böyle buyurdu zerdüşt

sahiden cinnetinizin ismi hakikat ya da sadakat ya da adalet oldun isterdim; ama erdemleriniz var sizin, uzun bir yaşam ve sefil bir huzur için.

"kişi, öfkesiyle değil, gülmesiyle öldürür. haydi, öldürelim ruhun ağırlığını!"

birçok şeyi yarım yamalak bilmektense,
hiçbir şeyi bilmemek daha iyi!
başkalarının insafına kalmış bir bilge olmaktansa,
kendi başına bir deli olmak daha iyi!.

sevgi nöbetlerinden koru kendini! yalnız kişi çabucak uzatır elini karşısına çıkana.. kimi insanlara elini değil, pençeni uzatmalısın sadece: ve isterim ki, tırnakları olsun senin pençelerinin de!
ama karşına çıkabilecek en kötü düşman her zaman sen kendin olacaksın; sen kendin pusuda bekleyeceksin kendini mağaralarda ve ormanlarda.
yalnız kişi, kendin gidiyorsun kendine giden yolda! ve senden geçiyor yolun ve senin yedi şeytanından!
kendine karşı bir zındık olacaksın, bir cadı, bir kâhin, bir deli, bir kuşkucu, bir uğursuz ve bir alçak olacaksın..
kendini yakmak istemelisin kendi ateşinde: nasıl yeniden doğmak isteyebilirsin ki önce kül olmadan......

hepiniz beni unuttuğunuzda döneceğim size. o vakit, başka bir gözle arayacağım kaybolanları, kardeşlerim; işte o zaman bambaşka bir duyguyla seveceğim sizi.