aynısını ben sana evde yaparım kadını

hayatımda böyle bir kadın olsun başka da bir şey istemem. el üstünde tutulması gereken kişidir.

sour cream'de patlayan kadın. yok öyle bir şey. yapan olursa derhal evlenebilirim.
yap da görelim

o devir değişti yalnız sevgili yazarlar. malzemeleri alınca daha çok masrafa giriyorum, marketten hazırını almak daha uyguna geliyor. örneğin sade bir kekin bile evde yapım maliyeti en az 25 tl oldu bakkalda daha ucuza geliyor.*

benimdir bu çünkü aşçıyım. *

aa bu ben. bazen malzeme almaya üşeniyorum ama. bir de dinlendirmeli şeyler beni yoruyor. kruvasan falan. poğaça mı, dakika durmam kalkar yaparım. ay bir de sevdiceğim isterse daha neler neler yaparım.

kıymeti bilinmeyen kadındır, bazı şeyler dışarıda yenir, onları da evde yapmaya çalışmak, bana göre işgüzarlıktır. hem saatlerce uğraşacak hem de üstüne laf işitecek ise, yapmamalıdır ve kendisini değersizleştirmeye çalışan ev halkına hak ettikleri kadar değer vermelidir.

(bkz: kavrayan kadın)

ilgi alanım mutfak, tartışmayalım istersen, kadınıdır.

yıllarca hiç aklıma gelmedi bunu söylemek. yemek konusunda çok iddialı olmadım. derdimi anlatacak kadar mutfak dili ve edebiyatına hakimim doğrusu.
gel gelelim son zamanlarda dışarıda yemek yemenin 5 kişilik ailemiz için gayet külfetli hale gelmesi sebebiyle sıkça kurduğum cümlelerden biri oldu.
geçtiğimiz yıllarda kahvaltıya dışarı gitmeyi bitirmiştim, bu yıl itibariyle de tüm yemek türlerini evde denemeye başladım.
lahmacun, pide pek olmuyor ama içini hazırlayıp yakındaki fırında pişirtiyorum. fırında çalışan kızlarla gide gele samimi olduk, hazırladığım tüm tepsileri hatra binaen pişirtip veriyorlar.
taş fırında güveç keyfi olsun, tepsi kebabı olsun, tuzda tavuk olsun epey genişledi listem.
fiyatlar bu hızla artmaya devam ederse yepyeni tarifler öğrenmek için bir yemek kursuna yazılacağım. ondan sonra gelsin suşiler, tortillalar.

kıymeti bilindiyse ne ala, bilinmediyse bir sonraki aşama saçımı sana süpürge ettim olacaktır.

aha ben dedim bir an bunu söylediğim birkaç sefer oldu ama yapamadım hiç.
hep kimse yokken yapıp keşke olsalardı diyorum.

benim.
aynısını değil daha güzelini yapıyormuşum, öyle diyor eşim.*
tek sıkıntı canım yemek yapmak istemiyor, dışarıdan söyleyelim be çok yorgunum dediğimde ama senin yaptığın daha güzel oluyor sen yapsan cevabını almak.

işte benim. aynısını yapamam belki ama illaki orjinaline yakın olur yaptığım.

ben ona aşık olurum ki.

zamanında bizim valide de derdi bu cümleyi. yapardı, alasını yapardı üstelik. o leziz şeylerle nasıl dombili olmadık şaşarız. anne bu, dediğini yapar. süper kahraman gibi insan. içinden çocuk çıkartıyor daha ne olsun!

tasarrufu seven insandır, tasarruf kemiğine işlemiştir. israfı sevmez, hesabını, kitabını bilir, mayışıyla ata lira almayı sever.

para uğruna dışarıda yemek yemenizi istemeyen kadındır.

önceden tasarruf için evde yapılıyordu bazı şeyler, tasarruf da oluyordu ama şimdi yok öyle bir şey. malzemeleri bir araya getirene kadar dünyanın parası gidiyor. yapılan şey olacak mı olmayacak mı riski de var.

en iyisi hazırını almak diyeceğim ama diyemiyorum, bünyeye ters.