turlar ve otel rezervasyonlarının dahil olmadığı kısıtlamalar.
yaşasın turizm sektörü.

ölümlü olduğumuz.

artık minik de olsa bir çevremiz olduğu için
'a aaa benim kanki gelmiş' diye gülümsüyorum
şayet yeni ise hemmmen sayfasına gidip selamladıktan sonra onu da artık 'benim kanki' yapıyoruz*

kadını kendince kontrol altında tutma, sınırlama, güvensizlik ve paranoyaklık hali gün geçtikçe şiddetlenecek olan erkektir.
telefon pek kullanmayan benim bir dönemimi böyle bir erkekle geçirmişliğim var. o telefon genelde yanımda olmadığından ona göre vaktinde açılmıyordu. bi kavgadan sonra tamam telefonu herkes gibi yanımda tutmaya alişamıyorum deyip telefon kullanmaktan vazgeçmişliğim vardı. gerçekten blöf yapmamıştım ama üç gün sonra geri adım atıp telefonu kavga konusu yapmayacağını söylemişti. evet yapmadı ama başka başka şeyler çıktı. sonuç olarak zararlardır, uzak durulması gerekir.

dizi izlerken kemiririm diye darı patlatmıştım. annemin yeri incelemesiyle ben de merak ettim veee...
+ neye bakıyon kız?
- yere. bişey var sanki.
+ darıdır ya düşürdüm sanırım.
- bu yürüyo. sen hiç yürüyen darı gördün mü?
+ anne ya sdghkl.

"evet". referandumda cb'nına yalakalık olsun diye kızlarının adını evet katmıştı bir aile. çocuğa üzülüyorum.

haber detayları

atatürk'ün son başbakanı ve cumhuriyetin ilk sivil cumhurbaşkanı. cumhuriyet'in ekonomi politikasını oluşturma görevini üstlendi. bir asırlık ömründe türkiye tarihinin önemli dönüm noktaları arasında yer aldı.

yakın tarihimizde ilginç bir şekilde karanlıkta kalmış, oluş şekli konusunda görüş birliği bulunmayan olaylardan biridir. ancak dönemin şartları göz önüne alındığında (stalin'in boğazlarda üs, kars,ardahan ve artvini istemesi) esirlerin iade edilmek zorunda kalınmış olması için o dönem iktidarda olanları suçlamak haksızlık olur diye düşünüyorum.

yakın zamanda tayyip erdoğan'ın da açıklama yaptığı bu olayla ilgili çok değişik bilgiler mevcut. kaynaklardan birinde stalin zulmünden kaçan 145 azeri türkünün sınır karakoluna sığındığı, rusların bu kişilerin iade edilmesi talebini dönemin türk hükümetinin kabul ettiği ve iade edilen bu kişilerin hemen orada, türk askerlerinin gözü önünde katledildiği.
kaynak

bir başka kaynakta ise savaş sırasında alman saflarına geçen kırım tatarlarının savaş sonunda ingilizlere esir düştüğü, rusların bu esirleri talep ettiği ve esirlerin türkiye üzerinden trenle gönderildiği söylenir. buradaki sayı da 195. kaynak

bir başka kaynak ise boraltan diye bir köprünün hiç olmadığını söylüyor.

daha fazla uzatmadan konu hakkında bütün iddiaları okuyabileceğiniz (17 tane. bunlar arasında tbmm tutanakları da var) bir link bırakıyorum.

buradan

tamam kardeşim seninki daha beterdir ne yapalım bizim elimizden ancak bu kadar rezil olmak geldi diyerek yol verilmelidir.

edremit...

başkasının başlığına yazan herkese de atıyorum maksat muhabbet olsun.

derdinizi birine açıyorsunuz ve sizi dinliyormuş gibi yapıp kendi derdi ile kıyaslıyor, gizliden gizliye seninki de dert mi imalarında bulunuyor,hatta ve hatta yüzünüze vuruyor. sadece dinlemesini istediğiniz biri size nutuk bağlamında öğütler vermeye başlıyor. aynı zamanda dost seçiminde bir çeşit turnusol kağıdı görevi de görüyor.
lafa bak "seninki de dert mi ? özür dileriz ya sana dert beğendiremediğim için, başka dertlerde görüşmek üzere,sevgili dostum.

ağaç, gökyüzü ve bulut.
eksik olanı bulun.

değerlerini değerli görmeyene değer verme.

er kuşun eti yenmez. çarpıverir valla nerden geldiğini şaşırırsın.

travmaları
çocukluğu
ve hayalleridir.

ya da sevdikleri.

