bilgili insanların mutsuz olması

şimdi neden sebepsiz yere hep mutlu olduğumu anladım, demek kiii … mutlu çojuklar fav.

hayatın amacı mutlu olmak değildir.

mutsuz olmak, ama her şeyi bilmek. mutlu olup aptalca yaşamaktan daha iyidir..der dostoyevski. katılıyorum.

ben bile yarım bilgilerimle çoğu şeyi öngörebildiğim için genel olarak depresif bi insanım.
allah'ım atatürk'ün artık nasıl bir acı herif okuya okuya içmekten gitti.
siroz falan değil yani.
ülkenin geleceğini biliyordu
onca emeğe rağmen bazı şeyler kurtarılamayacağından gitti.
nerden geldi aklıma bilmiyorum.
neyse kendini karınca gibi görüp emek etmeye devam dersen ilber ortaylı ve celal şengör gibi falan belki bulunduğun yer ve zamanın bile anlamı vardır senin için.
dahasını istemezsin.
hayata gelme amacınızı buldunuz mu?
ona gayret ettiniz mi?
ne istediğinizi hakikaten biliyor musunuz yoksa bildiğinize inandıgınız yolda mı ilerliyorsunuz?
ne kadar biliyorsunuz ve niçin o kadar falan gibi neyse.
bence hayatınızda bazı şeyleri de zorlamayıp bırakmak lazım.
bazen de zorladıgınızı düşünseniz bile hiçbir şey yapmıyorsunuz, yapın.
hadi güzel güzel günler dilerim.
bol bol oksijen alıp biraz kafanızı da kaldırın göğe bakın.

bilgisini paylaşacak akıllı insan bulamadığı içindir.

çok mutluyum aklım yok.

cehalet mutluluktur. bilmeye başladıkça düşünür, düşündükçe fark edersin.

bilgili insan fark ettikçe mutsuz oluyor.

bilgiden maraz doğar

mutsuz olabilirsiniz lakin paha biçilemez düzeyde "huzurlu" oluyorsunuz. ama benim bu söylediğim bilgili değil "bilge" insanlar için geçerli.

doğrudur, delirmek bile çoğu zaman yüksek sesli kahkaha atarak başlıyor. ondan sonrası güllük gülistanlık.

bütün mutsuzlar bilgili değil ama.

yeni tanı konulan kötü hastalıklarda buram buram hissettiğim detay.

işin nerelere varacağını daha ilk tomografiden anlıyorum ama hiçbir şey söyleyemiyorum. insan en yakını olunca hiçbir şeyi hiçbir şekilde konduramıyor.

ama biliyordum ben.

merak ve gizemdr insanın ruhunu canlı tutan. her şeyi bilmek basitlestirir hayatı ve perspektifi. bu yüzden çocuklar hayatın her anından zevk alır ve vakit onlar için ağır akar, ignorance is bliss boşuna dememiş hamit abi.

bu konuda sadece kendi durumumla ilgili bir şeyler söyleyebilirim.

bilgili bir insan olduğum sıklıkla söylenir.

ama çok geniş bilgi kategorileri skalam olsa da bilgilerim çok dağınıktır.

bir konuda her şeyi öğrendiğim zaman o alan benim için albenisini kaybediyor tamamen. buna mutsuzluk da denebilir belki. ya da o konuyla ilgilenmek artık bana mutluluk vermiyor diyelim. ben hep öğrenmeyi seviyorum ama tek bir alandaki her şeyi öğrenmek gibi bir gayem yok. bunu genel bir alanda zaten yapamam ama daha küçük çaptaki bir alt kategoride bile her şeyi öğrendiğimde acayip sıkılıyorum o konudan. ama bu beni mutsuz etmiyor. başka alanlarda yine kaotik şekilde ve eğlenerek bilgilenebiliyorum.

böyle genellemeleri pek mantıklı bulmuyorum açıkçası. hatta bana sorulursa, çocukluğundan gelen sebeplerle mutsuz ve hayata dair negatif tutum eğilimi olan kişilerin kafalarını meşgul tutabilmesi ve mutsuzluklarını gün içinde perdelemek için bolca bilgilendikleri daha olası bir senaryo. bu da genelleme oldu aslında. belki bu da mantıklı değildir. *

bir çok konuda bir şeyler bilen insanlar için doğru olabilir ama ilgi duyduğu konuda her şeyi bilmek isteyen kişi aksine öğrendikçe mutlu olur.

o zaman benden mutlusu yok. za. evet.

bilgisini ne için kullandığına göre değişir.

şöyle ki ülkenin halini s.ktir ettikten sonra gayet mutlu olunabiliyor.