ateist ahlakı

ahlaklı ve erdemli bir yaşam için akıl ve vicdanın yol göstericiliği yeterlidir. dinlerin kendi içinde ve birbiriyle çelişen binlerce kuralına hiç gerek yok.aksine bu kurallar inananları cennet arzusu ya da cehennem korkusuyla sinsi hesaplar yapan ahiret yatırımcılarına dönüştürür. oysa erdemli bir insan, yaptığı iyi davranış nedeniyle, hiç bir ödül beklemeyen, hatta cezayı göze alandır.

bu gün dünyanın en ahlaksız davranışları olan kölelik, cariyelik kaldırılmışsa; kadınların, çocukların insanca yaşama hakları tanınmışsa; bu, dinlerin iki yüzlü ahlak anlayışıyla değil, dini bir kenara itip akıl ve vicdanla hakkaniyetçi bir anlayış geliştiren ateistler sayesindedir.

"insanda fazilet hissinin allah korkusundan" olduğu inancına sahip olanlara şu soruyu sormak gerekir. mutlak bir kötülüğü, yalnızca allah yasakladı diye yapmayan bir kişinin vicdanına ne kadar güvenebilirsiniz? yarın, kara kaplı kitaplarında o yasağın hükmünü kaldıran yeni bir tevil gelene kadar.

tüm ibrani kaynaklı dinler "öldürmeyeceksin" der. ama kimi? elbette kendinden olanı. öyle olmasaydı tüm semavi kaynaklı dinlerin birbirleriyle ve kendi içindeki mezhep savaşlarıyla çoğu masum milyonlarca insan ölür müydü? bu eleşitiriyi dinlerin tüm kurallarına uygulayabiliriz. görünüşte süslü sözlerle bir çok yasak, sözde ahlak kuralları; ve sonrasında kendi ilkelerini hile-i şeriyelerle çiğneyen aynı din.

ateizmin tumturaklı, on emri, 99 farzı, binlerce şeraiti falan yoktur. kural çok basittir.
"sana yapılmasını istemediğin bir davranışı kimseye yapma"

ateistler; dindarlara karşı, dindarların ateistlere davrandığından daha adil davranıyor.

5 şartçı luayikçi müno ahlakından daha salttır. adamlar en azından şeffaflar.

ahlak, insana dair temel evrensel erdemlerden birisidir. dinler veya kimi ideolojiler, bu evrensel değerleri kendilerinki ile değiştirme ahlaksızlığında bulunarak, kendilerince uydurma yeni ahlak veya değerler! iddiası ve dayatmasında bulunabilirler. (ki bu iddia aslında -kendilerine kadar- tanrının "ahlaksız insanlar, kuşaklar yaratarak, yeryüzünü bir kavga ve çatışma ortamına dönüştürmek için var ettiği ve bu çatışmada da taraf olmayı seçtiği" gibi, yine kendi tezleriyle de çelişen, saçma bir sonuca götürür.)
dinler ve ideolojilerin varlığı, insanlığın varlığından çok sonra ortaya çıkmıştır. insanların temel evrensel erdemleri için, dinlere ihtiyacı yoktur. iyiler, haklılar ve kötüler (hep vardılar ve) olacaklardır.

ahlaklı olmak için bir yaratıcıdan korkmaya ihtiyacı olmayan ahlaktır.
doğru doğru, yanlışta yanlıştır. öbür tarafta beni hoplatırlar diye göt korkusuyla ibadet yapmaz mesela.

takva sahibi inananları, bu sözlerimden muaf tutarım!

çünkü bilir ki korkuya dayalı sadakat ihanet getirir. korktuğun şeye de birgün muhakkak ihanet edersin. bunu illa ki yaparsın.

iyi veya kötü olmasından öte sağlam bir yere dayanmaz, nesnelliği yoktur dolayısıyla bir anlamı da yoktur. özetle bir ateist iyi olabilir ama bunun hiçbir anlamı yoktur denilebilir.

ateistin, dindar ahlakı ile kıyaslamalar yapmadan oluşturmaya çalışması gereken şeyi.

siyasal açıdan yaptık biz kıyasları zaten. toplumsal rollerimizi ve buna bağlı kişiliğimizi oluştururken yaptık. teoloji okuduk, antropoloji okuduk (bilimsel araştırnalarımız dahilinde) felsefe okuduk, hukuk okuduk.. genel kültürel seviyede de olsa tüm bu çabalarımız sırasında topluma ve normlarına bağımlı olacak olan kişiliğimizi çalıştık.

dindarları ilgilendirmez şu saatten sonra benim ahlakım. onlar ile tartışmayacağım bu konuyu. ateistim ben! ne anlayacaklar düşüncelerimden ya da hislerimden!!??

ateistliğin bir çeşit din olduğunu iddia edebilecek derecede efsunlanmış bir dindarın * çizgileri ile dansetmeyeceğim.

bir kişi ya da kişiler ile pratik edebilirim hayatı. gerçekleştiririz ahlakımı. ama toplumla tartışmayacağım bu konuyu..