askerlikteki ilk gece

çok kötüydü be. zifiri bir karanlık, her yatakta 3 kişi, bitmeyen bir gürültü.
hiç uyuyamadan zaten 04:00'te kapıya vuran usta askerler.
ne yapacağımı bilmiyorum, kim kimdir bilmiyorum. herkesin bir şeyleri çalınıyor. sigara heryerde serbest, tuvaletler dehşet derecede pis.
yiyecek bir şey yok.
kim ne derse peşinden gidiyorsun.
çok berbattı yaa.

ama askerlikte ilk gece mi yoksa ktm'de ilk gece mi?

ktm çok daha kötüydü. o bambaşka bir seviyeydi.

ktm daha kötüyse; askerin "buraya bayrak dikenin..." dediği dağ başında, konteynerdan bozma sınır karakolunda, yol, elektrik, su, telefon ve medeniyetten 100 sene uzakta 15 ay saralım abimize...

(bkz: aktütün)

koğuşa yerleşmişsin kimse kimseyle muhattap değil otomattan bir bardak çay almışsın eline kapının önünde sigara içiyorsun ve içinden geçirdiğin cümle tam olarak şöyle oluyor " vay anasını ulan dün neredeydiim , bugün neredeyim kimlerleyim diyorsun. "

normal bir gecedir. yol yorgunluğu, işlem yorgunluğu, aşı, maşı, giyindirilme işlemleri derken beliniz bükülür mis gibi uyursunuz zaten.
sabahsına şaşkınlık ve benim burada ne işim var güzel allahım söylenmeleriyle yeni ortamınıza el mahkum alışmaya çalışırsınız. hani istemeye istemeye yemek yemek diye bir olay vardır ya.. hah işte bu onun kusa kusa versionu diyelim..

muhabbet edecek birileri çıkar ilk hafta.
başka koğuşlardan adamlar birbirine açılır, dert ortağı olunur ilk önce. bir kaç hafta sonra o tiplerin kendi ortamına adapte olduğunu sizi hatırlamadığını ya da hatırlamak istemediğini fark edersiniz. komşu düdüklere selam vermeyi bırakıp kendi ailenizle kaynaşmaya başlarsınız artık siz de.
artık her düdük kendi ailesini bulmuş kendi mıntıkasında öter olmuştur.
çok sürmez askerlik de biter zaten.
hiç geçmiyormuş gibi görünen zaman bile geçer, askerlik sonrasında herkes ve her şey unutulmaya yüz tutar.

yine bir siz kalırsınız kendinizle..
mutlu musunuz?

şunun şurasında 3 hafta askerlik yapacaksınız arkadaş.
en uzun askerlik yapanınız 6 ay yapıyor.
bi zahmet yapıverin.
korkacak bir durum yok. kimse kimseyi yemiyor.
filmlerde izlediğiniz amerikan hapishaneleri gibi bir ortam hayal etmeyin.
rahat olun.

2024 ün ilk ceyregine celp almış bir vatandaş olarak huzursuzluktan kabız olacağımı düşündüğüm gecedir.
belli bir görev tanımın yok yukarıda yazan yazarın dediği gibi kim ne derse oraya gitmek falan çok sıkıcı olacaktır.

beni orada zorlayacak tek konu her sabah 5 te uyanıp insan evlatlariyla dolu 40-50 kişilik koğuşta kalmak. disipline zahmete gelirim sıkıntı yok da düşünüyorum horlayan ayrı dert bilmem neyi ayrı dert olacaktır.

6 ay sabredicez bakalım hayırlısı.

eğer normal bir kışladaysanız ve daha evvel yurt tecrübeniz olduysa sorunsuz geçecek gecedir. giriş kayıtları, giydirilme gibi işlemler bitip gece 2’de sert bir hoş geldin içtiması alındıktan sonra kafamı yastığa vurur vurmaz uyumuştum.

gidenlere geçmiş olsun, henüz gitmeyenler şimdiden üst devrelere sövmeye başlayabilir zira hak edecekleri sövgü miktarını anca karşılarsınız.

t/ acemiliğini kütahya hava er eğitim tugay komutanlığında spider man olarak yapan şahsımın tadını kaçıran başlık.

benim için 1 hafta boyunca sıçamadığım bir sürecin başlangıcı olan gece idi. askerde artık psikolojik midir nedir bilmem, ilk gittiğinizde bir haftaya yakın süre sıçamıyorsunuz arkadaşlar. bende ve tertiplerimde sık görülen bir durumdu bu.

