biriyle dertleştikten sonra gelen pişmanlık hissi

yukarıda sakura güzel yazmış. dertleştim, bir faydasını görmedim. zaten sen anlatmadan derdini görebilecek kadar yakın olmayana ne anlatabileceksin ki?

pişmanlık hissine kapılmayacağınız insanla dertleşin, biz de dertleşiyoruz bazen pişman oluyoruz işte pişman ola ola dertleşeceğim insan sayısı azalıyor tabi. önemli olan benim pişmanlığım değil insan sayısının azaldığını görmek. bu pişmanlığı bana yaşattıranların ayıbı olsun, denk gelirse bir gün affetmem fena harcarım o an bir de insan sayısı 2 den fazlaysa offf mükemmel.

çok yaşadım biliyorum. niçin ağzımı tutamıyorum diye de üzülürdüm.
herkes seni sorunlu sanacak hep dert küpü gibisin falan diyordum kendime. sonra psikoloğa ve psikiyatriste gittim çözdüm. şimdi derdim olsa da anlatma gereği duymuyorum. herkesin kendi derdi var kim ne yapabilir ki sanki.
gerek varsa çok, gider psikologa anlatırım hem kahve falı gibi yorumda yapmaz adam akıllı çözeriz olayı. kimse de dedikodumu yapamaz şu saatten sonra zaten.

yanlış kişiyle dertleşen insanların yeni problemi.

insanın içini sıkan bir histir. bir yandan anlatmış ve açılmış olmanın verdiği rahatlık vardır. ama bir yandan da dinleyen kişinin doğru kişi olup olmadığından emin olamayız. hatta bazen daha anlatırken bile pişman oluruz.

herkese her şey anlatılmaz ama bazı zamanlar bardak o kadar taşıyor ki insan suyu nereye döktüğüne dikkat edemiyor bile.

o pişmanlığı yaşamamak için içe atmak<<<<

pişmanlık duymuyorum ,genelde karşı tarafında derdi varsa dinlerim.tek taraflı olmaz.terapi gibi oluyor.iyi hissediyorum.

çaresi kendi omzunda ağlamaktır.

yani benim için tek pişmanlığım, anlattığım kişinin canını sıktığımı vaktini aldığımı düşünmemdir. yoksa bende dert mi biter...