geleneksel ingiliz kahvaltısında daimi bir yeri olan ama bizim sabah öğünlerimiz için pek de olağan sayılamayacak kuru fasulyedir.

dinlediğim zaman asla yerimde duramadığım, enerji kaynağı depeche mode şarkısı.

demek ki kafa sözlükte akıllı adam çok.

salıncakta sallanmak. elini uzattığında gökyüzüne değebilecekmişsin hissi, rüzgarın vermiş olduğu esenlik, gözleri kapatınca bambaşka bir yerde hissetmek. fazla güzel taa ki büyüyüp artık sallanırken bacaklarınızı katlamak zorunda kalana kadar. özgürlük belkide çocuk olmaktır.

dünya eğlence sektöründe amiral gemisi haline gelen oyunları üretmek eskisi kadar zor değil. işin püf noktası yazılımı yapılan oyunların kurgusu ve sürükleyiciliği. şimdiki gençlerin ve öğrenciler gözlerini bu sektöre dikmişler. kimi grup kurmuş, silindir savaşı denen oyunlar üretmiş, kiminin hayalinde yemek savaşı oyunu üretmek var. kimi lise öğrencisi kuntum quarted diye bir oyun üretmiş, kimi öğrenci tank savaşı oyunu geliştiriyor. yani bu oyunları üretmek hayal gücüne bağlı. resim çizmek gibi aynı.

arada hayatımda yansımasını gördüğüm etkidir. bir teyze teşekkür eder, ben tüm kötümser ruh halimden uzaklaşırım, markette ağlayan çocuğa gülümserim, o susar, annesi bana gülümser, adımlarım değişir, bir insana çarparım, tanışırız, en yakın arkadaşım olur.. kafamdan kısa bir senorya yazdım şuan ama anladınız siz bence.

kitaptan uyarlanıp anismayonu çekilmiş bir film.

bir dreamworks harikası daha.

2010 yılında chris sanders, dean deblois yönetmenliğinde çekilmiş fantastik, 3d animasyon filmi.

hikaye cresside cowell tarafından oluşturulmuş bir serinin ilk filmi.

sadece çocukları değil animasyon ve macera seven yetişkinleri de seyircileri arasına dahil etmiş bir film.

berk adasında geçen hikaye vikinglerin zorlu hayatlarını konu alır. sürekli köylerine saldıran ejderhaları durdurmaya çalışan vikingler çocuklarını da bu yönde eğitir ve yetiştirir. ejderha yakalayıp öldürmek onlarda bir vikingli emaresidir ve bunun için ellerinden geleni yaparlar. bir kişi hariç.

berk adasının lideri kayıtsız zebellah'ın oğlu hıçkıdık. babası ne yaparsa yapsın onun inadını ve değişik yanlarını törpüleyemez. baba oğul çekişmesi işlenmiş. kimi zaman hüzünlendirip kimi zaman güldürmüştür bu ilişki.

filmin asıl konusu hıçkıdık ve gecenin öfkesinin dostluğu. bu dostluk çeşit çeşit sorunlar açar hıçkıdık'ın başına da yine arkadaşından vazgeçmez. gecenin öfkesi de öyle ölümlere bile atılır arkadaşı için. peki ya hıçkıdık'ın halkı bunu anlar mı? izleyip göreceğiz.

açıkçası bazı yerlerde çocuk filmi olarak lanse edilmiş fakat bir animasyon sever olarak ben kendilerini pek sevdim. güldüm, eğlendim, düşümdüm. evet evet yine düşündüm. mesajlı bir animasyon filmi kendileri. ön yargılarımızı ve gereksiz öfkemizi bir kenara bıraktığımızda bize hayatın bazı sırlar verebileceğini gösteriyor. hiç beklenmedik yakınlaşmalar hiç olmadık dostluklar olabileceğini işaret ediyor. bu bana da bir tebessüm veriyor. bu aralar normalde burun kıvırıp hıh diyeceğim bir kişiyle tanıdıkça yakınlaşmamı yakınlaştıkça sevememi hatırlatıyor.

hayat bize sırlarını her türlü fısıldıyor tabi biz duymak istersek. o bende hayat, ben aldım ve kabul ettim. çok thaks cınım. *

sizlerin de bol hayat dersi çıkarmacalı seyri olsun. iyi seyirler dostlar...

seslendirme kadrosu,
hıçkıdık (harun can)
kayıtsız zebella (hakan vanlı)
geğirik (fatih özacun)
astrid (serenay sarıkaya)
südüklü (ahmet taşar)
sertceviz (mustafa oral)
tersceviz (suzan avcı)
balıkayak (ümit erdim)

genel olarak nesilden nesile devam eden durum. genel olarak anne babalarımızın bize yaşattığı şeyler kendi yaşamadığı şeyler değil.

(bkz: ne salak salak kampanyalar bunlar ya)

hakkında okuma yapmak isteyenler için muhteşem tespitlere imza atabilmiş bir tarihçi: (bkz: eric hobsbawm). hatta özellikle ilgili bir eserinin linkini de bırakmış olayım.

kaçın.*

hayati nitelikte tavsiyeler barındırabilecek başlık.

