bocek gorunce baba diye bagirmak yerine bocegin icabina benim bakmaya basladigim andir benim icin

eşimin de benim de namussuz olduğumuzu öğrendim iyi mi? vay arkadaş güvensizliğin adı namus olmuş.

başaramadık. özür dileriz.

bazen
kaybetmekten korkarsın, korktukça
kaybedersin, biraz daha korkar, biraz daha kaybedersin.

böyle de bir anımız olsundur.

sabah uyandığımda aniden böyle bir şeyle karşılaşmak şaşırtıcı oldu. sözlük yönetiminin gece dört itibari ile yönetime el koyması bize yazarları meydanlara ve havaalanlarına davet etme imkanı vermediği için bu ismi alıyor ve kabul ediyorum.

benimsemek güç olsa da düne kadar yazar olanlar hariç kimse kafa sözlük yazarı sayılamayacak, yeni gelenler normal yazarlar olacak. yıllar sonra sadece bir grup kafa yazar hatırlayacak bu günü ve normal yazarları bir ateş başında toplayarak o eski kafa günleri anlatacaklar.

bir gecede normal bir yazara dönüşmek biraz üzücü elbette ama normalleşmeye ve birlik beraberliğe en çok ihtiyaç duyduğumuz bu günlerde eski normallerin yerine yeni bir normal koymak kabul edilebilir görünüyor.

(bkz: temiz ölüm)

8 yıldır yalnız yaşayan biri olarak kimsenin normal olmadığını düşünüyorum. kendinle başbaşa kalmanın tek olumsuz yanı, kendine daha fazla değer veren, kibirli birine dönüşmenizdir. ego'nuzun bir çok olayda belirgin şekilde öne çıkmasıdır.

normaldir bu ama.

kimse olmadan hayatı sırtında taşıyan biri olmuşsunuzdur. birilerine ihtiyaç duymadan yapılan şey eğer -bir hayatı çekip çevirip yaşamaksa- yalnızlık sizi bu konuda yücelten yegane dayanaktır bana göre.

her zaman yalnız kalmak ile yalnız olmayı birbirine karıştırırız, doğrudur. fakat kişi hangi sebeple olursa olsun kendini yalnızlıkta bulup, içgüdüsel olarak yaşamını devam ettirdikçe daha da güçlenecektir.

kafka - mavi oktav defterleri'nde şöyle der;

''odandan çıkman gerekmez, masanda oturmaya devam et ve dinle. dinleme bile, sadece bekle. bekleme bile, gerçekten sakin ve yalnız ol. dünya özgürce sunacaktır kendini sana.''

şimdi bu formda delirmediğimizi idda edebilir miyiz?

belki. en azından benim için.

bir gün zengin olursam açacağım un fabrikasına vereceğim isim. ilk ihracatımı da kuzey kore'ye yapacağım.

amy winehouse

john wick bence.
(bkz: pencil)

yüksek lisanstan mezun olmam*

ingiliz şarkıcı-söz yazarı alex hepburn'ün 2013 tarihli together alone isimli albümünde son sırada yer alan duygusal ve nispeten umutsuz bir şarkıdır.

döngüye alıp kendisini sonsuz kez hiç sıkılmadan dinletebilen ender parçalardandır gerçekten under.

roman okuyan her insanda bulunan havadır cümlesinden sonra ciddiye almadığım başlıktır.

insana rağmen değişmiyorsa o sevgidir.

bu tarz arkeolojik buluşlar aşırı mutluluk verici.

italya'da vezüv yanardağı'nın patlamasıyla lavlar altında kalan pompeii antik kenti'nde 2 bin yıllık "fast-food" dükkanı tamamen gün yüzüne çıkarıldı.



dükkanda, delikli bir tezgah ve tezgahın ön yüzünde horoz ve ördek gibi bazı hayvanların renkli freskleri yer alıyor. uzmanlara göre bu freskler, dükkanda satılan yiyecek ve içecekleri temsil ediyor.




ortaya çıkarılan "fast-food" dükkanı aslında ilk değil. latincede "sıcak içecek tezgahı" anlamına gelen ve "thermopolium" diye adlandırılan bu tür dükkanlardan, bugüne kadar yaklaşık 80 tane keşfedildi.