18bini sabah verdik, bu akşam bir binlik daha ezelim diye arkadaşlara bayılana kadar yemeli içmeli organizasyon yapmıştım.
evet, o zamanlar 1000 liraya 10 kişi rakı-balık yapabiliyorduswh

ben askere erken katılmıştım, beni bi koğuşa gönderdiler herkes üst devreydi, şafaklar kalmış 70-80. yeni gelen tek ben varım. geceye kadar muhabbet sohbet ettim onlarla, o sıra kendime ayarlı bir ranza ve dolap seçtim, bir uyumuşum öğlen 11 gibi falan kalktım.
dedim bu iyimiş.
ama tabi sonra kırkağaç gerçek yüzünü gösterdi.

(bkz: ah kabrimin ilk gecesi)

yer kırkağaç. takımda en tahsilli ben çıktım. ödül : geçici on başı olarak ilk gece nöbeti benim. tek vukuat : kükreyerek horlayan bir devre. *

uyuyamamıştım sabaha kadar. tamam gözü kapatıyorsun ama onca kişinin içinde,horultulu bir ortamda uyuması imkansıza yakın.

zor geçecek tek gecedir.

sonrası pamuk gibi.

öyle yorgundum ki bölüğü, koğuşu ve ranzamı bulduktan sonra yatıp uyumuştum.

sabah 5’te uyandık sonra.

ben cuma sabahı teslim oldum. oraya buraya koştur, akşam çöksün, göt kesen kütahya soğuğu merhaba desin derken gece 2'de yatağa girdim. şöyle bi' beş dakika yerimi yadırgar gibi oldum ama bir güzel sızmışım ki dostlar sormayın. ertesi gün cumartesi olması hasebiyle 7'de uyandırdılar. pazartesiye kadar salak salak takıldık. ottan tüyden işler için yakaladığını götüren çavuşlardan ve uzmanlardan saklanmaya çalıştık.

terhis olana kadar küfretmediğim tek bir an dahi olmadı. 6 ayda küfür dağarcığım üçgen vücut yaptı, güzeldi.

edit: "birliğe teslim olunmaz, birliğe katılınır." şeklinde bir itiraz hatrıma düştü. pardon.*

muhtemelen hiç yaşamayacağım gece, çünkü ileri düzey düz taban var. hızlı koşamıyorum mesela, denersem düşerim garanti çünkü denge bozuluyor. hızlı yürümekte sorun yok ama. bu yüzden hayatımı etkilemiyor ama askerliği etkiler.

"ulan nereye düştüm" dersiniz, yorganı başına çekmiş ağlayan mı dersiniz, öküz gibi horlayan mı, uykusunda konuşan mı ohooo bir ton olay. hele ki ktm'de iseniz yandınız. tam tatlı bir uyku hâli çökmüşken "koğuuşş kaaallkk" sesiyle uyanırsınız ve bir bakarsınız ki saat 05:00. " ananı, avradını seveyim" deyip, traş, wc vs derken saat 05.30 da wc temizliği ve ardından mıntıka.
özet olarak askere hoşgeldiniz.

tavsiyem yanınızdaki çoğu kişi sizin gibi yeni olduğu için
yardım edin
evet yardım
yatak yapmak olsun
kıyafet olsun
telefon falan
yardım edin
bu hem mentalinizi toparlar
hem arkadaşlığınız gelişir


ilk gün için demek daha doğru bu yazdıklarım

evimi özledim diye ağlardım kesin. neyse ki hiç yaşamayacağım

yok yok..! bu ilk geceyi ötekilerle karıştırmayın.. (ha benzerlikler yok mu: var.. ama burada özel kıyafetler giydirilip, tedirgin bir heyecan duyan bizzat siz oluyorsunuz. öyle dans orkestra felan da yok.. :)