anksiyete

anksiyeter!

diğerlerinin yükünü değil, kendi yükünü kaldırdığında rahatlarsınız.

son 10 senem de ara ara hayatıma giren psikolojik rahatsızlık, zamanında kalbim sıkışır kaç kardiyolojiye gittiğimi hatırlamıyorum 1 ay boyunca kalp ağrıları vs.. ara ara normal yaşantımda her şeyi kafaya takma kafa da büyütme her semptom vardı, askerde dahi bi haftam zehir oldu her neyse son zamanlarda bundan 4 hafta önce sol böbreğimde taş çıktı, normalde 2020 yılında da sağ da çıktığın da serum vs kısa sürede düşmüştü ama bu sol taraftaki zehir oldu bana hatta sağolsun buradaki 2 yazarla bu konuyu konuşmuştuk.. her neyse baktık taş düşmüyor vs doktor dedi lazerle halledelim falan bende tabi başka çare yok olalım vs oldum, tam kurtuldum derken sağ tarafıma ağrı girmeye başladı bu sefer.. halbuki ameliyat öncesi de hocaya söylemiştim ama sağ tarafta taş maş yok.. ameliyat sonrası tabi bakıyorum internette ne olabilir vs bir dünya hastalıklar falan en sonunda apandisit mi var diye düşündüm çünkü sağ kasık ve böbreğe vuran bi ağrı ama şiddetli değil.. sürekli el terlemeleri vücud yorgunluğu vs anksiyetem tavan yaptı bunun yanında midem de bitmek bilmeyen gaz, gece uyanmalar ve tekrar terlemeler vs dün ultrasona girdim her şey normal gözüküyordu, ürolog bana sende aşırı kaygı var diyip psikiyatra yönlendirdi önümüzdeki hafta için, sonra tabi ben ikna olmuyorum işte bt çekse çıkar falan filan kafa gitmek üzere oradan sağlık ocağına uğradım oradaki doktor da elle baktı etti hayır yok dedi ne zamandır var bu ağrı bi haftadır dedim o zamana kadar çoktan kendini belli ederdi dedi.. benim kafa hala gidik tabi gün içinde hiç evden çıkasım yok hafif hafif ağrıları duyuyorum psikolojim o kadar bozulduki sözlük herkesin bende bi şey olmadığını söylemesi ama benim evde kafayı yemem şeklinde devam ediyor hayatım şu an.. gram zevk almıyorum aşırı tuhafım!

edit: yardımlara açığım..

vazgeçemediğim tüm kaygılarımdır. çözüm bulamıyorum aklımdaki arapsaçına. ben buyum da diyemiyorum. birlikte olmayı hiç istemediğim duygu ankisiyete. isminin ne anlama geldiğini sonradan öğrensemde , çocukluğumdan beri en kötü yakın arkadaşım malesef.

anksiyetede çaresizlik ve kaybetme beklentisi oluyor. benliğimizde çoook değer verdiğimiz şeylere takıntı derecelerinde bir bağlılık hissediyoruz. olayın özü bırakmak, delirme derecesinde korksan bile bırakacaksın. aslında benliğimizi kaybetmeyeceğiz sadece biz öyle sanıyoruz. bıraksak her şey çözülecek. bunu yapmak için de kendimizi biraz daha deşmek lazım, biraz daha farkındalık lazım.

normaldir.
insan hayatının daha kötüleşmemesi için ya da verdiği emeğin boşa gitmemesi için endişelenir.
etrafımızdaki olayları kontrol etme gücümüzün azaldığını hissettiğimiz zaman endişeleniriz.
mesela, denizciler tarih boyunca endişelenmişlerdir. çünkü etraflarındaki olayları kontrol edemezler. fırtınanın çıkıp çıkmaması onların elinde değildir.
bu yüzden denizcilerin çok sayıda uğurlu ve uğursuz nesneleri vardır. şans faktörüyle etraflarında bir kontrol alanı yaratmaya çalışırlar.
çok endişeleniyorsanız, geminiz fırtınalı denizlerde yol alıyordur.
bu fırtınaya kendiniz girmişisinizdir ya da fırtınanın içerisine doğmuşsunuzdur, orasını bilemem.
ama emin olabilirsiniz ki kaygılanıyorsanız, fırtınalı denizde yolunu arayan bir kaptansınızdır.

geçmişin yankı odasında, tehlike ihtimali kalmamış eski zamanların güven dolu zamanlarında yaşama isteğidir.

dün elimi kolumu bağlayandır kendisi.
allah düşmanımın başına vermesin.

