anksiyete

ince düşünceli insanlarda daha sık olduğunu düşündüğüm, normal şartlarda belli bir duruma yönelik vücudun geliştirdiği bir koruma mekanizması olması gerekirken alakasız yer ve zamanlarda ortaya çıkarak bir hastalık gibi insanı esir alabilen duygu durum bozukluğu.

ben de üniversitesi yıllarımdan arda kalan bu talihsiz duygu durum bozukluğunu belirli zamanlarda yaşıyor ve anlam veremediğim bunalımlara giriyorum. kaygım o kadar yükseliyor ki hayattan zerre zevk alamıyorum. halbu ki o an kendi kendimi teselli etmeye çalışırken buluyorum üst benliğimi. herşey yolunda, sağlıklısın, bu kadar hassas düşünmeye gerek yok, kötü olmayı, kötü düşünmeyi gerektirecek hiç bir durum yok...

insan çok karmaşık bir varlık ve ince düşünceli, empati yapabilen biriyseniz geçmiş olsun, önünde sonunda bu sizi de saracak. öyle berbat bir çağda yaşıyoruz ki eğer bu sizi vurmuyorsa ya çok umarsız ya da torpilli birisiniz demektir.

elazığ ve izmir de yaşayanlar depremden sonra her an deprem olacak gibi hissediyor ya, hah işte anksiyete odur. kontrol altına alınamayan endişeli, panik halinde olma durumu. hacı hocaya değil profesyonellere gidin yardım için.

paxera + xanax tertemiz.

insana hayatının günlük bir parçasıymış gibi gelebiliyor ama evet çözülmesi için seçenekler var. dolayısıyla anksiyete artık gününüzü ele geçirdiyse kolları sıvama zamanı.

kimisinin sırf hava atmak için söylediği ama ciddi olan bir hastalık

nefret ediyorum sahip olmaktan. insanların anlamamasından. başkasının yaptığı stresin on katını yaşamaktan. nefret ediyorum. kalbimin ortasında duran huzursuzluk hissinden. kalbimin atışını duymaktan. midemin bulanmasından. uyuyamamaktan.

o kadar çok beni ele geçirdi ki şu son dönemlerde.
o kadar çok düşünüyorum ki, bazen ne düşündüğümü unutuyorum...

birkaç gün önce tekrar başlayan ve bu son birkaç gündür yakamı bırakmayan iğrenç ötesi rahatsızlık.

o kadar kötü hissediyorum ki, sanki ölsem kurtulacakmışım gibi geliyor. sürekli çok kötü bir şeylerin olacağı hissi var.

mantıklı tarafımla anksiyete atakları beynimin içersinde savaş halinde şuan.
takıntılar da eşlik edince durum çok daha berbat bir hâl alıyor. halihazırda takıntılarla tetiklenen anksiyete atakları geçiriyorum. geçmişte olan saçma sapan bir şeyin (ne olduğunu bile bilmiyorum) geleceğim üzerinde çok kötü bir etkisinin olacağı kaygısı var.

edit: arkadaşlar, bu durumu fark ettiğiniz anda bir saniye bile düşünmeden gidip profesyonel destek alın. koşarak gidin. yatırım tavsiyesidir. tünelin ucu çok pis yerlere çıktı; oradan biliyorum.

büdüt: enteresan bir şekilde, çok ileri boyutlara ulaştığında şizofreni ya da başka bir paranoid bozukluğa dönüşüp dönüşemeyeceğini merak ettiğim rahatsızlık.

şu zamana kadar 6 ayrı zamanda panik atak geçirmiş ve anksiyete problemi olan biriyim, son bir aydır gene yakamı bırakmayan bacaklarım da kollarım da hissettiğim rahatsızlıklar göğsümde hissettim gene saçan sapan şeyler, bir dönem ilacımı bıraktığımdan ve weedden dolayı olduğunu düşünüyorum, çocukluğumdan beri bacak sallama muhabbetim var bu zamanlar da deli gibi sallıyorum içimde hep bir dipsiz bir kuyu her gün gene hastaneye gitsem mi düşüncesi bizi bitirdin be!

aslında dilimizde kullanımında almanca kökenli olan "angst" yani "kaygı, endişe" iyi bir karşılayıcı olmasına rağmen, anksiyetenin türkçe'ye uygun çevrimini prof. dr. orhan öztürk, "bunaltı" olarak yapmıştır.

kliniklere başvuran birsürü hastanın veya danışanın(hangisini söylemeyi seviyorsanız) tanı kitabı dsm'ye uymayan kriterlerinin olması nedeniyle aslında "tanısız danışan" dediğimiz kimselere "anksiyete bozukluğu" deme eğiliminde oluyoruz. hepsi tam manasıyla o bilinen yaygın anksiyete bozukluğu veya panik bozukluk benzeri sempatik sinir sistemi bulgularını karşılamaz, haliyle o kişiyle kendini kıyaslar ve bende anksiyete yok bu tanı yanlış konuldu gibi düşünür. oysa ki dediğim gibi mevcut durumda "hastaya bir tanı verelim, kendini boşlukta hissetmesin" tanısı da olabilir anksiyete bozukluğu.

