bir imajla da kendini tanıtabilir yazarlar, bu da daha önce yaşanmış. ne bileyim işte, insanları yargılayıp acımasızca tabirlerle kırmak bana çok yanlış geliyor. bir başka yanlış gelen şey de yazarların başka yazarların özel hayatına burun sokması. biz burada olduğumuz kadar başka platformlardayız da, ve sözlüğün aleyhine bir propagandada bulunulmadığı sürece başka platformlarda arkadaşlık yürütmek sözlüğe aykırı bir durum değil, yönetim kendisi yazmış bunu, sözlüğe yeni giren her yazar da bunu okuyor. bazı yazar arkadaşlar gruplar hakkında ağır ithamlarda bulunuyor, kalp kırıyorlar ve ben bunları gördüğüm zaman onlara içten içe acıyorum. biliyorum ki öyle tanımlar yazan insanlara ne kadar açıklamaya çalışsan da onlar yaptıklarının yanlış olduğunu anlamayacak. boşuna kendimi yormama gerek yok.
daha dün ben burada içimi döküyordum, birden discord bildirimlerim coşunca taslak kaydedip bakayım dedim, şaşkınlığa uğradım. bulunduğum bir gruptaki ss’ler yoldaş’a atılmış. o gruba ben fotoğraflarımı attım, belki de arasalar bulurlar benim kim olduğumu. o kadar gerildim ki... bu konuda kim haklı kim haksız konuşmak istemiyorum, kabak tadı verdi artık ama kendimi güvende hissetmiyorum. dün burada içimi dökerken nasıl biriyim ben, istemeden birilerini kırmış mıyımdır, daha önce ofansif tabirler içeren tanımlar girmiş miyimdir, özel mesaj kısmında birilerini kırmış mıyımdır diye burada kendimi sorguluyordum ve inanın bir günde gördüm ki benim yapmayı düşünemeyeceğim şeyleri bile yapıyormuş insanlar. ne kadar acımasız oluyor insanoğlu bazen, anlamıyorum bunu.
yok şu grupmuş, yok bu olmuş mevzuları ne kadar anlamsız aslında. dedikoduya aç yazarlar topluluğu olmuşuz biz. konu birini eleştirmeye gelince kullanabileceğimiz en sert dili kullanıp kalp kırıyoruz, bu umurumuzda değil, gidiyoruz yok şu niye ceza almış, bu ne demiş. ne yazık.
ben yoruldum sözlük. her şeyden. tek çabalayan benmişim gibi hissediyorum bazen. herkese iyi davranayım, kimseyi üzmeyeyim diye çabalarken kendimi boşluyorum yine. ortam yok çünkü. benim her şeyimi kısıtlayan insanları bile üzmemek için totişimi yırtıyorum ben. beni anlamaya çalışmayan insanlarla empati kurabilmek için gecelerimi tavanlara bakıp düşünerek geçiriyorum, elime hiçbir şey geçmiyor. başım zonkluyor şu anda, ne ağlayabiliyorum, ne başka bir şeyler yapabiliyorum. halsizim, çok boşum, amaçsız amaçsız takılıyorum öyle. günlerim doğru düzgün hiçbir şey yapamadan geçiyor. ne burada, ne gerçek hayatımda birkaç istisna dışında hiç kimse beni anlamaya çalışmıyor, ya da birbirini. hep aynı şeyleri mi tekrarlıyorum? hiçbir fikrim yok. şu an neler yazmışım kontrol edecek mecalim de yok. öyle yazdım bir şeyler işte.
lütfen ama lütfen birbirinize saldırmayın yazar arkadaşlarım. eleştiri yapıyorsanız yumuşak dille yapın, kimseyi yargılamamaya çalışın. ne bileyim işte, birazcık iyi insanlar olmaya çalışın ne olur? anlayışlı olmaya çalışın birbirinize karşı. ben sizin yazdıklarınızı görünce böyle insanlarla aynı ortamda bulunduğumdan dolayı kendimi sorguluyorum, ben mi yanlışım siz mi? ben çok mu safım yoksa siz mi kötü niyetlisiniz? ben mi çok yumuşağım, siz mi çok acımasızsınız? gerçi ben de kime anlatıyorsam bunları, çoğunuz yarısında okumayı bırakacaksınız yazdıklarımı, belki de direkt geçeceksiniz. çok uzattım sanırım, iyi geceler herkese.

şu olaylar bi bitsin düzelicez.

birkaç gündür sözlükte linclenecek olan ve bahsi geçen yazar kimdi? kim ortalığı böyle ateşe verdi? bu hikayede kaynayan kim oldu? babam böyle pasta yapmayı nerden öğrendi?

t: serdar ortaç'a dönmemi sağlayan başlık.

kafamda deli sorular
kolayca çözemiyorum
tanımlarda binlerce yazar
bakıp da göremiyorum.

acaba haksızlık mı ettim?

çok sıcaakk.

gördüğüm rüyayı.

yalnız hissediyorum, kafam da güzel… düşünüyor muyum? bilmiyorum. benim konuşasıö var

yara bantları.

saf suyun kaynama derecesinin 100 olduğu

keşke şöyle birkaç gün komalık yoğun bakımlık filan olsam da dinlensem etsem. hayırlısı.