moderatörlerin kullanıcı adlarına şöyle bir bakıyorum da; uykusuzkahve, haklıyım ama mutlu değilim, hi my i run, pavlov'un göbeği, eyluling falan... yok. normalde herhangi birini bot zannetme ihtimalim yok. birinden biri yazsa anlardım kanlı canlı insan olduğunu, yazana da "eheh bot musun yoksa kerata?" minvalinde bir kabalıkta bulunmazdım. en fazla otomatik mesaj falan der geçerdim.

ama öyle olmadı. bana yaza yaza bir bilen yazdı.
bir bilen...

herhalde sözlükte yetkili olsaydım ve olası bir bota isim bulmak gerekseydi, sırf mesajla soru soranlara "ben bilmem bir bilen'e danış ahaha" diyebilmek için bile bu isimde ısrar ederdim. clairvoyance falan halt etmiş yanında. gerçek bir bot, gerçek bir yapay zekâ kullanıcı adı. bilim kurgu filmlerinden fırlamış gibi böyle.

evet, ben de o elim hataya düştüm... pişmanım.

neden bize atılmadı ulan bu mesaj diye kahrolduğum sesli mesajdır.

*

“sevgisizliğine bir kalp verdim…”

herkesle iyi geçiniyor gibi gözükür insanları toplum içinde rencide etmez ve gerekli mesafesini korur etrafına saygılı ve empati seviyesi yüksek kendisini geliştirmiş insandır.

kalça ekleminde bulunan ve aşırı iç rotasyon yapmasını engelleyen bağdır.

umut_yazar isimli yazar arkadaşımızın ukdesi.

sözlükte ''çok ufak, parçacık halinde olan'' anlamına gelen sözcüktür.

her ne kadar burda fabrikatör, zengin taş gibi takılsam da aslında asosyal, tipsiz, ezik ve açlıktan nefesi kokan biriyim. her gece ağlıyorum.
nasıl başlık lan bu böyle. ya da ya da dur dur buldum:

bir 14 yaşındayken 45 yaşında bir adam sana iş vereceğim günlük 100 lira dedi, tamam dedim bende. arabasına bindik ormana doğru gittik orda indik ben bir işkillendim. bu kalktı beni taciz etmeye kalktı elime geçen taşla kafasını kırdım. korkudan bir süre orda durdum taşı da bırakmadım. akşama doğru korka korka eve döndüm. 2 gün sonra yerel gazete de adamın faili meçhul olarak öldüğünü gördüm.*

intihar edip başaramadığınız an.
18 ve 20. yaş günleri.
anne baba olduğunuz an
sınavı bir puanla kaybettiğiniz an
sevdiğiniz bir şairi öldükten sonra tanıdığınız an
her şeyin aslında boşa gittiğini , bir gün o yataktan cansız bedeninizin çıkacağını anladığınız an.
kedinizin doğum yapıp size dünyanın en güzel duygularını yaşattığı an.
o treni kaçırdığınız an.

vs.

anitsayac.com/
bu listede hiçbir kadının isminin yazmadığı günlere gelmek ümidiyle..
8 mart dünya emekçi kadınlar günümüz kutlu olsun.*

bütün çizim yapan yazarları kıskandığım başlıktır. çok aşırı kıskandım ne güzel şeyler var.
benim ınstgram sayfam var kitap okuyup paylaşıyorum oraya hayrına logo çizecek yazarlar portakal atsın be.
madem yeteneklisiniz burada gösteriyorsunuz hayır işi yapın lütfen.

"kızlara ve erkeklere özel" yumurtaları piyasaya sürdüğü andan itibaren benim için bitmiştir.

hayır bir de kinder alman firması diye biliyorum alüminyum? herkes gider mersin'e biz gideriz tersine gibi bir mantıkla yönetiyorlar herhalde. dünyanın her yerindeki çeşitli firmalar eşitlikçi bir tutum ve pazarlama anlayışına doğru kayarken bunlar halihazırda ayrımcılık içermeyen pazarlama anlayışlarını afganistan modeline kaydırıyorlar zannedersem.*

küçükken çok alırdım bunlardan. babam bana alıp gelirdi hep. içinden kendi çapında gayet kaliteli ve basit düzeyde bile olsa zekâ geliştirebilecek oyuncaklar çıkardı; montajını yapardık falan... benim neslimin severek tükettiği ne varsa hepsinin içine ettiler sözlük. cartoon network, kinder... çocukluğumdan kalan güzel ne varsa yıktınız ulan!

kişinin empati duygusunu kendisine zarar verecek bir noktaya taşımasın sebep olan bir hastalık. bu sendrom kişiye büyük oranda zarar verir ve kontrolünü zaman zaman kaybetmesine neden olabilir.

