bir günlüğüne suç işlemek serbest olsaydı

imtiyazlı gruplar için her gün serbest zaten...

seri katil olup seri katilleri öldürürdüm.

suç işlememizin önündeki engel yasalar değil ahlakımız olmalıdır bunu anladığımız gün gelişmişliğe adım atacağımız gündür.

meraba i'm seri katil.

geçmiş devirlerde bir yeri fetheden ordu nasıl yağma yapıyorsa aynen öyle yağma yapardım. araba , para , sigara , içki , cariye , çikolata , elektronik..... neyse hayallere daldım yine.

zenginleri soyardım

ıl kütüphanesini talan ederdim.

the purge izleyip gelmiş yazar fantezisidir.

suçlu birini cezalandirmak isteyenleri goruyorum da, bence bu da bir duygunun eline esir duşmektir. senin o suçludan hiçbir farkin yok be dostum. ustelik pişman olacagini falan saniyorsan da yaniliyorsun çünkü işkence gorurken suçlunun tek bagiracagi şey ozur dilemek veya oldurmemen icin yalvarmasi falan olacak. bu tarz insanlari kendi hayatlariyla tehdit edemezsin. pişman olurlarsa keşke yapmasaydim da dovulmeseydim dedigi icindir, keşke magdura aci cektirmeseydim degil.

soygun, hırsızlık gibi maddiyat ağırlıklı çalışırdım

kitapçılardan istediğim kitapları çalardım

kendi malımı ve canımı korumaya çalışırdım. suç işlemek serbest değilken bile canımıza okuyorlar bir de serbest olsa aboov.
kapımı kitler, kendimi bir yatak altına atıp tek parça halinde günü atlatmaya çalışırdım.

kaçak yolculuk yapardım. ama gün bitene kadar geri de dönmem gerekiyor, yani günüm yollarda geçerdi galiba.

köye giderdim.
şehirden uzak dururdum.

(bkz: türkiye'de arınma gecesi düzenlenirse olacaklar)

içinizdeki domuzu koşullara göre serbest bırakma noktasında iseniz, bu durum sizin sadece cezai müeyyidelerden çekindiğiniz için domuzunuzu ağıla bağladığınızı gösterir. bu da demektir ki; fırsat bulduğunuz her an içinizdeki domuzu ağılından çıkarmak için fırsat bekliyorsunuz. hal böyleyken de, potansiyel olarak devreleri yakma durumunuz oluşabilir ve artık cezai müeyyideler bile sizi ağılın kapısını açmaktan alıkoyamayabilir.

o yüzden tehlikeli samanlıkta geziniyorsunuz/geziniyoruz. tek bir gün yalnızca tek bir gün ceza almayacağınızı düşündüğünüz için latife ile olsa dahi işleyebileceğiniz suçları hayal etmeniz, koşullara bağlı olduğunuzu gösterir. kararlarınız sizin değil korkunun ürünüdür ki, korku duvarlarını aştığınızda cidden tehlikeli mahlukatlar olabilirsiniz/olabiliriz. ilke olarak ceza vesaire bulunmasa dahi suç işlemeyeceğiniz düşüncesini kendinizde inşa etmez iseniz, karar mercii olmaktan çıkmışsınız demektir. işin aslı medeni toplum olmanın asgari şartlarından birisi de budur.

suç işleme kolaycılığı her daim sizi dürtüyorsa, oradan buradan dimağınıza tebelleş oluyorsa bilin ki, medeni bir toplum içerisinde yaşamıyorsunuzdur ya da yaşadığınız toplum medeni bir toplum olsa dahi henüz siz o yapıya entegre olamamışsınızdır. sadece bir yanılsamanın içerisinde zarafet ile ve domuzunuzu gizli gizli besleyerek dolaşıyorsunuzdur ki, işte asıl tehlike bu. artı domuz eti haram. dikkat etmek lazım. ben şimdi bunları niye yazdım? çünkü tosbağalar da saçmalar.

kendimi olabilecek en güvenli yere saklardım ve gün sonuna kadar kimseye görünmezdim. tehlikeli oyunlar bunlar. hırsa kurban gitmemek lazım.

vurmak isteyeceğim kişiler çok olurdu (mesela hayvan,kadın,erkek ayırt etmeden fiziksel veya sözlü tacizde bulunan kişiler) . her ne kadar çok yapmak istesem de yapamazdım

(bkz: arınma gecesi) herkesin gerçek yüzü ortaya çıkardı. nitekim ne demiştik. her insan eline kötülük imkanı geçmemiş potansiyel kötüdür.

telefonu elime alıp bir iki kişiye hunharca söverdim. sövdüklerim ise bana önce sövüp telefonu yüzüme kapatırdı... sonra da gelip beni beş on parçaya ayırırdı muhtemelen.

ben sövmeyeyim onlar da doğramasın beni azizim. iyi böyle bence. ben efendi efendi sövmeden yazayım onlar da okuyup bana gıyabımda sövmeye devam etsin.