anlatım bozukluğuna sahip cümle. nereden baksanız elinizde kalması, en basitinden bir virgülle şekilden şekile girmesinden belli. buyrun inceleyelim:

1. namuslu, kadın evinde oturur. (namus sahibi bir kişinin nerede oturacağına dair bir yargı bildirir, adlaşmış sıfatın özne olarak kullanımı mevcut lakin virgül eksikliği nedeniyle oluşan bir anlatım bozukluğu bulunmaktadır.)

2. namuslu kadın, evinde oturur. (kimin evi, belli mi? senin evin-de / onun evi-n-de. fonksiyon olarak da tamlanan ekinin tamlayana göre şekillenmesiyle oluşan belirsizliğin yol açtığı bir anlatım bozukluğu söz konusudur.

3. (b: namuslu kadın evi)nde oturur. (kim oturur, kimden bahsediyoruz, nerede bu cümlenin öznesi? yüklem dışı ögelerin karma isim tamlaması oluşturması da mümkün, demek ki (b: namuslu erkek evi) de var o zaman, e buyrun cenaze namazına?)

görüldüğü gibi böyle talihsiz bir cümleyi kurma çabası gösteren kişilerin, kurumların veya kuruluşların neyi kast ettiği dilbilgisel ya da pragmatik bağlamda belli olmamaktadır. o nedenle ifadenin mantıklı olma düzeyi onu ciddiye almak için yeterli değildir. namus kavramını kadın ya da erkek olmayla bağdaştırmak, hele bir de bunu bozuk ifadelerle yapmaya çalışmak ise kimsenin haddine değildir, herkes kendi evinin önüne baksın.

artı oyun gerçek hayatta hiçbir işe yaramamasi sorunsalina karşı geliştirdiğim çözüm. böylelikle yazar bir yandan telif hakkından mahrum kalmaz ve sözlüğe ayırdığı zamanın karşılığını birtamam alırken, bir yandan da sırf kız tavlama amaçlı riyakarca oylamanın önü alınır. yönetim de istiyorsa yer temin edici olarak birkaç kuruş kessin. hakkıdır.

ömrümün başına yaktığım kınayı kalbimden karmışım.

şuraya biraz nefes alayım, rahatsızlığımı unutayım diye giriyorum manzaraya bak.

para halk içindir vs para para içindir.

çaylaklık geleli 24 saat dolmadan “ama ben yazarım, sen çaylaksın haddini bil!” -ciler de türemiş burada da. sen okumuyor olabilirsin ama ben okuyorum o okuyor, ne olacak? zaman farkıyla üyelik alıp yazar olanlarında usta- çırak zihniyetine sahip olması da bir tuhaf. hem yazmadan, okunmadan nasıl yazar olacak çaylaklar? bekleyerek mi?

ziya rozeti sırf benim için açıldı kimse inkar edemez.

normal davranış.

herkesin güzellik algısı aynı değil, biliyorsunuz. kendi tipi kendi kafasındaki güzellik anlayışına uymuyorsa güzel olduğunu da düşünmeyecektir, size ve başkalarına güzel gelse de...

farsça baj kelimesinin arapça ve türkçe’de aldığı şekli olup, gazneli, selçuklu, ilhanlı, akkoyunlu ve osmanlılarda vergi manasında kullanılmıştır.
bu vergi, pazarlarda ve panayırlarda alınıp satılan hayvandan, her cins maldan, ithal edilen ve osmanlı topraklarından transit olarak geçirilen mallardan alınırdı.
osmanlılarda bu vergi, osman gazi’nin pazara getirilen her yük için iki akçe almalarını emretmesi ile başlamıştır.

kaygı

hak yemeyen yöneticilerdir kesinlikle. atatürk hariç.

yaklaşmakta olandır.

imalat veya mühendislik hatası olabilir.

garanti belgesi ve faturası ile aldığınız yere başvuru yaparsanız genelde çözüm bulunuyor..

bazen gökyüzüne bakarsınız, bulutlara gözünüz takılır belli bir süre sonra o bulutu bir şeye benzetirsiniz, bazen kedi bazen kuş bazende atatürk'üme benzer o bulut. buna yunancadan gelen bir kelime olan "nephelococcygia" deniyor.kelimede "nephele" bulut, "kokkyx" bülbül demek. hatta nephele bildiğimiz nebula kelimesininde atası. bu kelime yunan oyun yazarı aristophanes'in mö 414 de yazdığı kuşlar oyunundan geliyor.

bulutların şekillerine bakarak anlam çıkarmaya, tanıdık yüzlere benzetmeye deniyor anlayacağınız. küçükken acaba kafayımı yiyorum diye belli bir süre kimseye söyleyememiştim, sonradan öğrendim, gayet normalmişim.

(bkz: herkes karanfil atıyordu ben gül attım)

kızına araba sürmeyi öğreten baba videosuyla hayatımıza girmiş ve her alanda geçerliliğini koruyan 1:31’de duyulabilecek efsane replik

günlük hayatta saçma bulduğum her şeye bu cümleyi söylüyorum.

sözlüğü gecenin âşıkları basmış
baktım şöyle tanıdık kim varmış
vişne, hıyar, kaşkol yazmış
desenize eriğin sofrasına yine davet çıkmış

bu durumdan ben de muzdaribim. normalde çok fazla okurum ve kitap okumayı çok severim ama dönem dönem kafamızı, dikkatimizi toplayamadığımız zamanlar oluyor hepimizin. bu dönemlerde kendi üstüme gitmemeye çalışıyorum. okuyamıyorsam zorlamıyorum çünkü kitap okumak zevkle yapılması gereken bir iş, zorla okumanın hiçbir manası yok. eğer ki bu durum geçmeyecek gibi oluyorsa da daha ince ve hızlıca okuyabileceğim kitaplar alıp tekrar kendimi alıştırıyorum. böylece kitabın kalınlığı gözümü korkutmamış oluyor. bunun dışında sessiz bir ortam olması; etrafta telefon, bilgisayar gibi elektronik cihazların ya da dikkat dağıtıcı unsurların bulunmaması da yardımcı oluyor. etrafı kitap okumak için hazırlamak da yardımcı olabilir örneğin güzel, hafif kokulu bir mum veya tütsü yakmak, sakinleştirici bir bitki çayı hazırlamak gibi. bunlar dışındaki bütün önerilere ben de açığım.

son mobil güncellemesinden sonra acaba bir tek bende mi oluyor diye merak ettiğim durum. tıklıyorum tıklıyorum kaybolmuyor.

ovalıyorum ovalıyorum çıkmıyor, bıktım!

kalbim, yüreğim bu çağın dengi değil...