3 yıl boşu boşuna epilepsi ilaçları kullanıp, kendimi epilepsi sanıp gezmeme sebep olan hastalık. en sonunda doktorum (dünyanın en iyi doktoru olur kendisi) başımdan geçen hikayeyi anlatınca sen epilepsi değilsin kaygı bozukluğu var sende deyip ilacı değiştirip rahata kavuşturmuştu. gideceğim birkaç ay sonra seni de yeneceğiz olm.

sahsimda gene tetiklenen kahrolasi sey ... gene depresyona gircem gibi.

zor bir hastalık, mücadele için sağlam bir psikoloji gerektirir. şahsen ben küçük çaplı olanlarını atlatabiliyorum artık. panik atak var bir de, bak onu atlatan bordo berelidir.

anksiyete yerini aşırı sinirlilik halini bırakıyor bende ve eklemek istiyorum ki, hepinizi döverim! döverim! adam olun len!

sanırım yaşadığım şey.
deliksiz uyuyan ben son iki haftadır 3 4 5 gibi saatlerde tak diye uyanıyorum.
bacaklarımda bir halsizlik var, seğirme yapıyor.
bağırsak hareketlerim de düzensiz.
yaşadığım bazı sağlık problemlerini büyütüp sağlık anksiyetesine çevirdim. tüm belirtileri internetten araştırıp araştırıp durdum.
sonu belli. inanılmaz bir kaygı ve endişe.
kan tahlillerim vesaire temiz çıksa da endişem geçmiyor.

bu belirtileri, özellikle bacaklarımla ilgili olan kısmı yaşayan arkadaşlar varsa "yaşadıkların normal" derlerse içimi rahatlatırlar.
çok teşekkür ederim.

uyuyup uyuyup uyku alamamak çok kötü bir şey arkadaşlar.

o kadar saçma ve kötü ki
gecenin on ikisinde ya deprem olursa?
istanbuldayım bir de ya göçük altında kalırsam? diye düşünüp panik oluyorsunuz.
halbuki bu düşünce en ufak bir deprem kelimesi ya da bu durumu çağrıştıran sızıntılar olabilir. şu an canım burnumda göğsümde ağrı uyumaya ve sakinleşmeye çalışıyorum.
bence şeytan uğraşamadığı kişiye psikolojik bir rahatsızlık veriyor

latince daraltmak, sıkmak, boğmak anlamlarına gelen angere, anx- fiilinden türeyen dar, dar boğaz anlamına gelen angustus sözcüğü endişe, kaygı anlamlarına tekabül edecek şekilde fransızcaya anxiété, almancaya ise angst olarak geçmiştir.

angst yerine kullanılan anxiety'nin etimolojik kaynağındaki "dar geçit içinde sıkışmaktan doğan acı", "boğulma" -adeta doğarken geçtiğimiz dar geçit gibi- anlamından gelen bir yorumdur. yani tüm kaygıların prototipi olan doğum travması simgesinin hakikati işte burada yatar. - rollo may

anksiyete bir şarkı olsaydı, kibar feyzo filminde feyzo lengeli fötrle düğün halayı çekerken söylenen türkü olurdu.

eli elime değdi hem ben yandım hem kendi
bize kimse karışamaz arkamız çok efendi

"bir kere aldandın mı hapı yuttun. bana hiçbir şey sökmez, bittim sanırsın yine gelirim. " diyor.

çok önemli yerlerde tanıdıkları var gibi. sanki hamili kart yakınımdır notuyla geliyor.

çok huzursuz, tetikte uyudum. uykuya dalmamak için direndim. birkaç kere dalacakken kaygıyla uyandım. depremden sonra da 1 ay 6 7'ye kadar sabahlamıştım. o kadar kötü değil bu sefer, sürer mi bilmiyorum da ama sebepler aynı. hiç benimle ilgili bir sebep değil, bu ülke yüzünden. yangın, deprem, sel fark etmez. ortak olan şey, onlar için canımızın hiçbir değerinin olmaması.

son zamanlarda anksiyete yüzünden çok zorlanıyorum içimde sürekli bir korku ve gerilim var en basit şeyler bile kafamda büyüyor dışarıdan normal gibi görünsem de çok yoruluyorum kendimi sürekli endişeli hissediyorum bazen sinirli veya gergin oluyorum ama bu içimdeki kaygıdan kaynaklanıyor kimseyi kırmak istemiyorum her şey yolunda olsa bile en kötü senaryoyu düşünmekten kendimi alamıyorum bazen bu yüzden istemeden size zarar veriyorum ama sadece içimde biriken duyguları kontrol edemiyorum. bu süreçte desteklenmek ve motivasyon çok kıymetli sadece bunu anlatmakta zorlanıyorum

anahtar kelime teslimiyet. korku hissini de yaşamak lazım, her şey gelip geçecek nasılsa.