profilimde değil ama kapak fotoğrafımda vardır. profilde paylaşınca küçük kalıyor, kapağa taşıyınca da bütünüyle sığmıyor. arasını bulamadık bir türlü.

tedx videosuna değil kur’anın kendisine bakılırsa direkt yalanlanabilecek bir iddiadır.
nur suresi, 31. ayet:
mümin kadınlara da söyle, gözlerini haramdan sakınsınlar ve iffetlerini korusunlar. açıkta kalanlardan başka süslerini göstermesinler. başörtülerini yakalarının üzerinden bağlasınlar.

not1: videoyu tabii ki izlemedim çünkü on yedi dakika. bence bu türban konusunu oraya buraya çekmeye gerek yok.
not2: herkesi salak bir kendinizi zeki sanmaktan vazgeçin acilen.
not3: müslüman değilim beni oradan vurmaya çalışacaksanız eğer.

o zamanlar yoğun bakımda staj yapıyorum. her gün aldığım bir çocuk hastam var. altı yaşında ama minicik. kendi başına nefes alamayan, ağızdan beslenemeyen ve daha bir sürü durumu olan bir çocuk. onun durumu bile yeterince üzücü aslında. bilinci açık, sadece basit komutları alabilecek bir düzeyde ama etrafındakileri tanıyıp takip edebiliyor. sizi görünce gülümseyip öpücükler atıyor.

beni üzen şeyse daha farklıydı. haftanın bir günü ziyaret günü, günlerden de ziyaret günüydü. başka çocukların aileleri gelmişti. vakit geçirebilecekleri, çocuklarına dokunup sevebilecekleri kısıtlı zaman vardı ama hastamın ailesi yoktu. bilinçsiz yatan çocuklarını sadece onu sevmek için gelen aileler varken bu ailenin ilgi bekleyip gülücüklerle cevap vereceği bir çocuğu var ve ziyarete bile gelmiyorlardı. sağlıklı bir ikizi varmış sanırım ilgilendikleri o.

copy-paste yapmadığını anlarsam severek okuyorum, baktım copy-paste okumuyorum. kendi başlıklarım bile genellikle copy-paste iken böyle düşünen çok yazar vardır.

ev tamamen karanlıkken evde yürümeye korkuyorum... arkamdan biri kovalıyor gibi ya da köşeyi döndüğüm de üstüme birisi atlayacak gibi. duş alırken de aynı, gözümü kapattığım da arkadan biri saldıracak sanki...*

yola belediye araçlarıyla mayın döşeyen terör destekçisi partinin şaşırtmayan binasıdır.

buradan

ismini unuttuğum şairin biri erkek çocuktan sonra kız çocuğu oluyor ve ben bu zamana kadar odun sevmişim diyor. sanırım cevabı vermiş.

ciddi anlamda din kurbanı bu insanlar.

gelişemiyorlar maalesef, özellikle alt sınıf inançlarının kurbanı olmuş bir durumda.

burada melek diyorlar köşeyi dönünce sövüyorlar. ne oluyor yahu?

sorgulanan şey pandemi değil pandemiyi yönetim süreci. yasak sadece belli bir kesime var. yabancı turistler beach clublarında tequila sunriselarını içsin diye ben evde oturdum hastaneye gitmek yerine tıp fakültesi eğitimi durdurulduğu için, bir buçuk ayda bir olması gereken sözlüleri haftada bir oluyoruz, 2 saatlik uykuyla sınava giriyoruz ve stresimiz atabileceğimiz herhangi bir yer yok. kongreler yapılıyor binlerce kişilik salonlarda ama okullar kapalı, tiyatrolar, sinemalar kapalı bir buçuk senedir. kafeler açıldığında doğru düzgün denetleme yapılmadığında 7 de yasak başlatmanın hiçbir anlamı yok. günde 3 milyon yapılacağı söylenen aşı 17 günde 3 milyona ulaştı ancak. hafta sonuna rastgele bir alkol yasağı kondu, hayır avrupa’daki ülkeler insanların evde alkol tüketmesine karışmıyor bu yasak bizde var sadece. çalışan insan hafta içi çalışıp hafta sonu eve kapanmak zorunda bir buçuk senedir. olan sağlık çalışanlarına, işçi sınıfına, esnafa, öğrenciye oluyor yine. hiçbir işe yaramıyor yasaklar, sıkıntı burada. hayat eve sığsa sığsa bir sene sığardı, dünya bitiriyor pandemiyi yavaş yavaş. ben bu ülkede eylülde okulların açılacağına bile güvenmiyorum, denemiyorlar bile açmayı öncelikleri değil çünkü. akademisyenleri ve öğrenciler aşılamak yerine turist gören insanları aşılıyorlar. dünya üzerinde pandemide halkına en az yardım yapan birkaç ülkeden biriyiz. kapanma dediğin şey devlet destekli olur yoksa ben de bilirim çıkıp eve kapanın hadi bakalım 3 hafta demeyi. yasaklar yüzünden insanlar aç kaldı sadece, ekonomi daha da b.ka sardı. hayat eve sığmıyor, bu insanların savunduğu şey de doğru, açık havada bulaşı aşırı düşük olan bir virüs için yaz aylarında maskeyle dolaşmak istemiyorum ben. tüm dünya böyle diye kendinizi kandırmayı da bırakın, biz hükümetin aptalca uygulamaları, gözümünüzün içine baka baka yaptıkları yolsuzluklar yüzünden bu haldeyiz. tünelin ucunda ışık gözükmüyor, ilerleme kaydetmek yerine geri gidiyoruz her gün. pandemi var sağlığımız için her şey demek koyunluktan başka bir şey değil şu noktada.