gelelim nedir anksiyete ve anksiyete bozukluğu. anksiyete bozukluğunda kişi, öncelikle otonom sinir sistemi nedir, sempatik-parasempatik sinir sistemi nedir bunları çok iyi bilmelidir. vücudundaki tepkiler neden kaynaklanıyor, savaş-kaç tepkisi nedir bunları iyice anlatmalıdır hekim veya psikolog. kendinde ne olduğunu bilmeyen bir insan, öz-yardımı nasıl yapabilir ki? bunu iyice oturttuktan sonra anksiyeteye neden olan düşünceleri yakalamayı ve bu düşünceler neticesinde duygu ve davranışlarındaki değişmeyi nasıl oluşturduğunu kesinlikle öğrenmelidir. çoğu hastadan şunu duyarız, "bilmiyorum işte bir anda geliyor, durdurmaya çalışıyorum durduramıyorum." oysa ki mikroskopla yaklaştırıp düşünceleri tek tek yakalayınca altındaki meseleyi anlayabiliriz.

güncel yaklaşım olarak metakognitif beceriler ilgimi çekiyor bir yandan da. anksiyetenin kişiye kazancı, anksiyete yaratan semptomlara uzun uzun odaklanma, düşünceleri hemen kabul etmeden uzaktan inceleme gibi konularda hastayla konuşulmalı ve yine psikoeğitim etraflıca yapılmalı.

anksiyetede amacımız kişiyi gamsız biri yapmak değil, var olan mizacı kökten değiştirmek çok zor bir mesele. buradaki asıl gayemiz anksiyeteyi nasıl yöneteceğini, kontrol altına alacağını bilmek. bunu bilerek tedavi yapmak, kişinin üzerindeki baskıyı da alacak, beklentiyi gerçekçi konuma sokacaktır.

herkese sağlıklı günler dilerim. anksiyete düşman değildir, bazen koruyucudur bunu da unutmamak lazım.

çok ciddi bir sağlık sorunu

aranızda psikologculuk oynamayı seven var mı? çünkü bana birileri akıl vermezse bu sıkıntı yüzünden içeceğim evdeki bütün ilaçları

uzun süre yaşanılan kötü deneyimler sonucu gelişen gerilimli kaygı duygusu.

her 5 kişiden 4 ü

illet bir hastalık. doktor panik atak geçirdiğimde anksiyeteye bağlı olabileceğini söylemişti. sürekli huzursuzluk hissi ve bir şeylerin telaşında oluyorsunuz. kalbiniz sıkışıyor nefes alıp almadığınızı sürekli kontrol ediyorsunuz. sürekli ölecek miyim hissi. önceden uyuyabilmek için saatlerce uykusuzluktan bayılmayı beklerdim. bu seneyse sadece iki sefer yokladı.

birazcık irdelense ülkece genetik rahatsızlığımız olabilecek rahatsızlık nedir deseniz? anksiyete bozukluğu derdim.

anksiyeteye meydan okumak için anksiyete krizleri,yener anca kerizleri diye şiir yazmıştım anksiyete krizlerim o ara iyice arttı.hoşlanmıyo hafife alınmaktan.(bkz: bizim çocuk biraz narsist galiba)

hiç doktora gitmedim ama internetten okuduğum kadarıyla bu rahatsızlık bende doğuştan beri kendimi bildim bileli var. hayatı çok fazla ciddiye alan takıntılı insanlarda daha fazla görülüyor sanki.

bende ilk olarak kalp çarpıntısı ile kendini belli eden yorucu bir bozukluk. kalp doktoru, dahiliye, aile doktoru gezerken ve problemin midemden kaynaklandığını düşünüp bir sürü mide ilacı kullanirken umutsuzca gittiğim bir psikiyatrın, ben belirtileri saymadan saydığı belirtilere hı hı hı hı demekten ve şaşkınlıktan kendimi alamamıştım. mide ağrısı tam ağrı da değil huzurluzluğu, ürperme, terleme gibi kendini geliştirdi meret. nitekim ilaç istersem yazabileceğini yok idare ediyorum dersem günlük yaşamımı etkileyecek boyuta ulaştığında ilaca başlayabileceğimi söyledi doktorum. kaçıyoruz bakalım ilaçtan şimdilik ama (bkz: xanax) da elimin altında. alışmamak şartı ile ayda bir iki defa alabileceğimi, tedavi edici değil yalnızca o anlık kaygıyı bastırabilen bir ilaç olduğunu da belirtmişti. ay ne tatlı kadındı bir daha gidem ben ona * )

anksiyete herkeste bulunur, bildiğiniz kaygı işte. ama anksiyete bozukluk bir hastalıktır. bu yüzden anksiyete bozukluğa sahip bireylerin sorunlarını (bkz: anksiyete bozukluğu) bu başlığa yazsa daha iyi olur gibi, heralde, sanırım.