bir ateistin iyilik yapmasının nedeni

gereksiz bir neden aramadır. şucu bucu diye ayırmaya gerek yok, kim iyilik yapıyorsa gerçekten insan olduğunun bilincindedir.

insan olduğu ve empati kurabildiği içindir.

gerçek iyiliğin ve merhametim göstergesidir çünkü hiçbir karşılık beklemez kendi vicdanımı rahatlatmak dışında. zaten hiçbir zaman tanrı için şunu yap, bunu sineye çek diyenleri anlamamışımdır. ben hiç allahsız bir ateist görmedim :d

iyiliği bir neden için yapmazsın ki zaten. karşılık olmadığı zaman iyilik olur onun adı. bu yüzden neye inandığının, yapılan iyiliğe en ufak etkisi olmadığı gibi, inancın gereği, yaratıcı rızası ya da sevap kazanmak için yapılan iyiliğe iyilik denemez asıl. menfaatin olduğu yerde iyilik olmaz. iyilik yaptığın yerde menfaat arayamazsın. denklem çok basit.

ahlaklı bir insan olmanın din ile bir alakası yoktur. islam; ahlâkı benimser, fakat ahlaklı olan her insan, islamı benimsemek zorunda değildir.

ışte özellikle müslüman toplumların en büyük ve aşamadığı sorunu.
ıyilik ve inancı yan yana koymak, iyiliğin sadece inançtan kaynaklanacağına kendini inandırmak.
burada çok önemli de bir ayrıntı var,
müslümanlara göre sadece müslüman iyilik yapar, diğer dinlere mensup veya inançsızlar zaten baştan kaybetmiş kâfirlerdir.
yani, neresinden tutsan elinde kalan bir düşünce yapısı...

iyilik yapmak için inandığı bir şeyler vardır.

din ve ahlakın birbirinden bağımsız şeyler olması.

en güzel iyilik hiçbir karşılık beklemeden yapılan iyiliktir, daha güzel hissettiren çok az şey var.

diğer insanlara ve kendine gerçek bir saygı duyduğundan. kimseye yaranmak için iyilik yapmaz, kendi istediği için yapar. bu yüzden daha samimidir de.

bir dindarın iyilik yapmasının nedeniyle aynı olan nedendir. ben bir müslüman olarak bir iyiliği, içimden gelen ses onu yapmam gerektiğini söylediği için yapıyorum. yapılan iyiliklerin ötede bir karşılığının olması ise vicdani rahatlık ve huzurun yanında sadece işin bonusu. şu dakka ateist olsam iç dünyamda bazı şeylerin değişmesi dışında sosyal hayatım veya ikili ilişkilerimde herhangi bir değişiklik olmayacak. zira din bizi biraz serbest bırakıp ipini gevşetse kötülükte çığır açabileceğimizi düşünenler var. oysa dinin bu yöndeki katı kurallarına rağmen kötülük ve çakallıkta çığır açan inananlarımız da bulunuyor.

bizde iyilik sadece allah rızası için yapılır. allah rızası'nın karşılığı da cennet, huri, şarap vesair değildir. çünkü iyilik yapmak bir ödev ya da zorunluluk değildir. allah rızası demek yapılan bir iyilikte karşılık beklememek demektir. buna cennet arzusu, cehennem korkusu da dahil.

peygamberimiz şöyle der: "iyilik doğaldır, kötülük ise kendini dayatır."

bunu ateistler bu kadar düşünmüyordur. zira iyilik karşılık beklenerek yapılan bir şey değildir.

yaparsın ve kendini iyi hissedersin o kadar.

bunun ateisti, hristiyanı, yahudisi mi oluyormuş birde?

insandır çünkü. huriler ve meyveler için iyilik yapanlardan daha da insan..

allah ile kandıran allahsızlar iyilik yapmadığı için olabilir.

ahlaki değerlerini cehennemde yanmaya göre ayarlamıyor demektir

bir insanın çıkarsız iyilik yapması bu kadar mı zorunuza gidiyor.

şu geçici hayatın elindeki tek seçenek olduğunu bilmektedir. bu seçeneği de elinden geldiği kadar anlamlı kılmaya çalışmaktadır. karşılığında ödül ya da ceza almayacağını bildiği her davranışınının rasyonel ya da vicdani olmasına dikkat etmektedir. o yaratılanı yaratandan ötürü sevdiği için değil, her canlıyı aynı önemde ya da önemsizlikte gördüğü için yaşamın bir varoluş yoldaşlığı olduğunu bilmekte ve ölüm onun varlığını yok edene dek bu yoldaşlığa uygun davranmanın kısa bir hayatı uzatan tek yol olduğunu fark etmektedir.

vicdandır.
hele ki ne bu ne de -varsa ölümden sonraki hayatında bir “ödül” beklemediği için daha candandır.

öldükten sonra karşılığında mükafatı olmayacağını bilerek iyilik yapabilen insandır. nedeni vicdan ve iyi insan olmaktır.

çıkarsız insandır. iyi insandır.