--- alıntı ---

bulunduğunuz yerde birinin yüzü asıldığında, bunu ilk fark eden siz mi oluyorsunuz? bir konferansta, 100 kişiye bir şeyler anlattığınızı düşünün. diğer 99 kişi sizi ilgiyle dinlerken, siz o 1 kişiye odaklanıp “sanırım onun için çok sıkıcı oldum!” diye mi düşünürsünüz? belki de bir sınıftasınız ve öğretmen birinin hatası için sınıfa tepki gösterdiğinde, hatayı sanki siz yapmışsınız gibi o tepkiyi üzerinize alınıyorsunuz. ya da arkadaşlarınızla yemeğe çıktığınızda; hesap gelmeden önceki o sessiz gerilim anında, herkes hesabı kim ödeyecek diye beklerken, o gerilime ilk dayanamayan, ilk bozan siz olursunuz. masaya gelen hesabı ödedikten sonra kendi kendinize şöyle söylersiniz; “ya ne olacak, elime mi yapıştı?”. bazen kendinizi, bu tarz cümleleri sık sık kurarken bulursunuz; “ne var ki! ben böyleyim”. “ben ince düşünüyorum biraz.”, “ben hassasım”. bu tip cümleleri sık sık kuruyorsanız, siz de aşırı empati probleminden muzdarip olabilirsiniz.

--- alıntı --- buradan

müslümanların sadece filistin ya da filistinli'nin değil, zulüm gören, acı çeken her müslüman ve daha önemlisi her insan için durup düşünmesine, dua etmesine vesile olması gereken günlerden birisi. biz burda ona buna yargı dağıtırken her ülkenin siyasal islamcıları tarafından yalnız bırakılmış bir halkın günü.
allah yar ve yardımcıları olsun.

ezberlesem de anında unutuyorum yine.çok yaşa varken kim uğraşacak.

(bkz: ne istediniz de vermedik) diyen olmadı bize anca ispatla falan filan deniliyor...
birde (bkz: gökten düşen üç elmanın da aynı kişiye düşmesi) sorunsalı var. sen çık elma ağacına düşmeden topla elmaları
kurtlu olmayanı seç, yoldan geçerken göz hakkı diye birilerine ver.kaldı mı zor bela elinde bir elma aman ha onu hemen yeme zor günler için sakla. çok birşey istemedik aslında sen hep yanlış kişilere verdin üstelik fazla fazla. ben sadece bir elma peşinde kendimi ispatlama derdinde...
şimdi sorarım size kim yiyiyor çatır çatur bu elmaları. kaldı mı elma ağacı bırakmadılar bize peki benim elmam nerede?
gökten üç elma düştü; biri bana, biri dinleyenlere, diğeri de bütün iyi insanlara olsun”

para somut olarak herşeyi satın alabilir gibi gözükse de soyut olanları satın alamayacak güçtür bana göre. para ancak mutluluğu biraz daha artırabilecek maddi değerler için bir araç olabilir yalnızca. hatta eskilerden kalan bir reklam aklıma geldi. "paranın satın alamayacağı şeyler vardır ve geri kalan herşey için *** card.". paranız olmadığında da mutlu olabilirsiniz ancak paranızla her mutluluğu satın alamazsınız. mesela bir çocuğun yüzündeki tebessümü, sevdiğinizin kollarındaki huzuru, bir şeyler başarmanın hazzını, bir manzara karşısındaki o güzelliği, kavuşmanın verdiği heyecanı, en kıymetlilerinizin gözlerindeki ışıltıyı, bir "özledim" mesajındaki o kalp atışlarınızı ve buna verebileceğim insanı gerçekten mutlu edecek hiçbir örneği satın alamazsınız. duyguları satın alamazsınız kısaca parayla. o yüzden mutluluk dediğiniz kavram sizin için neyse neye sığdırdıysanız ya da ne ile gösterebiliyorsanız, parayla satın alamayacağınız bu güzel duyguyu yaşamaya çalışın. hayat gerçekten çok kısa. mutlu olun ve mutlu etmeye bakın efenim.

kış günlerinin vazgeçilmezidir.her yörede bilinmesede iç anadolu bölgesinde bilinir ve çokça tüketilir.hele ki yanında hamur varsa ve arabaşı çorbası serbest gezmiş hindilerin et suyundan yapılmışsa tadına doyum olmaz.peki neden kış mevsimleri tercih edilir onu şu şekilde açıklayalım;yaz mevsiminde hindi eti lastik gibi olur pek tadı olmaz,ama kışın bu güzel hayvanlar poyraza karşı kabarmayı çok severler buda etlerinin yağ tutmasını sağlar sonuçta çorbasıda çok güzel olur.

akşam akşam şair yaptınız beni :)

ne süt ne de şeker
kahve dediğin sade gider
reklam gibi oldu ama
başka türlü içemem asla
artık öyle alıştım ki kekremsi tada
uykumu bile kaçırmıyor valla
süt koyarsın kokar
süt tozu koysan içinde yapışkan var
şeker daha bir iç yakar
ne süt ne de şeker
canım sade kahve çeker