dünyanın en kötü hissi

(bkz: çaresizlik)
(bkz: gönülsüz yalnızlık)
(bkz: kaybetmişlik)
(bkz: umutsuzluk)

bunlardan iki ve üzerini aynı anda yaşayıp da, hala yaşayana; saygı göstermek gerekiyor.

olmek. evet.

uzerine demir zirhli bir ayak tarafindan basilarak, ezilerek olduruldun mu hic?

kişiden kişiye göre değişir ama genellikle en kötü hissettiren şeyler; değer verdiğin insanların seni yok sayması, güvendiğin birinin seni hayal kırıklığına uğratması, kendini yetersiz ya da değersiz hissetmek, ihanete uğramak, kaybetmek veya kaybetme korkusu yaşamak, belirsizlik içinde olmak ve umutsuzluktur.

ne yazık ki, bu duygular insanın içine ağır bir yük bırakır ve öyle kolay kolay geçmez; "aman hemen geçiyor be" diyen de net yalan söyler.*

içinde bulunduğun histir. o an her ne yaşıyorsan senin için en kötü his odur.

insanın neresi acıyorsa canı oradadır derler.

geçtiğinde "buna mı üzüldüm?" diyeceğini bilsen de o an en gerçek olan acı, yaşadığın o acıdır.

"buna mı üzülüyorsun?" diyenlere * ise hiçbir şey anlatmamak ve acınızı bir de onların yaşatacağı kızgınlık hissiyle, kalp kırıklığı ile perçinlememek yapılacak iyi bir hamle, güzel bir önlem olacaktır.

yanlis kisilerle yanlis eylemler yapmanin verdigi haz

bu saatte sözlükte olmak.

aslında bu çok kişiseldir. dünyada ne olursa olsun, çaresi vardır ama bir tek ölümün yoktur. ölümcül bir hastalığa sahip olduğunu öğrenmenin ötesinde bir hissin olduğunu düşünmüyorum. nefes aldıkça, her şeyi düzeltebilirsiniz. peki ya bir süre sonra (istesenizde) alamayacağınızı öğrendiğinizde? hele hayatı çok seven biri iseniz..

rabbim hepimizi böyle bir kaderden korusun, amin.

çiftlerin arasında tek tabanca takılmak. grubun teomanı olmak başta keyifli olduğundan insan hemen farkına varamıyor.

birkaç saat önce cümbür cemaat gittiğimiz pavyondan bozma pub da aynı masada altı kişiydik. iki adet çift ve biri ben olmak üzere iki adet de sap. ikinci sap biz de çift olabiliriz atraksiyonu yapınca benim masadan yok olmamla beraber toplu olarak eve dönmeye karar verdik.
evdeki goy goy bitince çiftlerimiz odalarına çekildi. koltukta behzat ç. mağlubiyetiyle sigara içiyorum. daha tatsızı yoktur sanırım. aslında sorun tek tabanca olmamdan ziyade "evde yalnız sıkılırsın. gel bizimle sosyalleş." yalanına inanmamdı.
bir saniye... sonunu, kalabalıkların içinde bile yalnızız edebiyatıyla bitirmek bana da sürpriz oldu.

grip olacağını fark ettiğin an yaşadığın his. hani böyle belli hasta olacaksındır ve yapacak hiçbir hareketin yoktur. resmen kurbanlık koyun gibi beklersin hasta olmayı. çok pis bir durum hasta olmak hiç sevmiyorum...*

sindiremediğin şeylerin biriktiğini, şişkinlik yaptığını, ur gibi büyümüş olduğunu fark ettiğimiz nadir farkındalık anlarında hissedilen safra tadında hisler;

- geçmiş neden kendisini silmemize izin vermez de her fırsatta zihnin doğru dürüst kapatılmamış, kör karanlık kutucuklarından pörtleyiverir?
- zaman neden haksızlığa uğradığınızı siz bas bas bağırırken değil de aylar yıllar sonra, ansızın şak diye yüzünüze söyler?
- kayıplar madem kayboldular neden zaman içinde büyüyüp serpilir, karşınıza dağ gibi bir yoksunluk olarak gelir?
- ayrılıkların bahanesini niye "bana ne" diyerek savuşturamayız?
- ölümler niye hep erkendir?
- niye yani niye? niye?

seks kölesi olmak.

değerli olduğunu sanmak.

pişmanlık. telafi edemeyeceğin, geri getiremeyeceğin, düzeltemeyeceğin, doğrultamayacağın şeylerle ilgili pişmanlık.

(bkz: vicdan azabi)

ve evet bazen ölmekten beterdir.

keşke kullandığınız her olaydan sonra vücudu ele geçiren his.
(bkz: pişmanlık)

sevmediğin insanla aynı ortamda bulunmak zorunda olmak, sevmediğin insana selam vermek ve almak zorunda olmak. en azından geçici olduğunu bilmek tek teselli kaynağıdır.

sıçarsın bir bakarsın ki tuvalet kağıdı bitmiş.
kahrolursun.

kölelik.

ıslak terliğe çorapla basmak.