bir jose saramago kitabıdır.

bu bir roman değildir, adı üstünde bir anı kitabıdır. bilmiyorum siz okuyunca nasıl hissedeceksiniz ama benim için çok hüzünlü bir yolculuk oldu bu kitapla birlikte yaptığım.

keşke hangisi daha iyi olurdu size söyleyebilseydin? önce jose saramago’nun bütün kitaplarını okumak mı, yoksa önce bu kitabı okuyup sonra romanlarına başlamak mı? ben ilkini yaptın.

nobel edebiyat ödülü sahibi jose saramago ile 20 yıl önce tanıştım. o zamandan beri de her kitabını, hakkında çıkan çoğu yazıyı ve yabancı yayınlarda adı geçen, ulaşabildiğim her şeyi okudum. ve saramago için söylenecek iki şey var: vicdan ve merhamet.

bu kitap jose saramago ile ilgili değil. yani bizim bildiğimiz, tanıdığımız, okuduğumuz ve sevdiğimiz o dev isimle ilgili değil. bu kitap saramago’nun küçüklüğünü, ne kadar zor zamanlardan geçip bugünlere geldiğini, kendi yaşadığı ve halkının yaşadığı fakirliği anlattığı bir kitap.

bu kitabı okuyunca saramago’nun neden bu kadar vicdanlı ve merhametli olduğunu ve neden 80 yaşında kiliseden aforoz edilmiş bir komünistken filistin halkına destek vermek için filistin’e gittiğini anlayacaksınız.

naif ve nahif arasındaki fark.

nahif, deneyimsiz ve acemi anlamına gelir.
naif, ince ruhlu anlamına gelir.

sezen aksu. vazgeçtim

evcil hayvanım

gözlüklerde ve bazı monitör, akıllı telefon ekranlarında bulunan filtre özelliği. ekrandan gelen mavi ışık miktarını minimum düzeye indirerek göz yorgunluğunu azaltmayı sağlar. her güzel şeyin bir bedeli olduğu gibi bunun da bedeli sararmış renkler görmektir. mavi ışık ayrıca melatonin salgılanmasını engellediği için uyku problemlerine yol açabilir. mavi ışık filtresine geçtiğinizde alıştığınız o parlak renkler bir anda sararacak olduğu için büyük bir fark hissedersiniz. başta kötü gelse bile alıştıktan sonra filtreyi kapatıp açarak farka baktığınızda farkı anlarsınız. "nasıl kullanıyormuşum bu kadar parlak ekranı?" sorusunu yöneltebilirsiniz kendinize. bu filtreye alışmak ne kadar zor olsa bile bir şans vermenizi tavsiye eder ve kullanmanızı öneririm. her şey sağlık için.

güney afrika cumhuriyeti'nin üç başkenti vardır.
pretoria, yürütme
cape town, yasama
bloemfontein, yargı başkentidir.
üç başkentin olmasının sebebi 100 küsur sene önce sömürge zamanı, ingiliz'lerin elindeki cape güçlerinin, hollanda'lıların elindeki orange free state ve transvaal kolonilerini işgal etmeleri ve daha sonra güney afrika cumhuriyeti'nin kurulması sırasında, "orange free state"'in, "bloemfontein" şehri ve "transvaal"'in, "pretoria" şehrine ortak başkentlik verilmiştir.

gerek piksel tasarımıyla, gerekse hikayesiyle gönüllerde taht kuran bilgisayar oyunudur.

arstotzka isimli kurgusal ülkenin (ki bariz sovyetler'e benzeyen otoriter bir ülkedir) sınırında çalışan bir gümrük memurunun hayatını canlandırdığımız bu oyunda; kişilerin bize uzattığı belgelerle kendi kılavuzumuzu ve günlük bülteni karşılaştırmaktayız. eğer bilgiler uyuşuyorsa sınırdan geçmesi için yeşil mührü basmaktayız.

şayet sınırdan geçmek isteyen kişilerin kilo, yaş, boy, cinsiyet, milliyet, doğum yeri, geçerlilik tarihi, damga, mühür, izin belgeleri gibi bilgileri uyuşmazlık yaratıyorsa onlardan parmak izi, x-ray isteyebiliriz ve yahut onları göz altına aldırabiliriz.

--! spoiler !--

bunun yanında hikayesiyle de iç burkan bir yapısı vardır papers please'in. tek memur maaşıyla, oğlumuzu, hanımımızı, kayınvalidemizi de geçindirmek zorundayız. arstotzka soğuk ülkedir, ısınma masrafı vardır. ev de bizim değil, kira vardır. e bizim oğlana kimi zaman oyuncak bile alamadığımız olur.

sürekli sınırdan kendi hazırladığı sahte pasaportuyla geçmeye çalışan, torbacı, kaçakçı jorji costava amcamız mı dersiniz... "benden sonra karım gelecek, belgelerinin tarihi eski, şu parayı kabul edin" deyip rüşvet veren mi dersiniz.... (hatta bu teklif bizzat, sınırımızda görev yapan bir askerden gelir) ezic isminde hükümeti devirmeye çalışan gizli örgütün işbirliği teklifi var. sınırdan geçmek için genelevde misafiri olmamızı teklif eden de var. bir de bunlar yetmezmiş gibi habersiz geliveren bir müfettiş var.