1 puanı bile olsa rütbeyi hakkeden yazarımızın yine gönlümüzü fethettiği mizah yazısıdır.

gelmiş geçmiş en iyi futbolculardan biridir. bir teknik harikasıdır.

ha ben ronaldocuyum ama messi'nin de hakkını yedirmem.

benim şiirlerim çay kokar.
düşlerim sade sen,
demlikte nefesin, bardakta gamzen.
sızılarım diner, uyur dertlerim,
çayı sen demlersen.
gelirsen çayımı seninle bölüşürüm.
gelmezsen ömür billah üşürüm.

ikinci sezonu asylum ile zirveyi yapmış ondan sonraki sezon coven ile insanın hevesini kursağında bırakmış dizi. coven sezonunu çok gömmek istemiyorum aslında çünkü bazı sahneleri güldürmedi değil ama ilk iki sezonda yakaladığı o ivmeyi kaybetti yine de sonraki sezonlara şans vermek gerek diye düşünüyorum. o kadar asylum övdükten sonra bahsetmeden geçmek olmaz.

--! spoiler !--

çoğu insanın aksine ben hikayenin günümüzde ve 60'larda ayrı ayrı iki zamanı işlemesini sevdim. seri katil, uzaylılar, içine şeytan girmiş rahibeler, frankenstein çakması nazi doktor derken hikayeyi nereye bağlayacakları merak konusuydu ki ben kesin batıracaklar diyordum ama fena toparlamadılar.

sister jude (jessica lange) sezonu sırtlayan karakterlerden biriydi hatta sadece the name game şarkısı eşliğinde çekilen şu sahne bile coven sezonundan iyidir. sister jude sezonun başında sürünerek ölmesini dilediğiniz bir karakter olarak yola çıkıyor ama karakter gelişimi o kadar iyi aktarılıyorki ölüm sahnesinde insanın boğazı düğümleniyor. ben en son hayır şu an ölemezsin diye ağlıyordum izlerken.*


kit walker üzerinden küçük tatlı bir alex delarge göndermesi yapmaları pastanın üzerindeki çilek gibiydi. ben karakteri o kadar sevmedim bilemiyorum bir şeyler çiğ geldi. aşk üçgeni sokmasaydınız da olurmuş ifadesi ile izledim biraz ama yine de kilit bir karakter olduğu için çok gömmek istemiyorum. alma-kit-grace ekseninde ilerleyen süreç biraz sıkıcıydı. alma karakteri grace'in sırtına baltayı geçirdiğinde biraz bile şaşırmadı kimse muhtemelen.

lana winters ağzına bir tane geçirmek ile sıkıca sarılıp tebrik etmek arasında kaldığım bir karakter oldu. yine de serinin başında göremediğimiz hayatta kalma içgüdüsü sonradan yerine geliyor da karakteri boğup atmak istemiyoruz. johnny morgan'ı (oğlu) çekip vurduğu sahne net bir şekilde serinin en klas hareketini gördüğümüz sahne muhtemelen.

bir nazinin kendini içine şeytan girmiş bir rahibe ile canlı canlı yakması, anne frank göndermeleri vs. oldukça güzel anlaşılabilir ve basit detaylardı. yıllar önce izlediğim için net hatırlamıyorum ama bu sezon her aklıma geldiğinde gerilmekten ellerim uyuştuğu için yeri ayrıdır.




--! spoiler !--

dört üç üç bizim idealimiz
yolu çizmiş johann abimiz
cm fm ile olmaz bu işler
kupa kaldırmak bizim işimiz

atomu parçalamış gibi bir havası vardır. özellikle belirtir ortamlarda. çaya şeker atmıyorum ya ben. atmayınca tadını anlıyor insan gibi lafları vardır.

çok içmeyi sevmem ama şu an bira+cin *

sana ölüyorum aptal. senin için yapamayacağım şey yok. üzülme.. seni deliler gibi seviyorum.

hollandalı ressam pieter bruegel'in 1559 yılında 112 flemenkçe atasözü ve deyimi resmettiği 'mavi pelerin' tablosu ilk bakıldığında oldukça karmaşık görünse de aslında bütünlüğü bozan bir aykırılıkta söz konusu değildir. resmettiği bazı atasözlerinin günümüzde karşılıkları olsa da bazılarının günümüzde tam bir karşılığı olduğunu söyleyemeyiz. resmi biraz incelediğinizde 'büyük balık küçük balığı yutar.', ' akıntıya karşı yüzmek' gibi deyimleri farkedebilirsiniz. bunun dışında:

-kocasına mavi pelerin giydirmek: kocasını aldatmak. bizdeki 'boynuzlamak gibi'

-şeytana mum atmak: her gördüğünü pohpohlayarak arkadaş edinmeye çalışmak.

-arkası tutuşmak: bizdeki 'götü tutuşmak'

-dana boğulduktan sonra kuyuyu kapatmak: iş işten geçtikten sonra önlem almaya çalışmak

gibi daha birçok atasözünü de resmi incelediğinizde görebilirsiniz. merak edenler için linki de bırakıyorum.
buradan