ismi bile korkutan, bir zamanların üniversiteye girmek için gerekli sınavı. bu ismi ne zaman duysam lise günlerime gidiyorum. :) o zaman da sürekli eleştirilirdi, çözümü ise sınavın ismini ve tarzını biraz değiştirmekte buldular. *
ilkokuldayken öss'ye girenleri gördükçe şoka girerdim, nasıl çalışıyorlar nasıl bu sınavda heyecan yapıp her şeyi mahvetmiyorlar diye düşünürdüm. kendisine hazırlanmaya başlayana kadar da öyle düşünmeye devam etmiştim -gerçi ben lisedeyken ismi değişmişti ama sonuçta hala aynı şeydi. hazırlanmaya başlandığımda fark ettim ki o işler düşündüğüm kadar korkunç olmuyormuş. evet çok stresliydi ama sınav da dünyanın sonu değildi zaten. insan bir şekilde atlatıyor her şeyi.
eğer siz de öss'nin yeni versiyonuna hazırlanan biriyseniz -yeni adı ne hiç bilmiyorum-, elinizden geleni yapın ve gerisini salın gitsin. kendinizi yiyip bitirmeye gerek yok. siz hırslı ve çalışkan bir insanız iyi yerlere gelebilirsiniz zaten, merak etmeyin.

yazar arkadaşın müzisyen olarak cardi b’yi örnek vermesi bile, kendisinin müzikal anlamda olmasa da “cahillik” seviyesinde bir otorite olduğunu gösterir. sizlere bas gitar ile devleşen birkaç şarkı örneği vereyim;

queen - another one bites the dust
metallica - orion
the beatles - come together
ıron maiden - the clairvoyant
megadeth - peace sells
cem karaca - neredeyse tüm şarkıları
barış manço - dönence
levent yüksel - tuana

sanırım bu kadarı yeterli. daha fazla gömmeyelim yazar arkadaşı.

covid-19 maskesi.

8 ay içerisinde bir yakını değil tam üç yakını kaybetmenin acısını pek az şeyde görür insan. hele ki o çok sevdiklerinden biri intihar ederek yaşamına son vermişse ömür boyu unutulmaz o acı. üstelik tüm bu kayıplar henüz ergenlik döneminin başında olan bir çocuğun başına gelmişse ilerleyen yıllarda hayattaki gündelik olaylar, ilişkilerdeki bitişler, bir insanın onu üzmesi ne kadar yıkabilir ki bu kişiyi? bir de büyüdükçe yaşanan kayıplar var. bunlar da insanı farklı açılardan etkiliyor. yaş ilerledikçe bir insanla paylaşılan şeyler artıyor. anılar çoğalıyor. duygular pekişiyor. işte bu yetişkinlik çağında birini kaybetmenin acısı da bambaşka. mesela hâlâ en son konuşulan gün ve o en son konuşma hatırda kalıyor. keşkeler çoğalıyor. ve o telefon numarası rehberden asla silinmiyor. evet kısacası bir insanın yakınını kaybetmesi her yaşta çok ağır. çocukluğumda yaşadığım bu üç kaybın da yetişkinliğimde yaşadığım iki yeni kaybımın da bambaşka acıları var.

resim yaparken daha çok hareketli müzikler dinlemeyi tercih ediyorum. motivasyonumu inanılmaz artırıyor. 90'lar türkçe pop baş tacımdır!

ama resimden önceki düşünme aşamasında daha sakin müzikler dinlemeye çalışıyorum. onun için de ilk tercihim:

sözlüğe geliş amacını lanse eden yazar başlığı. oysa yanlış ortamdadır; diğer uygulamaları denemesi gerekmektedir. (bkz: tinder)

adi sarkilarla gectim aranizdan degil, sarkilarla gectim icinizden olmasi gereken yayin.

her carsamba gecesi kendime bu eziyeti neden yapiyorum bilmiyorum, kapatamiyorum da.

dustu dustu, dalak bobrek ne varsa al hepsi senin olsun imperactus, seni z kusagi diye otekilestiren kim varsa sal bana, cozecegim bu isi.

gece uzun, mevzu derin, konusacagiz. raki koy la!

sözlüğün zarara gireceği uygulama. şöyle ki her hafta bir yazara 25 tl hediye çeki veriliyor ve ay 4 hafta sürdüğünden kasadan 100 bazı aylar 125 tl'lik hediye çeki çıkıyordu. şimdi ayda 10 yazara 25 tl'den 250 tl çıkacak. yani yılda 1300 tl yerine 3000 tl'lik hediye çeki dağıtılacağı duyurusu yapılıyor.

(bkz: kocaman alkış)

bu ne bonkörlük yoldaş? yoldaş bizi pavyona götür diyoruz götürmüyorsun. *

ucundan yakaladığım nesildir. radyoyu arayıp bir de utanmadan istek yapardık. hangi şarkıyı keydedeceğimizi bilelim yani. öyle otur bekle nereye kadar?