bir ateistin iyilik yapmasının nedeni

iyilik yapmak için dine ihtiyaç duymaması... arkadaşlar iyilik yapmak için, birisine tecavüz etmemek için, birisinin hakkını yememek için dine ihtiyacınız yok. inanın, inanmayın demiyorum ama bunlar insanlığın gereğidir.
"tanrısız ahlak" kitabını öneriyorum.

ateistler kötü olmaya yemin ettiği için iyilik yapmaları mümkün değildir. iyilik yaparken gördüğümüz herkes %99.9 müslimandır. zulüm görmesinden mütevellit ateist taklidi yapıyordur ki bu caiz dinimizce. bir de sonuçta %99.9'u müsliman bir ülkede yaşadığımız için böyle ateistli başlıklar açmazsak, çoluk çocuk etkilenebilir. selam ve dua ile inşaallah. *

çıkar veya karşılık beklemek kendimden biliyorum. tabii her ateistin böyle olmak zorunda değil bende olabilir suç.

ahlak ve din ayrıdır.

not : ateist değilim.

iyilik yapmak için illa müslüman, yahudi, hristiyan mı olmak gerekiyordu panpa?

tam duyar kasmalık başlık.
hiç, ateist gözüyle bakamayacam.
herkes bakmış zati.
ben ateist olmayan cepheden bildireyim.
ben şahsen, iyiliği rabbimin yarattığı canlılara yarasın diye yapıyorum.
bu bazen bir sokak kedisini sevmek oluyor, bazen birine imkânımca yardım etmek.
ben rabbimin yarattığı bir canlıya fayda sağlarsam, o canlı rahatlayacak, ben huzur bulacağım ve rabbim benden razı olacak.
gelsin mutluluk hormonu, gelsin sevap.

iyilik, kötülük kavramının dinlere değil insanlığa ait olmasındandır.
kaldı ki tanrı tarafından cezalandırılma korkusuyla işlenmeyen suç veya tanrının gözüne girme çabasıyla yapılan iyiliğe göre çok daha anlamlıdır.
çünkü karşılıksızdır.
her zaman sitem ederiz ya her şey para olmuş ( her şey karşılıklı minvalinde ) işte her şeyin para olmaması saflığındadır.

lakin dinler hep var olmalıdır. aksi takdirde tanrısal korkudan suç işlemeyenler suç işler,
tanrısal sebeplerden iyilik yapanlar iyilik yapmazlar. ( herkes için tabiiki geçerli değil bu fikirlerim )
çünkü sebepleri kalmaz.
belki yaşamak için bile sebepleri kalmaz.

düşününce ne kadarda korkunç,
tanrısal bir kavram yok ve bizler sadece bir avuç toprağa karışacak anı, tecrübe birikimleriyiz.

hayat güzel be sözlük.
hiç olmadığım kadar şartlarımı zorluyorum bu aralar.
28 yaşında müteahhit bir arkadaşınızım.
pek parlak zamanlarda geçirmiyorum. elbette ki kendi adıma bir şeyleri yoluna koyma umudum var.
yalnız kaldığım evimde ne sobamı yakıyorum,
ne işe arabayla gidiyorum artık.
ama garip bir mutluluk var içimde.
hiç kimseyle görüşmüyorumda.
sadece hayvanlara bakıyorum.

fazla yalnız kalmışım içimi dökesim gelmiş.

sözlük sözlük değil, medrese mübarek her iki başlıktan birinde dinini övmezse, dinsizi yeriyor.

bak güzel kardeşim; ben allahtan önce kendi öz saygımı yitirmekten korkarım. insan gibi yaşamaya çalısırım. gördüğüm yettiğime de yardım ederim hepsi bu.
bunu yaprken de cennet ödülü ya da cehennemin korkusunu hissetmem. eğer beni izliyor ve yetersiz görüyorsa dilediğini yapabilir.
eğer yoksa yardım edebildiğim, yardımımı bilir. ben geceleri rahat uyurum. yüreğim kendimden razı gelir o da bana yeter

japon olması ve dünyanın en uygar ülkesinde yaşıyor olması olabilir...

iyilik vicdanla ahlakla yapılır inançla değil

iyi bir şey yapmak için tanrıya ihtiyacım yok, tanrının da bana ihtiyacının olmadığı gibi.

vicdan, adalet, iyilik yapma ve dahi ahlak, hiçbir dinin veya ideolojinin tekelinde değildir. bilinenin tam aksine ateist ahlak diye bir kavram vardır ancak bu değeri inanç veya ideolojilerden bağımsız olarak kurarlar ve hiç kimseye de reklamını yapmazlar. iyilik yaptıklarında olduğu gibi.

dünya bilim tarihine bir bakın, insanlığa ateistlerin katkısı ortadadır. sadece görece iyiliklerin dışında, insanlık ve doğa için yeterince kendilerini kanıtlamışlardır.

edit: iphone ile sözlüğe harf hatasız tanım yazmak, big ve bang’i çıplak gözle görmek kadar zor. düzelt düzelt bitmiyor.

nasil ki müslüman olmak veya herhangi bir dine inanmak insanin iyi bir birey olmasi icin sebep değilse ( bkz: inancli ulkelerdeki hapishaneler) ateist vs olmasi da kötü olmasini gerektirmez. dam üstünde saksağan durumu özetle. herhangi bir bağ kurmaya çalışmak baştan hata.

