cafede yalnız başına oturan insanın yalnızlık sebebi

ara ara sırf kendim öyle istediğim için gerçekleştirdiğim faaliyetin nedenini sorgulayan başlık.

sık sık yaptığım eylemdir. yalnızlık; belki bazıları için sebep olabilir ama benim için tercihtir.
gün içerisinde gereksiz kalabalığa tahammül etmek zorunda kaldığımda, evde canım sıkıldığında, kafam attığında, mutlu veya üzgün olduğumda, kısacası kafamı dinlemek istediğimde ya gider sahilde oturur denizi gökyüzünü izlerim ya da günlüğümü alır bir kafeye gider canlı müzik eşliğinde bir şeyler karalarım.
kendinizle vakit geçirmek yalnızlık değildir. öncelikle bunun farkına varın ve kendinizi(yalnızlığınızı) sevin.

kafa dinlemek istiyordur. gün boyu maruz kalmak zorunda olduğu onca gereksiz konuşmanın detoksunu yapıyordur. neden yalnız diye sorgulamak yerine yalnız kalabilmeyi başardığı için takdir edilesi insandır.

yalnız birey güçlü bireydir canı öyle istemiştir.

kıyamam şu insan üstünden ne edebiyatlar yapıldı. arkadaşlarını falan bekliyordur çok da şey etmeye gerek yok. şahsen kendime ayırdığım günleri -ki bunlar oldukça fazladır- rahatsız koltukları olan gürültülü mekanlarda harcamak yerine daha sakin bana iyi gelecek yerlerde geçirmeye çalışıyorum. çoğu kişinin de böyle olduğuna inanıyorum.

dinlenmek lazım bazen...
bazıları da zeki insanlar yanlız kalmaya mahkumdur filan diyorlar ... çok saçma...

insanlarsiz hayatını kutluyodur.yalnızlığının tadını cikariyodur.

tamamen yalnız kalmak istemesindendir.. kimseyi kafası kaldırmadığı için değil, kafasını toplamak için yalnız kalır. kendine zaman tanır, düşünür, taşınır,görüşü açılır. bazen de canı yalnızlık çeker. aş eren bir hamile gibi..

evime dönerken canım kahve çekmiş olabilir, dinlenme ihtiyacı hissetmiş olabilirim, belki düşünmem gereken bir konu vardır. sadece oturmak istediğim için de oturmuş olabilirim.
olabiliteler silsilesi söz konusu yani.

keyif ve insan istememe cevremde. bana kalsa kafede sadece ben olayim otururken.

kalabalıkların bir işe yaramaması.

abi lütfen yanlız kalayım ya, ben çok mutlu oluyorum kafede yalnız kalınca. normalde hep birileriyle yapılan aktiviteyi en sevdiğim, canım, biriciğim kendimle yapmak istiyorum. biraz oturmak dinlenmek istiyorum, böyle anlarda yalnız bırakın beni lütfen.

kimseye bağımlı olmadan, ihtiyaç duymadan da cafeye gidebiliyor olmak.

yanındaki arkadaşı koluna takıp kafeye zorla götüremeyince yalnız başına takılmak mecburi oluyor.

onlarca mantıklı cevabı ve nedeni olabilir, yine de bu kadar merak ediyorsanız, sözlüğe değil kendisine sorsanız sanki daha isabetli olurdu..

belki de yalnız kalmak istemiyordur. kafeye gelme sebebi de yeni insanlarla tanışmaya çalışmaktır.

ben yalnız kalmak ve okumak istiyorsam kafeye gitmem kütüphanede okurum. yani kafede gürültülü ortamda ben okuduğuma konsantre olamıyorum.

sabaha kadar açık olan bir kafede kimse yokken kitap okuyabilirim ama zincir kahve dükkanları gibi sürekli tıklım tıklım olan ve herkesin sanki bir tiyatro oyunundan bölümler canlandırıyor gibi büyük jest ve mimiklerle sohbet ettiği (!) ortamda konsantre olamıyorum.

benim en sevdiğim etkinliktir . ya kitap okurum ya bir şeyler yazarım ya da bir şeyler çalışırım. en olmadı kendime kahve ısmarlarım.

kafede yalnız başına oturmak büyük bir lüks aslında, bunun yalnızlıkla da alakası yok. insanlar sanırım kendisiyle baş başa aktivite yapmaktan çekiniyor, bu konuda öz güven şart.

her zaman yalnızlık olmayabilir çünkü insanların tek başlarına vakit geçirmeye de ihtiyaçları vardır doğal olarak.
ben yalnız olmadığım zamanlarda da tek başıma kafeye gidip vakit geçirmekten keyif alırdım, şu an yalnız sayılabilecek birisiyim ve şu anda da bu durumdan keyif alıyorum.

bendeki durum daha çok kendi kendime konuşabiliyor olmam ve bu durumu seviyor olmamla alakalı.
herhangi bir arkadaşımla o kadar rahat konuşamıyorum ve konuşulan konulara yetişmekte bile zorlanabiliyorum bazen.
kendimle konuştuğumda genellikle tartışsakta yine de bir şekilde tatlıya bağlanabiliyor konu.
kendimle konuşurken kendimi doğru ifade etme kaygım da olmuyor kendimi tanıdığım ve aslında ne anlatmak istediğimi anlayabildiğim için. bu da bana ekstra kolaylık sağlıyor.

ben de yalnız sayılıyor muyum bilmiyorum gerçi bu durumda. kendimle konuşuyorum, hayali karakterlerimle dertleşiyorum falan daha kim olacak. kalabalığız aslında.