bir kampanya.

cahiller de kültürlüler uçurulsun istiyor. nasıl olacak?

cesare pavese’nin yalnız kadınlar arasında isimli kitabın seksen dokuzuncu sayfasında geçen cümledir.

benim de içimden geçenleri ortaya koyduğu için bu cümleyi çok sevdim. çünkü ben de eğer bir gün ölürsem havaların açmasını beklemeye niyetliyim. şöyle serin bir bahar akşamı olsun istiyorum. eğer bu dünyaya bir gün veda edeceksem en azından bunun nasıl, ne zaman ve ne şartlar altında gerçekleşeceğine karar veren kişi olmak isterim.

sonbahar ya da ilkbahar yağmurlarının olduğu bir güne denk gelmemesi gerekir mesela. yağmurlu bir haftanın saçma sapan bir gününde insanlar cenazemde ayakta durmak ve ıslanmak zorunda olmamalı.

rüzgar kesinlikle kabul edilemez. cenazemde ayakta dikilen insanların saçlarının rüzgar yüzünden dağılmasını istemiyorum. uçuşan kıyafetlere maruz kalmak da istemiyorum ayrıca.

çok sıcak bir gün de rahatsız edici olur. ter içinde benim bedenen de dünyayı terk etmemi izlemek için gelen insanların homurdanmaları hoşuma gitmez sanırım. ya da tepemde bekleyen insanların her şeyi yelpaze gibi kullanma girişimleri bana komik gelebilir. ve insan kendi cenazesinde gülmemeli.

o yüzden serin bir bahar sonu uygun olabilir bunun için. ben zaten her zaman mayıs ayını çok yakışıklı bulmuşumdur. benim için mayıs yılın jön ayıdır. şık giyimli, güzel kokan ve kendinden emin bir ay. mayıs’ın sonu kendini haziran zannetme hatasına düşer, o yüzden mayıs sonu olmaz. mayısın başı ise henüz mayıs olmayı başaramamıştır, o yüzden mayıs balı da olmaz. bence 20 mayıs en uygun zamandır. havaların açmasını bekliyorum.

zaten ben ölürsem açık bir havada ve akşam üstü ölürüm.

hangi anda tatlı olduğumu öğrenmek için okuduğum ama hiçbir şey bulamadığım başlık.

annemdir. yaşarken de kendisiydi. özlenmek en çok annelere yakışır.

şüphesiz yaratıcının bazı insanlara daha bu dünyada azap çektirme olayıdır.

hayatın zorluklarını görmemiş, sürekli hazıra konmuş insanlar ile duygusal ilişkiler yaşamayın.

okunmaması. ekşide bir tanım giriyorsun anında tonla mesaj geliyor / oylanıyor.

gogolunpaltosu isimli yazar arkadaşımızın ukdesi.

eğitim vizesi yani öğrenci vizesi, adından da anlaşılacağı üzere öğrencilere verilen bir vize çeşididir. sıradan vizelere göre daha avantajlı olduğu söylenir.

erasmus veya dil kursu tarzı akademik eğitimler için verilir.

bağışıklık yanıtında önem arz eden özel hücrelerdir.
b lenfositlerin oluşturduğu bu hücreler organizmanın sıvısal dirençliliğinde çok önemli rol oynayan, antikorları salgılayan immün sistem hücreleridir.

bazı hastalıklarda plazma hücrelerinin görülmesi karakteristiktir.
bunlar;
sifiliz,kronik endometrit ve otoimmün hepatit'tir.

kapitalizmi, bencilliği,doymayan gözleri çok güzel ifade eden çok sıradışı bir film olmuş.

başlangıçta sonu var mı yok bilinemeyen kat kat aşağı inen bir yemek masasının olduğu üstteki insanların doyumsuzluğu yüzünden 50. kattan aşağısına hiç yemek kalmadığı apaçık ortada.
her koyun kendi bacağından asılır misali herkes kendi çaresine bakıyor, fırsat geldi mi sonuna kadar kullanmaktan çekinmiyor.


tabii bir yandan da eşitliğin mümkün olmayacağını da gözler önüne seriyor.
çok fazla anlam ve sonuç çıkarmanın mümkün olduğu bir film olmuş.

tavsiye olunur, keyifli seyirler.

dünyanın en sinir bozucu şeylerinden biridir, dayanılmazdır. o orda kıçında pireler horlaya horlaya uyurken hayat senin gözünde gittikçe anlamsızlaşır, manasını kaybeder, odaklanamazsın, sabah olmuştur uyuyamışsındır hala.
yastıklara gömersin kafanı ama o da kurtarmaz. en sonunda beyninin horlamayı algılayan bölümü uyuşup hissizleşir ve uykuya anca böyle dalabilirsin. tabi tekrar uyanman işten bile değildir.

yazarlar aşık olup atışmış;
okudum şiraze biraz kaymış.
sizi efendi biliriz etmeyin.
zira sonu kavgaya varmış.

meslek icabı, çizerim, keserim, dikerim….

kafa atmıştım.
şimdi feminikler doluşcak fakat genede bahsedeyim.

1. sınıfın ilk günü. mavi gözlü, mavi önlüklü hatunum asiye kımıl kımıl yaklaşıyo sınıfa doğru. tuttup kolundan sordum adını.
dedi asiye. elimle tek gözümü kapatıp, bende korsan dedim.

memnun oldu tabi...
karizmam o biçim, saçlar hemüz dökülmemiş.

biraz muhabbet, sohbet derken gözüm alnında ki sivilcesine ilişti. dedim oynama daha da büyütürsün. ama dedi kaşınıyor.
mahallede ercan hep patlatırdı. anneside ona öyle tembihlemiş. bahsettim. dedi korsan patlatalım. tamam deyip elimi attım hemen dur acıyo dedi.

o zaman dedim kafa tokuşturalım. nasıl olcak? dedi.

dedim 3 deyince.

1 - 2 - 3!

45 kişilik mevcudu olan sınıftan bir çığlık sesi.
asiye feryat figan bağrıyo nasıl tırsıyorum ama.

kızın alnı oldu davul gibi.

viyak viyak bağırdıkça, heyecan yapmışım kaçcak delik arıyom. tek ayak üzerinde ceza yedim. kızın ailesi o gün gelip kızı okuldan aldı. bir daha sınıfta eskisi gibi olamadık.
yaman kızdın assy...
girersin zamansız rüyalarıma, facebook'a koyduğun o evlilik fotoğrafınla...

cesaret edememek ve üzerimdeki ölü toprağını bir türlü atamamak.

5. sayfada da kendimi göremezsem, avazım çıktığı kadar bağırırım artık yeter.

cilgin atan yagistir.

bir elimde sut, bir elimde cookie; bugs bunnyli pijamalarimla kar yagisi izliyorum cocuk gibi. cogzel yagiyor ya*.

islevsiz, bombos bir pazar gununden ancak bu kadar verim alinabilirdi; bugun de mutlu olabilecek bir sey bulduk cok sukur. (bkz: küçük şeyler sevindirir ruhumu)

hiç başıma gelmeyen durum ama gelse yıkılırdım herhalde. kadınlar bu konuda daha ciddi oluyor baştan belli ediyorlar. biz erkekler biraz daha maceraperestiz bu konuda.

yasam koçları olabilir...