babaların garip davranışları

misafirliğe gitmek istememesi herkesin bize gelmesini istemesi

“ezan okununca eve gel” derdi, oysa tanrı’ya inanmazdı babam.

ölmemesi. her türlü itlik ve serserilik peşinde koşup türlü belalar atlatması... gerçekten her türlü belayı atlatması çok şaşırtıcı bir durum. bu benim sahip olduğum lanetlerden biri mi yoksa herifin kendiliğinden 9 canı mı vardır? sanırım yaşarken öğrenemeyeceğimiz bir bilgi.

en son duyduklarında yüzlerinde beliren ifade.

gecenin bir vakti uyanıp nefes alıp almadıgımı kontrole gelıyor. her gece istisnasız. garip ama beni düşünen,kendinden çok seven birisi oldugunu gormek benı cok mutlu ediyor.

montunun cebinde saklayarak evine getirdiği fındığı, ailesinden saklayarak tv karşısında yemesi.başlık garip davranışlarmış da ben garip mi yoksa insan aşağısı bir davranış mı karar veremedim.artık okuyan düşünsün banane

ağaçları tehdit edince meyve vereceklerine inanıyor. senelerdir portakal versin diye çabaladığı ağacı, geçen sene "bu sene de portakal vermezsen seni keseceğim" diye tehdit etmiş. bugün gelmiş diyor ki "kızım 20 tane portakal saydım, geçen sene tehdit etmem işe yaramış."* bir de istediği bir şeyi yapmayınca şu türküyü söylemeye başlıyor. * tabi bazı yerlerini kendine göre değiştiriyor.

belirli bir dönem küçük bir sorun yüzünden birine kafayı takar, aylarca konuşmaz, yok gibi davranır 3 ay sonra aynı kişiyle can ciğer olur.

bir de daha yemekteyken şerefli bir çay ister çayın şerefsizi mi var?

yanına oturduğunuzda ensenize şaka yollu vurması

istediği olmayan küçük çocuk bu duygusunu yönetemeyip ağlar, hırçınlaşır ya işte yaşadığı duygu karmaşasını yönetemeyen babalar da bu hallerini öfke olarak yansıtır çevresine. size de oturup ne zaman dineceğini bilemediğiniz bu sinir fırtınasının bitmesini beklemek kalır. tabii eğer isterseniz sizde bu tavra karşı dirayetli durmamayı tercih ederek başka bir fırtınayla destek olabilirsiniz. *
keşke tüm insanlara duygu yönetimi eğitimi verilebilse, duyguların aslında üzerine konuşulması bile gerekmeyecek kadar normal olduğunu kabul edebilsek.

kaçma, baştan savma ihitmalinmin olmadığı yerlerde konuşmaya başlardı. benim gençlik onun orta yaşlı olduğu zamanlardı. uzun bir yolculuk yapacaksak (ki ordu-marmaris arası bayağı uzun ) kaçamayacağım için ne kadar hatam varsa (ona göre) sayardı da sayardı.
hey gidi günler keşke hayatta olsaydıda hiç inmeseydik o arabadan.

işten gelir gelmez kumanda ile bütünleşip televizyon karşısına l profil şeklinde oturmak, bu hareketle de bütünleşmek.

uzun koridordan her gecişimde babamın oturduğu kanepede tepesinde bir yuvarlak(kafa diyorlar herhalde) ile sabitlenmiş bir l harfi görmekteyim.

bu babamın garip davranışı mi, yoksa benim aşırı sağ beyin fonksiyonlarimin garip kildigi bir goruntu mu, o da tartışılır tabii.

babamın erkek arkadaşlarıma karşı garip davranışları var. normal arkadaş yani sevgili falan değil. iyi birileri oldunu göstermek için bir kaçıyla tanıştırayım dedim zaten toplasan 2-3 erkek arkadaşım var onlarında yani bilsem tc sine kadar anlatırım tanısınlar bilsinler diye. adama kal geldi konuşmuyor surat deseniz beş karış. arkadaşım nasılsınız efendim falan konuşmaya çalışıyor*bizimkinde ses yok sadece kafa sallıyor surat asık yüzünede bakmıyor. baktım böyle olmuyor arkadaşımı yolladım en sonunda özürler diledim yani çocukta afalladı bir şey de diyemedim.arkadaşım gidince döndüm babama neden böyle davrandını sorum dağ gibi adam bizim reis* çocuk gibi omuzlarını silkip bana ne tanışmam kimseyle diyip küstü 1 haftada bana trip attı.
reisim senin gölgenden korkan insanlar var bu tavırlar olmuyor.

bi anda odaya dalip dagitirim burayi bitiririm(sakasina) diyip sonra kardesimle beni opup canim prenseslerim sizi cok seviyorum demesi. yinede annem kadar monoton olmadigi icin seviyorum ben bu adami

dışardan eve gelince mutfağa girip ne yemek var diye bakmak.

sevgilim olduğunu varsayarak konuşması.

hâlbuki olsa da baba var desem yok yani.
adamı da ikna etmeye çalışıyoruz olmadığına.