zaman tüneli

hani bir şarkıda diyor ya "bir umuttu yaşatan insanı", çok doğru. insanı yaşatan şey umut gerçekten. bu yüzden intihar ediyor insanlar. peki benim neye karşı umudum var?

hiç böyle düşünmemiştiniz dimi? ben de düşünmemiştim. "benim hâlâ umudum var", ama neye var? ve o ne zaman tükenecek ki ben yaşamdan vazgeçeceğim?

belki hiç düşünülmemesi gereken ama bir şekilde düşüneceğiniz bir soru.

(bkz: beni görün)
(bkz: ben de varım)

kuşlu saat kullanıyorum.

işte dün yediği hurmalar bugün reisi tırmalıyor.

hayatımdaki en sevdiğim ilk 3 kürt arasına girer, o ki, mekan sahibi orhan abimdir.

şimdi biz onunla oç apo'ya kadar konuşuruz. kendi memleketini seven bir insandır. sağduyuludur. oç değildir. canım kürdüm orhan abim.

yağmurlu sabahlarla uyanmayı severim, gökyüzünün bulut gözlerinden süzülen damlalar, bana şehrin ağlayan yüzahsh... hayır tamam ciddi olacağım. bu arada yağmurlu sabahları gerçekten seviyorum *.

su birikintilerinde zıplarken annesinden azar yiyen çocukluğumu hatırlatıyor bana. ah tatlı morticia, üstünü başını çamurla karışık sularda batırdıktan sonra annenin suratındaki ifadeye karşı nasıl da basıyordun kahkahayı... romantizmi bir kenara bırakalım, yağmurda ıslanmak benim için çocuk morticia olmaktır. o birikintileri kapüşonumun altına gizlediğim gözlerimle süzerken yüzümde oluşan tebessümdür. burada da yağıyor ve ben birazdan gülümsemek için çıkacağım.

geçen sene kardeşim hediye etmişti bir tane, bayadır görmüyorum inşallah yanlışlıkla çöpe atmışımdır, kızım ben saat takıyor muyum, sinirlendim bak yine hatırlayınca.

annemle aşırı farklı mizaçlara sahibiz. iyi anlaşıyoruz ama aynı şekilde düşünemiyoruz.

örneğin kuveyt kralının yeğeni bana jovial marka saat hediye etmişti bursa'dayken. sene 1996. ..

dahiliye doktorundan dolmuş şofeeer şöferine kadar alışık * ) olmama rağmen çiçek bakışlı mı? neeee.

on beş yıl oldu gideli. rüyalarımda buluşuyoruz.

kaynak



video



cihat

"beyaz saray'ı camiye çevireceğiz. bütün dünya müslümanların yönetimi altında olmalıdır."

başlığı görünce oluşan his.

bir zamanlar aranızdan su sızmayan kişiyle iki yabancıya dönüşmek.

harika bir seçimdir. çikolatalı yaş pasta olmalı elbette.

tanrısal yazgı.



herhalde 1 hafta kadar oldu. her gün aklımda soracağım soramıyordum. gencecik bir çocuktu 20'lerinde.

çok canım sıkılıyor böyle şeylere.

tek tipleşmeyi ve popüler olanı kovalamayı sevmiyorum. daima çok çeşit müzikli ve derinlikli bir yaşam hayal ediyorum.
dinlediğim tüm zamanlarda kendimde sağlamca bir yer inşa edebildiğim, dinlerken içselleştirdiğim ve ileriki yaşlarıma dönüp baktığımda "ulan ne güzel şeyler biriktirdim" diyebildiğim anılar ve şarkılar kalsın istiyorum.

eloy, king crimson, jethro tull, camel, pink floyd vb...

her şeye inat yaşaşın progressive rock!

var birkaç tane daha…
maaşı buna gömüyorum neredeyse.
saat en büyük tutkum olabilir, viskiden sonra…*

başlığı sevdim beni motive etti, üstelik hava düne göre çok iyi. kahvaltı yaptığım gibi indim sahile. sevdiğim birini de ayarttım hadi bir kahve diye mesaj attım, geliyor.

yürüyüşün insan psikolojisine iyi geldiğini biliyorum aslında ama biraz üşeniyorum. her hafta sonu es geçmeden yapmayı unutmamak için bu başlıkları pazar günü hortlatalım. buraya da hatırlatıcı muamelesi yapıyorum, ne yapayım idare edin beni.

ben tıngır mıngır yürürken adamlar koşuyorlar. ben sakin sakin denize bakıp huzur bulmaya çalışırken nefes nefese kalmış sesler duyuyorum.
bu sabah yine evlenenler var korna çalıyorlar. bu tarihe bırakmayın artık şu işleri.
kasım bitmiş aralık kapıda..
çorap taytın üzerine çekilmiş ayaklar bankın..
kedileride sevmeyin bu kadar arkadaşım, onlar sanki bu durumdan hoşnut değil tek dertleri yemek bu hayvanların. bugün kapı açıldığı gibi aniden eve dalan kediye çok kızgınım. evdekiler seviyor diye şımarmış. neredeyse beni evden atıp onu içeri alacaklar. ben kızıyorum beni kayda almıyor
bu hayvan.. kedilere de kırgınlığımı ve kızgınlığımı dile getirdikten sonra çekilebilirim.

hadi siz de gidin kahveye kasımdan son pazar...