çocuk olmak

hayatın hep eğlenceli geçeceğini sanmaktır.

bir gün büyüyeceğine ihtimal vermemek, büyüdüğünde de çocukluğunu hatırlayıp zamanın karşısında sap gibi kalmaktır.

dünyadan bir haber yaşamak. hayatı toz pembe görmek. büyümek için can atmak. büyüyünce herşeyin farkına varmak, üstüne sorumluluklar yüklenmek. asıl hayatı görüp öylece kalmak ve tekrar çocukluğa dönmek istemek ama dönememek. o zamanların kıymetini çok sonradan anlamak...

meraklı ve sürekli öğrenmeye aç olmaktır. henüz önyargıların ve tekrar eden davranışların kodlanmadığı, her şeyin yeni geldiği dönem. pufff keşke çocuk olsak hep.

mutlak olandır. * *

masum, meraklı , ve eğlenceli olmaktır kaç yaşına gelirsem geleyim hep bir tarafım çocuk kalacak.*

keşke bende herkesin içinde en azından 1 kerecik ağzımı yüzümü batırarak birşeyler yiyebilsem

kendini ölümsüz sanma gafletidir.

bir çok travmanın başlangıcının olduğu yer.

bir çok tacizci, sapık, öz güvensiz, korkak vs. vs. bu çağda yaşadıkları sebebiyet verebiliyor.
tabi iyi bir insan olmaya çalışmak da kötü bir insan olmak da bir seçim orası ayrı bir nokta.

herkes gibi ben de geçmişimi çok kurcalayan birisi olduğumdan çocukluk travmalarımı düşünüp şimdiki aklım olsa var ya diyip dişlerimi sıktığım günlerden birinde aslında çocukluğumun b.k gibi geçtiğini idrak edip tekrar o ezik yıllara dönmek istemediğimin farkına vardım. evet ben yeniden çocuk olmak istemiyorum. ben sadece 30 milyon dolarcık istiyorum. çocukluk sizin olsun, 30 benim.

muhteşem bir kompozisyon konusu. evlenecek çiftlere prosedür olarak dayatılmalı bence bu konu hakkında yazmak.

yeter artık. yetişkinliğin bu bokumsu halinden gına geldi. ben tekrar çocuk olmak istiyorum. bu bilim insanları sabahtan akşama ne yapıyor? tamam boyum çocuk boyu olabilir ama ruhum yaşlandı. ruhumu tekrar 5 yaşına döndürebilir miyiz? bugün oyun evinden çıktık. annemi aradım geliyoruz diye. yürüme de 15 dakikalık bir mesafe var. her köşe başında bir kedi. her kediye kızımla aaaoooğ ne kadar tatlı, ayy ne kadar sevimli diyerek yola devam ediyoruz. çocuk aniden demesin mi ne kadar güzel bir dünya bu diye. bak bak, 3 kedi gördü diye dünyanın çok güzel olduğunu düşünüyor. şimdi böyle olmak varken gecenin birinde bunu yazan bir yetişkin olmanın laneti içindeyim. kahrolsun yaşlılar. yaşasın çocuklar.

iki çeşittir
çocuk olduğunu bilmeyenler ve yetişkinmişçesine düşünüp, vicdan terazisi işletip, adil olmak çabası olanlar..
ve
çocuk olduğunu bilip hep ota "çocuğum ben" cevabı yapıştıran ve dolayısıyla da hiç büyümek şansı olamayanlar.

yebet buyrun.
içimdeki çocuk hiç bitmedi. bitmez. çünkü niye bitsin. inanılmaz seviyorum.