--! spoiler !--

"sevmek; güzel birinde aşkı aramak değil. o kişide, bilmediğin bir zamanın beklenmedik bir anında, kendini bulmaktır."
-dostoyevski

bu gidişat iyi değil, milli maç ortamı gibi. herkes kucaklaşıyor. birlikte geceleri ağlıyor akşamları gülüyoruz. bu böyle olmaz.

kürt türk kavgası çıkmıyor. ateistler daha sakin. mezhep şeyleri bitme noktasında. feminik kadınlara bile saydırmaz olduk. solcular desen kedi gibi bu ara.

bu kadar birliğin sonu iyi değil. bir an önce toparlanıp birbirimize dalmaya başlamamız lazım.

nereye gidiyor bu sözlük.

işkur.
kolaydı. gel kendin kur.

hacimce az ancak manaca derin kitapları olan bir yazar.

'nereye gittin yahu?' yazarı.

#1137118 sanırım tatile gitti. dönüşte bize anılarını anlatacak. kah güldürecek kah düşündürecek.

detaylı tanımlar yapıp uzun uzun anlatacak ne yapmış ne etmiş. öyle değil mi sayın yazar?

ara ara dinlenmek iyi gelir diye düşünüyorum. güzelce dinlenip geri gelecektir.

pek severiz kendisini, enerjik, sevgi dolu, hayatı dolu dolu yaşayan mükemmel bir hanımefendidir kendileri.

hadi hoş gel!

lazerle göz ameliyatı olmamıştım henüz. okuldan dönerken tabeladaki yazıyı yanlış görüp yanlış dolmuşa binmiştim. dönmesi gereken yerden dönmeyince anlamıştım durumu, inmek zorunda kalmıştım. o zamanlar cebimde her gün sadece gidiş dönüşe yetecek kadar para olduğundan, ikinci kez dolmuşa binemeyip eşek gibi yürümüştüm eve kadar.

ankara'nın yeni yeni dolmaya başlayan sağdan soldan çakarlı arabalar geçen yollarından günaydın sözlük
radyoda nasibime
iko çıktı,
paylaşalım.*

fularımı takarım
tanımlarımı yazarım
bana entel diyenin
alnını karışlarım.

küfür yok, farklı başlıklar ve nezih insanlar var.başka sözlükteki gibi eksi basalım ,her yoruma ters cevap verelim değil de beğenen, katılmasa da düzgünce yazan insanların olduğu , adı gibi kafa sözlük.

tam olarak bu. uykum var ama uyumak istemiyorum. odamdaki ışık gözümü rahatsız ediyor.

doğum günü için ya da başka bir kutlama olayı için alınmış veya yapılmış pastadan kalan son dilimi yemek.

büyük şair. kendisi ile teşviki mesaimiz de olmuştu 90 larda. bu rahmetli abimizi çok tanımam ,şiire de merakım pek yoktu. istiklal marşı, istanbulu dinliyorum kıvamındaydım hatta. edebiyat hocamızın dönem ödevi konusunda bana da bir röportaj çıktı . baktım ankara’da ünlü kim var. bir iki eski futbolcu , politikacı felan olmaz dedim. yazar ararken atilla ilhan ismine denk geldim. kendisine ulaştım. o dönemler insanlar değerliydi ve karşındakine de değer verirdi. 10-15 gün sonraya randevu verdi bize, ben de başladım adamı çalışmaya kitaplarını vs okumaya. okudukça beğendim okudukça sevdim. neyse gittim evine salak salak sorular hazırlamışım en sevdiğin yemek kıvamında. ilk defa eve ayakkabı ile girilen bir eve gitmiştim way be demiştim. çıkarma olum demişti ben yine de çıkarmıştım mahcubiyetimden. çay kahve amca beni sevdi ne soracan bakalım dedi?ben de utana sıkıla bunları hazırladım dedim . çıkardım soruları, beğenmedi tabiki cevaplamadı da. gel biz senle takılalım yeniyuzyıldan gelecekler röportaj için sen onlardan kopya çek hem neler sorulur öğrenirsin dedi. olur dedim bir abla geldi daha kapsamlı sorularını not aldım onları bana uzun uzun cevapladı. sen dedi ver bunları ben süsletip dosyalatıp sana veriyim dedi. olur dedim ben de kitaplarımı okudun mu dedi. okudum aldım hatta dedim . kaç para harcadığımı sordu. hangilerini aldığımı sordu söyledim ben de. velhasıl almadığım kitaplardan bana imzalı olanlarını verdi. mekanı cennet olsun ben de bu anı ile yeri ayrıdır.