eğer zahmet edip bu kitabı edinir ve kıymetli zamanınızdan biraz - yaklaşık olarak iki saat kadar- ayırırsanız efsanevi güçlere sahip bu hacimsiz ama tahrip gücü yüksek kitap hayatınızı tam olarak değiştirmese bile sizi geri dönüşü olmayan bir yola sokacak dersem çok abartmış olabilirim elbette ama en azından kitabı ne kadar beğendiğimi anlatma yolunda da ciddi adımlar atmış olurum.

size kitabın içeriğini - ki çok dolu dolu bir içerik bu- anlatacak değilim, buna niyetim olmadığı için değil sadece keyfinizin kahyası olmadığım ve dolayısıyla bu keyfi bozmaya hakkım olmadığı için. ancak şu kadarını söylemeliyim ki her kitap başlangıcında hissettiğimiz o beklenti duygusunu karşılayan bir kitap değil okuyacak olduğunuz kitap.

yanlış anlaşılmak istemem, kitap size vaat ettiklerini vaat etmediği bir şekilde karşılıyor. o zaman özetle şöyle söyleyelim; rahatsız edici derecede huzur verici, korkutucu ölçüde sevimli, bilim kurguya çok yakın bir gerçeklik, göz yaşartıcı derecede komik, insanda şaşkınlık yaratacak kadar olağan bir kitap. kitap bittiğinde keşke hiç okumamış olsaydım dediğim bir kitap. ama kötü olduğu için değil aksine muhteşem olduğu için çünkü kitabı okurken aldığı zevk paha biçilmezdi.

tanımlayamam.

ayrılık zamansız gelir diye albüm çıkardıktan hemen sonra, aramızdan ayrılan ıslak ıslak bakan türk rockçı. 1979 doğumlu.

“yangın yeri gibisin. kalbine dokunsam yanıcağımı biliyorum. uzak kalamıyorum her şeye rağmen yanmayı göze almak istiyorum.”

ağlayarak söylediği için epey kalbim erimişti. ben de ağladım tabii.

ölmek üzere olan bakterilerin arkasında bıraktığı ve diğer bakterilerin ortamdan uzaklaşıp kendilerini korumalarını sağlayan kimyasal maddeye, bilim insanları tarafından verilen ad. ölecek olan bakterinin bu davranışı, kalan topluluğun hayatta kalmasını sağlıyor.

çok büyük cesaret ister.

üsküdar ile şile/ağva arasında 111 km yol alan 139a hattıdır.

baba zula - bir sana bir de bana (official video) [© 2020 soundhorus]

muhteşem müzik klibini izlemenizi tavsiye ederim.

bulutların üstünden
bıraktım ben kendimi
sonunu düşünmeden
duygular sarınca beni
gizlice tuttum elini
yüzüne baktım usulca
gözlerin fısıldadı ah
mutluluğu yavaşça
çiçeklerin kokusu
dalgaların şarkısı
rüzgarın fısıltısı
bir sana bir de bana

bahçede hanımeli
gökyüzünde yıldızlar
yağmurun narin sesi
şimdi bir anlamı var
aşk nasıl da kırılgan
sus dedim ama olmadı
kalbimden ismin geçti ah
kimseler duymadı
çiçeklerin kokusu
dalgaların şarkısı
rüzgarın fısıltısı
bir sana bir de bana

para yok paraaa dedirten başlık. bu sebebe bağlanabilecek durum.

metallica'nın 1988 çıkışlı dördüncü stüdyo albümüdür. artık o dönem kullandıkları yeşil çayların etkisi ile mi yoksa gençlik ateşinden midir bilinmez ama metallica'nın günbatımına doğru dörtnala en hızlı biçimde koştuğu albümdür. aksak ritmli tempoları müzikal açıdan gerçek bir masterpiece'tir.

senelerce jason'ın bassını kıstılar dediler durdular. bence albümü orijinal kılan şey, albümdeki bass eksikliğinden ortaya çıkan çiğ gitar sound'ı...

frayed ends of sanity'nin ortalarındaki kirk hammett solosu ise şahsımca adamın hayatı boyunca yazdığı en iyi solodur. zaten adam orada bütün manayı sıfırladı son 30 senedir quick picking wahlı bent soloları pişirip pişirip koyuyor önümüze.. ha kötü mü ? yoo değil olmasa metallica'da bir şeyler eksik derim....

çayı da yapılır. antioksidan etkilidir.

"görüyorum ki çaresizliği tatmamışsınız hayatınızda."
ah ki ahh!

başta elbette ki alev alev olmak üzere hepsine bayıldığım şarkılardır. gerçekten hissettiren şarkılardır.

ülkü ocaklarına gidip şu reisi tanıyorum, bu abiyi çağırırım diye ciğeri 5 para etmez adamların ismini zikrederek dayılık yapmak.

benimkiler klasikti hep, yukarıda da birçok yazar arkadaş yazmış zaten. ama benim birine söylediğim şey geldi aklıma, hadi bana eyvallah, yolun açık olsun inşallah.

lisedeyiz, en yakın kız arkadaşım ve sevgilisi beni baş göz etmeye çalışıyor, bense istemiyorum. zaten üniversite sınavı var, dershane, okul, sınavlar derken yıpranmışız, ben kendime vakit ayıramıyorum, başkasına ayıracak vaktim de yok.

neyse o kadar ısrar ettiler ki görüşmem için artık bıktım ve kabul ettim. ama kafamda da bin türlü bahane arıyorum. buluştuk bir kafede, çocukla konuşuyoruz. çocuk mevzuyu açtı ve ben direkt dedim ki “birine ayıracak vaktim yok, yorgunum da zaten” gelen soru “nasıl yorgunsun? fiziksel mi ruhsal mı?” yahu çocuğum bir saattir ben ne anlatıyorum. baktım anlamıyor, ne desem derken, radyoda o zamanlar meşhur gökhan özen-hadi bana eyvallah çalıyor. masadan kalkacağım zamanı nakarat kısmına (hadi bana eyvallah, yolun açık olsun inşallah) denk getirip söylemeye başladım ve dönüp gittim.

en son çocuk donup kalmış, boş gözlerle bana bakıyordu. vaktim olsa da senle nasıl olurdu, diyemedim. üzücü biraz, gurur da duymuyorum yaptığımla ama insanları bazı şeyler için fazla zorlamaya gerek yok diye düşünüyorum.

geçmişte kalması gerekeni geçmişte bırakmak için yapılan eylem.

bana göre uzunca bir süre sonra o malum banka gittim, ilk defa. son vedamı yaptım. oradan çekilecek son fotoğrafı çektim. artık özgürüm. artık rahatım.

sen başkasın.

hayallerim...

dario moreno kimdir? bütün şarkılarına bayıldıgım sanatçıdır kendileri dostlar.