haberin detayı

çünkü bir insanın, bir kadının öldürülmesi için “eskort” olması yetiyor değil mi? çünkü onlar zaten dünden razı, bu mesleği yapıyorsa bunu da göze alacak, ee zaten eskortmuş iyi olmuş, dimi sizin için? ilk ortaya çıktığında da “zaten evli adamla ilişkisi varmış” tı hatırlarsanız. kurbana hep suçlu, asıl suçluya da hep kurban gözüyle bakılıyor zaten ülkemizde. kadın damarına basmıştır, adamı alttan almamıştır, eskortluk yapmıştır, evli adamla ilişkisi varmıştır... böyle böyle sayılır. peki bunlar bir kadının,bir annenin,bir kız kardeşin ya hadi her şeyi geçtim bir insanın yakılıp üzerine beton dökülmesi,şah damarından bıçaklanması,çocuğunun gözleri önünde öldüresiye dövülmesi için haklı sebepler mi? eğer cevabınız evet’se bence en yakın karakola kendinizi teslim edin

uzun zamandır büyük bir mutlulukla takip ediyorum yazar dostumu. bazen tanımlarıyla karşılaşmadığımda profiline girip " ne yazmış acaba?" diye kontrol ediyorum. kesinlikle takip edilesi çok tatlı bir yazardir kendisi. takip ediniz dostlar.

türk milleti zekidir, türk milleti çalışkandır.

gülten akın (1933 -2015) şairliğe doğa, aşk, ayrılık ve özlem konularında şiirler yazarak başladı.
daha sonraki şiirlerinde ise toplumsal sorunları öne çıkardı.
birçok şiiri sezen aksu'nun 1993 tarihli albümüne adını veren deli kızın türküsü’nde dinlediğimiz gibi bestelendi.
metin altıok şiir ödülü’nü de alan gülten akın “kadınlar iyi şiir yazamaz tezini” de çürütmüştür.

“ah, kimselerin vakti yok, durup ince şeyleri anlamaya” demiştin ama kafa sözlük’te ince şeyler anlatan güzel insanlar var. keşke sen de aramızda olsaydın da görseydin.



ah, kimselerin vakti yok
durup ince şeyleri anlamaya
kalın fırçalarını kullanarak geçiyorlar
evler çocuklar mezarlar çizerek dünyaya
yitenler olduğu görülüyor bir türküyü açtılar mı
bakıp kapatıyorlar
geceye giriyor türküler ve ince şeyler
memelerinde biraz irin, biraz balık ve biraz gözyaşı
bir dev oluyorsun deniz deniz deniz
sisin dere ağızlarından sokulup akşamları
fındıklarımızı basıyor
neyleriz kararan tomurcukları
çocuklarımıza yalvarıyoruz: aç durun biraz
tecimenlere yalvarıyoruz:
bir "hotel" bir gizli evlenme az çiziniz
bir banka az çiziniz bir yalvarma
bizden size ve sizden dışardakilere
karılarımızı yolluyoruz tırnaklarını kesmeye ve demeye
evet efendim
çocuklarımızı yolluyoruz dilenmeye
bizler gidiyoruz yatağımız tanrıya emanet
yazların motorlu çingeneleri
ah, kimselerin vakti yok
durup ince şeyleri anlamaya
baba evleri, ilk kez girilen ırmağa dönüş
toprağa tutku, kendinden dolayı
kulaklarımızı tıkıyoruz: para para para
kulaklarımızı açıyoruz: kavga kavga kavga
sorar belki biri: kavga ama neden kavga
komşumuza sonsuz balta, karımıza yumruklar içinde
-bilmiyoruz neden kavga.
sonra kasabanın cezaevinde
silgimizi göz önüne yerleştiriyoruz
günlerimiz iterek genişletiyoruz
yer açıyoruz karılarımızı düşünmeye
bizsiz geçen menevşeyi düşünmeye
durup ince şeyleri anlatmaya
kimselerin vakti olmasa da
okulların kadın öğretmencikleri
tatil günlerini çoğaltsalar da
kutsal nemiz varsa onun adına
gözlerimiz için bağlar dokusalar da
birikimler ve çizgiler gitgide gitgide
açmaya ilkyaz çiçekleri
bir gün birileri öte geçelerden
ıslık çalar yanıt veririz.