9 rus dağcının ural dağları'nda tahminen 2 şubat 1959 gecesinde korkunç ve gizemli bir şekilde öldüğü olaydır. olayı aydınlatmak için yüzden fazla teori uzmanlar tarafından incelense de hala bir sonuca varılamamıştır.

ural teknik üniversitesi'nden 9 öğrenci 28 ocak 1959'da ural dağları'nda iki haftaya yakın sürecek bir gezi için yola çıkarlar. planladıkları rota dağcılık literatürünün en zor sınıfındaydı fakat liderleri igor dyatlov başta olmak üzere tüm ekibin hem kayak hem de tırmanış tecrübeleri olduğu için bu zorluk onlara heyecan veriyordu.

deneyimlerinin ateşi hepsini ısıtmış, korkusuzca yola çıkmışlardı. planlanan gezi 12 şubat'a dek sürecekti. günler geçti, 12 şubat'a gelindi. gezinin son günüydü ve rotadaki son durak olan vizhai'ye ulaşacak olan ekibin spor kulüplerine telgraf çekmeleri gerekiyordu. grup lideri igor dyatlov tarafından kulübe ne bir haber gitti ne de bir telgraf çekildi. bir süre bekledikten sonra işin ciddiyetini kavrayan ekipler arama faaliyetlerine başlama kararı aldı. sadece dağcılar değil, güvenlik güçleri de bu arama için uçaklar ve helikopterlerle görev başındaydı. tamı tamına 6 gün sürdü umut dolu arama macerası.

arama çalışmaları sonucunda hedeflenen varış noktalarından tam 10 kilometre ötede tahrip edilmiş bir çadır bulundu. biraz ilerlediklerinde de kamp ateşinin yanında sadece iç çamaşırları olan iki cansız bedenle karşılaştılar. aramalar bu bölgede detaylandırıldığında çadırlar ve kamp ateşi arasında üç cansız beden daha bulundu. -30 derecede iç çamaşırlarıyla bulunan dağcıların tüm kıyafetleri, içten yarılarak parçalanmış çadırın içerisinde sapasağlam durmaktaydı. çadırdan normal bir şekilde çıkmamışlardı.

grubun diğer 4 üyesi halen kayıptı, 2 ay boyunca aramalar devam etti. umutlar tükendiği sırada onları da benzer şekilde buldular. ilk cesetlerden ortalama 75 metre uzaklıkta bulunan 4 dağcının cesetleri ise diğerlerine nazaran iyi giyimliydi. ilginç olan şu ki dağcılar kendi kıyafetlerini değil, birbirlerinin kıyafetlerini giymişti. bu da dağcıların büyük bir panikle ne yaptıklarını bilmez halde oldukları kanısını pekiştirdi.

ölüm sebepleri ilk başta hipotermi olarak belirlense de neden bu durumda kaldıkları çözülemedi. cesetlerde bazı darbe izleriyle karşılaşılsa da hiçbiri iz bırakmamış ve daha önemlisi hayati etki yaratacak cinsten değildi. bazılarının ise gözleri ve dili yerinde olmamasına rağmen hiçbirinde yara izi bile yoktu. herhangi bir kazadan ya da bir saldırıdan söz etmek mümkün değildi fakat yapılan incelemeler hepsinde bir çeşit travma olduğunu kesinleştirir. onları böylesine korkutan şey neydi?

tüm cesetlerin rengi kahverengi ve siyah tonları arasında bir renkteydi. cesetlerde görünen hasarın bir insan tarafından verilemeyeceği düşünüldü ve kgb araştırmalara başladı. kıyafetlerde rastlanan radyoaktif kalıntılar işleri iyice karmaşık bir noktaya getirdi; çünkü alanda, yakın çevresinde ve uzak çevresinde onlardan başka insan izine rastlanmamıştı.

1959'da kgb dosyayı olayın bilinmeyen bir sebeple gerçekleştiği gerekçesiyle apar topar arşive kaldırdı ve yeni araştırmaların önünü kapattı.

üzerine onlarca kitaplar yazıldı. sovyet yönetiminin gizli bir nükleer silah denemesi olduğu söylentisi bile ortaya atıldı. hatta bazı komplo teorileri dünya dışı varlıkları bile her ne kadar inanması zor olsa da bu olaya dahil etti. olayın gerçekleştiği bölgeye yakın bir yerleşim yerinde yaşayan mansi isimli yerel halktan da şüphelenildi. ancak yapılan araştırmalar ve uzun süren mahkemeler sonucunda mansi halkı hiçbir kuşkuya sebep vermeyecek şekilde aklandı. devlet mansi halkından özür diledi.

her ne olursa olsun aradan yıllar geçmiş olmasına rağmen hala bir sonuca varılamadı. dyatlov geçidi vakası, olaydaki bütün sebep-sonuçların bulunan hiçbir kanıtla uyuşmadığı gizem dolu bir vaka olarak günümüzde merak edilmeye devam ediyor.

her hafta birinin yıkadığı sıra örtüsü.