bir ateistin iyilik yapmasının nedeni

çünkü ateistlik, dinsizliktir. ahlaksızlık değil!

iyiliği bir çıkar doğrultusunda yapmak iyiliğin niteliğini değiştiren bir olgudur. inan insan ve inanmayan bir insan da içinden geldiği için iyilik yapmaktadır.

iyilik yapmayı mutlaka dinsel bir duruma bağlamak mı gerekiyor? bana göre saçma sapan açılan bir başlık. bu zihniyetten dolayı insanlar iyilik yapınca onları ödüllendirmek gerekiyormuş gibi davranıyorlar, yaşıyorlar. iyi hissetmek , birisine yardımının dokunduğunu anlamak iyilik için gayet hoş sebepler.

çok basit cevabı olandır:
-birisinin o iyiliği ihtiyacı olması.

ateistler hiçbir çıkar gözetmez onlar için cennet cehennem diye bir şey yoktur ve kafalarına göre hareket ederler, sözde dindarlar gibi değillerdir. ve her insanın mayasında illaki insanlık vardır, bu yüzden olabilir. misal dinciler şu an iyilik yapmak yerine din sömürüsü yapmayı tercih ediyorlar. neyse.

bana kalırsa gerçek iyiliktir. çünkü bir cennet ya da cehennem vaadiyle yapılan her şey vicdanı esas almaktan ziyade bir ticaret gibi geliyor bana

iyiliği öldüğünde gideceğine inandığı bir cennetle ödüllendirilmek ya da bir cehennemde cezalandırılmamak için, tamamen bencilce, çıkar kaygısıyla yapanların anlayamayacağı eylemdir.

iyilik duygusal bir şeydir. onu gerekçelendirmeye çabaladıkça, anlamını kaybedersiniz.

iyilik kuralla, inançla, düsturlarla açıklanamaz.

zira, din ya da etik, kötülükten alıkoyar. bu bir yerde oldukça mantıklıdır, toplumun devamlılığına pratik olarak hizmet eder.

ama iyilik yapmak, kötülük yapmamaktan daha ötede, kategorik olarak başka bir düzlemdedir. eylemsizlik değil, eylem gerektirir. çoğu zaman büyük ya da küçük reel bir bedeli vardır. bu yüzden kötülük yapmamaktaki akla ilk gelen faydaları ya da bireysel dönütleri içermeyebilir. haliyle rasyonalize edilmesi de kolay olmayacaktır.

neticede, iyilik yapmak ateizm ya da islam meselesi değildir.

istenç meselesidir.

ateistler iyilik yaparlar. rasyonel bir sebepten dolayı değil, sırf canları istiyor diyedir.

buna güvenerek bir dünya inşa edilemeyebilir. ama insanların canının iyilik yapmayı istediği dünya, tamamen umutlarını kaybetmemiş demektir.

karşılık bekleyerek, hanesine bir sevap umarak değil, kendi isteğiyle sırf tabiatı öyle olduğu için yapıyordur belki de. din ticaret değildir. karşılık beklenerek yapılan iyilik iyilik değildir. tek nedeni kötülüĝü yapmak kolay iken iyilik yapmak zordur.

iyilik, eğer sadece bir ödül için yapılıyorsa iyilik olmaktan çıkar. çıkar amacıyla yapılır çünkü. bunu soran teist insanlara “eğer cennet ve cehennem olmasa, kötülüğü mü tercih ederdiniz?” dersek de hayır yanıtını alacağımıza eminim. iyilik yapmak için sebep olmalı da kötülük sebepsiz mi yapılmalı? bu kadar mı meraklısınız kötü biri olmaya? ve ne zaman iyilik yapmanın tapusu teistlere verildi?

cevaba gelecek olursam, insanların üzüntüsü ve acısından keyif alan bir sadist değilim. çevremdekilerin kötü durumundan değil mutluluğundan mutlu oluyorum. üstelik bunu çıkar amacı gütmeden, sadece kendimi ve çevremdekileri sevdiğim için yapıyorum. hatta şaşırabilirsiniz, birine istemeden zarar verdiğimde üzülüyorum çünkü empati duygum var.

ahlaki gelişimi itaat ceza evresindeki bireyin, ödül yoksa niye iyilik yapalım anlayışından kaynaklanan sorusudur. zira tanrı yoksa iyilik yapanı kim ödüllendirecek diye düşünmektedir.

bir ateist olarak şöyle cevaplayabilirim, ahlak.

ahlak sandığınız gibi din ile gelen bir şey değildir. insanları sevmek, saygı duymak gibi gayet edinilebilen bir yetenektir. bu yüzden de aslında "onlar gerçek müslüman değil" kelimesini kullanabiliyorsunuz. çünkü gördüğünüz gibi o kişilere din ahlak getirmemiştir.

bir insana yardım ettikten sonra yüzündeki mutluluğu görmek için neden bir tanrıya inanmam gereksin ki ?

iyi olmak bir inanç meselesi değildir, iyi olmak bir karakter meselesidir diye cevap vereceğim başlıktır.

dindarın iyiliği bencilliktir.ateistin iyiliği insancıldır.

ıyilik zaten öteki dünyada hesap sorulacağı için yapılıyorsa, temel motivasyon korkudur. korku ve endişe alt bilincin öğeleridir. bir ateist ya da deist iyilik yapıyorsa, temel motivasyonu toplu yaşama katkı sunmak ve kendisinin de dahil olduğu topluluğun yaşamını güzelleştirmektir, (burada kastım insan değil, ortak bir evreni paylaştığımız tüm canlılar), işte bu karar üst bilinç tarafından alınır ve uygulanır.
her iki insan profili de nihai noktada pragmatisttir. alt bilinç doğrudan fayda peşindeyken, üst bilinç faydanın dolaylı olarak kendisine yansıyacağının farkındadır.

ateist olmayanın canlı bomba, sapkın, katil, yalancı, hırsız, düzenbaz, arsız vb. kötülükleri yapmasının tersi sebeplerdendir dedirten durum..

sorudaki devasa önyargıya dikkat.

iyilik yapmak için herhangi bir dine mensup olmaya gerek olmadığı içindir. ateisler iyiliği bir karşılık beklemeden, daha iyi bir dünya için yapar lakin dine inananlar, temelde, sevap kazanıp, cennete gitmek için yapar.

şimdi soru şu; hangisi daha samimi bir iyilik?

ben tercihimi ateistlerden yana kullanıyorum.

insan olmak için ; ne kadar kötülüğü tolere edebileceginiz size kalmıştır.
not : bir deistin uzay rehberi

"üç ana sosyo-politik yükümlülüğümün olduğunu hissediyorum. ilki, ateist olmak. ikincisi, hiçbir partiye bağlı olmamak. üçüncüsü, hiç­bir bloka, örgüte, gruba, kliğe ya da ekole bağlı olmamak.

ilkinin nedeni, şayet bir tanrı varsa da, yok farz ederek davranmanın insanlar için daha güvenli olması (ateist olmak törel bir seçim değil, bir insan yükümlülüğüdür.)
ikincinin ve üçüncünün nedeniyse bireysel özgürlüğün tehlikede olması ve bu durumun doğu’daki kadar batı’da da geçerli olması." (bkz: john fowles) /zaman tüneli