yazarların yaşadıklarını hissettiği anlar

ağaçların çiçek açtığını gördüğümde aynı zamada kuşların cıvıltısını da duyuyorsam yaşıyorum demektir

içinde bulunduğum psikolojik sorunlardan ötürü değişkenlik gösteren durumdur. ve tuhaftır ki; ölüyor olduğunuz zamanlarda, yaşadığınızın farkına varırsınız. en ürkütücü uçurumlarla yüz yüze geldiğiniz zaman, adımlarınız titrer olur. kötü olana kadar iyidir aslında herkes fakat farkına varmak adına sendelemek gerekir. genellikle en bıktırıcı ve zorlayıcı durumlar, aslında halihazırda berbat bulduğunuz yaşam standartlarını sizlere mumla aratır.

gece nöbetinin sonunda işleri devredip binanın kapısından çıktığın o an.
bu bir anlık bir yaşama sevinci.
arabaya/toplu taşımaya bindiğin, eve geldiğin an bambaşka hikayeler başlıyor hayatında ama bina kapısından dışarı atılan bir an o kadar özgürsün ki sanki tüm dertlerin son bulmuş, sanki sevmiş sevilmişsin, sanki aldığın nefesin hücrelerine kadar vardığını ilk kez hissetmişsin.
güzeldir.

yüzmeyi öğrendiğim gün. hiçbir şeye ihtiyaç duymadan yüzebilmek inanılmaz özgür hissettirmişti.

spor yaparken. sanırım endorfine bağımlı bir hale geldim.

mutlu olduğum yada hissettiğim anlar.
tabi oldukça sınırlı haliyle...

başka bir ülkeye gittiğimde oluyor bana burada “ölmemeyi yaşamak” sanıyoruz.

ilk habere tek başıma gittiğimde. gerçekten yaşadığımı hissetmiştim:)

kendi arabamı aldığım zaman

adana dürüm yediğim anlarda sanki hayat daha güzelmiş gibi geliyor. evet gerçek bir vizyonsuzum.

beni seven bir manita yaptığım zaman

küçük duygusal dokunuşlar. sade, kasıtsız, tamamen doğal ve ansızın gelişen küçük duygusal dokunuşlar. örneğin tüm bu kriterlere uygun gelişen, bir sokak hayvanına yapılan yardıma şahit olmak. mesela geçen yine denk geldim videoya, adam çatıdan atlayan ördeğin tek tek yavrularını havada yakalayıp annelerinin yanına indirmişti. sonra oradan geçen insanlar gelip müdahil olunca büyüsü kaçtı tabi. ama bu tür şeyler işte..

sevgilim tarafından koklayarak öpüldüğüm anlar..

yazın sahilde güneşin altında hayvan gibi kavrulduktan sonra bi denize girip çıkıp şezlonga oturup tıpsss diye açtığın biradan ilk yudumu aldığımda hissettiğim

yağmur yağdığı an.

yazarlara kendilerini yaşadıklarını hissettiren anları paylaştıkları başlık.

çok erken kalktığım zamanlar. sanki günü elinde tutuyormuşsun gibi.

bir erkek olarak, pek de para bayılmadan aldığım alman markası, tıraş başlığı da takılabilen epilatör ile kıllarımı aldıktan sonra kendime dokunduğumda hissettiğim tatmin ve pürüzsüzlük duygusunun, aldığım ürünün verdiğim parayı sonuna kadar hak etmesi düşüncesine karıştığı andır. aslında bu anların çok fazla olması gerekir. yaşadığı her andan zevk almalı insan: kalın halının yumuşaklığını ayağında hissetmeyle zevke gelmeli, duş başlığından tenine değen suyu hissetmeli, çırılçıplak uzanırken bir koltuk ya da yatakta, ince bir paspasın altındaki fayanstan gelen soğukluğu çoraplarının içindeki ayaklarında hissederken insan orgazm olmalıdır. hayat güzellllhğğğ yaşamağğ ğüzeeğğlll auuuvvvbbb! (bkz: idris usta)

her sene kasım-aralık-ocak aylarında çıkılan bir balıkta hissediyorum...
mecburen güneşli ve rüzgarsız gün tercih ediyoruz.
gün boyu termal kıyafetler falan derken bir bunalma anı geliyor, iniyorsun kamaraya... bir çıkıyorsun üzerinde sadece deniz şortu.
hiç öyle önce ayağımı sokayım gibi huylarım da yoktur.
tekneden kendini o buz gibi suya bıraktığım an, yaşadığımı hissediyorum.
sonrasında 10 dakika yüz, dal ve geri gel.
iyice kurun, bir sıcak kahve iç.
dudaklarda "ulan aslında hayat güzel şey be" tadı.

beni heyecanlandıran her şey. bir şey almak, bir yere gitmek, güçlü etkisi olan bir şey seyretmek, bir şey dinlemek, bir anda sinirlenmek, monoton hayat akışını bir şekilde sekteye uğratan beklenmedik herhangi bir şey... damarlarımda adrenalin dolaşmaya başlar, kalbim hızlanır, rüzgar üstümde dolanır üşütür ya da ateş beni yakar, o anki kavrayış bedenimde zonklar, yaşam tam da içimde atar.

nefes alıp verdiğimiz her an yaşıyoruz aslında.