okuma -1
umberto eco - inanç yada inançsızlık

erdemli bir insan olması, başka bir neden neden arıyoruz ki?

kısa ve öz; iyilik insanidir. dinle ilgisi yoktur; ilahi bir özellik değildir.

arkadaşlar ateistler insan kesmiyor, zulüm göstermiyor sandığınız gibi. sanırım öyle bir algı var çünkü.
babam ateisttir benim. çalıştığı dönemde fabrikada durumu iyi olmayan ailelerin isimlerini not alır onların aylık alışverişini yapardı. bunu da açık seçik yapmazdı yani kapılarına bırakır giderdi.
sokakta dilenen aileler ve çocuklar gördüğünde içi acır yiyecek bir şeyler alır yanlarına sessizce bırakır gider mesela. bunlar çok küçük şeyler.
yalan söylemez, insanları yargılamaz, başkalarına kötü gözle bakmaz. iyi bir insandır benim babam.
iyilik yapmak için bir dine inanmak şart değil yani. insan olmak yeterli.

insana vicdanı din getirmedi ancak dinle vicdanı insanlar bağdaştırdı. insanlığın ilkel zamanlarında düşünsel olarak üstün olan bazı insanlar yaşadıkça hayret ediyor anlam veremediği cevapsız kalan her şeyi bir olgu altında biriktirip kutsal bir hale getiriyor. yüzyıllarca süregeliyor, uğruna savaşlar yapılıyor, hayatlar veriliyor. sonra günün birinde reddettiğinde ahlaksız da olabiliyorsun kötü bir insan da.

uzun zamandır yazmak istediğim bir başlık idi ve genel olarak konuyla ilgili yazılmış tüm entryleri de okumaya çalıştım. yazarlar ağırlıklı olarak dinsel nedenlere ihtiyaç duymayan insanların da iyi ve vicdan sahibi olabileceği üzerinde durmuş ki konunun çevresinde dolanıyor olsa da haklı bir söylem olduğunu belirtmeliyim..

biraz uzun bir yazı olabilir ama umarım sıkılmazsınız *
tanım olarak ateizm, tanrının ya da tanrıların varlığına olan inancın yokluğudur. bu fikir akımına dahil olanlara "ateist" denir.

ateizm nedir

bu kısa açıklamadan yola çıktığımızda ateizmi düşüncesine yakın insanların evreni ve düzeni yorumlama biçiminde herhangi bir yaratıcı fikri olmadığı esas alınır. bu yorumu dinler üstü bir şekilde yorumlarsak da deizm'e ulaşmış oluruz. (bkz: deizm)

bu noktada ilginç bir ikilem ile karşı karşıya kalıyoruz; herhangi bir tanrı fikrine uzak olan insanlar neden iyilik yapıyorlar. ahlak, çevresel faktörler, evrimsel süreç gibi bir sürü etken bununla ilgili sıralanmaktadır fakat şunu unutmamalıyız ki varlıksal olarak özgür iradenin kısıtlı olduğuna dair deneyler yapılıyor olsa da (bkz: benjamin libet) libet deneyi herhangi bir şeyi yapıp yapmamaya dair karar alma mekanizmasının varlığın elinde olduğuna dair deneysel gözlemler bulunmaktadır.

devam edersek birey herhangi bir dine ya da tanrıya inanmıyor olmasına rağmen neden iyilik yapmaya devam eder. girişte bahsettiğimiz esas olgu olan vicdan konusuna geri dönebiliriz.

daha önceki entylerde bahsettiğimiz vicdan (bkz: vicdan) #1686685 konusu varlıksal olarak hepimizin içgüdüsel olarak az ya da çok hissettiğimiz bir olgudur ve bir nevi ilahi pusula vazifesi görmektedir. din, ırk, renk ya da cinsiyet fark etmeksizin bu beden prototipini kullanan her varlık kendi çevresel faktörlerinin de etkisi ile belli bir dünya görüşünün etkisi altında deneyimler yaşamaktadır ve bu kesintisiz şekilde devam etmektedir. o sebeple bir ateistinde aynı bir dindar gibi iyilik yapabiliyor olması sadece çevresel, evrimsel ya da ahlaksal (ahlak ve vicdan birbirine benzer kavramlar olmakla birlikte tam olarak birbirlerini karşılamamaktadır) açıklamalardan ziyade ikisinin de aynı ruh varlığının farklı tezahürleri olmasından kaynaklanmaktadır ve vicdan pusulası her varlıkta standart paket olarak gelmektedir. *

özet olarak şunu diyebiliriz ki vicdan pusulasının gösterdiği yöne doğru yürüyen her varlık ister ateist olsun ister deist ya da koyu bir müslüman fark etmeksizin tekamül (bkz: tekamül) yolunda kendi doğruları ile ilerlemektedir *

iyilik din işi değildir. iyilik ahlak ve vicdan işidir. bunun içinde dine gerek yoktur.

ateist nasıl iyilik yapıyor diyenler, demek ki yaptığı iyiliği bile çıkar için yapıyor. bu bile insanın tüylerini diken diken eden bir gerçek olarak ortaya çıkıyor.

iyilik yapmak için bir dine ihtiyaç yoktur bence. ahlak sahibi olmak yeterlidir bu durum için. zira her dindar ahlak sahibi değil, insanlar dindar olunca ahlak sahibi oldukları anlamına gelmiyor maalesef...