edebiyat dergileri

çoğunun ilk zamanlardaki kaliteyi kaybettikleri dergilerdir.

bir ara bağımlılık geliştirmiştim bu dergilere karşı. özellikle ilgiyle takip ettiği yazarların adını gördüğümde almadan edemiyordum. sonra ne mi oldu, pandemi...

bana mı öyle geliyor yoksa edebiyat dergileri yeni kalemlere fazla mı kapalı? düşünün ünlü oyuncular ve ünlenmiş yazarların yazılarını yazdığı dergiler var hep. ama bu edebiyat dergilerinde yeni kalemlere aşırı az yer veriliyor. oysa edebiyat dergileri büyük bölümünü yeni ve gerçekten başarılı geleceği olan kalemlere açmalıydı kapılarını.

kimse kitap-lık yazmamış, çok üzüldüm. yky candır.

meydanı boş buldukları için poster ve kitap ayracı hediye ederek tiraj yapmaya çalışan çoğunluğu dışarıda bırakınca geriye kalan kaliteli dergilerdir.

#348749 bu tanımın her sözcüğüne katılmakla birlikte ben hece ve hece öykünün de iyi edebiyat dergileri arasında yer aldığı görüşündeyim.

kaliteli olanları, yol gösterici ya da edebiyat trendleri belirleyici olanları vardır kiymetlidirler. diğer yandan severek her ay alıp okusam da ot, kafa, ayarsız vb. benzerleri edebiyat dergisi falan değildir. sonra edebiyat dergisi okuyorum ben diye kendimizi kandırmayalım.

cins dergisi
son yılların en güzel edebiyat ve sanat dergisi olduğunu düşünüyorum. zevkle okuyabileceğiniz ve doyum alabileceğiniz bir yapıt. kendine has ithaflarıyla, aylık dergi filmleriyle etkileyici bir iş yapılıyor. dergi yönetmeni ismail kılıçarslan’ın da bir yazar ve şair olması, yazar ve editör ekibinin güzel iş birliğiyle ortaya çıkan şahane bir derleme.

çoğunlukla kapaklarında o ayın seçilmiş bir yazarı, şairi ya da o ay popüler olan bir sanatçının olduğu; genelde içinde bolca edebi yazının bulunduğu dergiler. bu dergiler genelde o gazete matbaalarındaki koku gibi koktuklarından beni çok mutlu eder. ıçlerinden kitapseverleri mutlu edecek ayraç, sticker veya bardak altlığı, poster vb. şeyler de çıkar bu dergilerden. ara sıra içlerinde hangi yazarların veya sanatçıların yazdığına bakarak satın alıyorum ve bana güzelce vakit geçirtiyor. ot ve masa şu ana kadar hem bilgilenip hem de çok hoşlandığım iki dergi. başta kafkaokur'u (bkz: kafkaokur) da severdim ama bence bozdu nermin hanım gittikten sonra o dergi. o, güzel anlatıyordu dosya konularını.

(bkz: betik çevrim içi edebiyat dergisi)

dergiler ve özellikler edebiyat dergileri yazar, şair ve edebiyatçıların yetişmesi için önemli bir alan olup okurun oluşturulmasında da inkarı mümkün olmayan işlevleri vardır. edebiyat meraklılarının önceleri okumak için uzandıkları dergiler, daha sonra yazdıkları dergiler haline gelebilmektedir.

edebiyatla ilgisi olan insanlara fırsat vermek yerine popüler isimlerle tiraj yapma derdinde olmaları canımı sıkıyor artık. çoğunu ciddiyetsiz buluyorum.

dergi takip etmek gerçekten çok ayrı bir zevk. kültür sanat dergileri birçok konuda vay bee dedirten bilgiler verebiliyor. son beş altı yıldır iyice artan dosya konulu dergilerde o ayın seçilen konu veya kişisi ile ilgili genel bir tema altında toplanan içerikler gerçekten her şeyiyle çok etkiliyor beni. şahısları dosya konusu yapan dergilerde en çok "masa dergi" yi; müzik, sinema, tiyatro, sonbahar, yaz vb dosya konularında "kafa dergi" yi çok seviyorum.
e-dergiler ve fanzinler de var ve onlar da dosya konusu genelde olmuyor. yeni yetişen yazarlar ve şairler için atölye veya okul gibiler. e-dergiler arasında da en çok "kadran dergi" yi takip ediyorum. aşırı mükemmel diyemem ama tutunmak için baya azimli bir dergi bu çabaları için bile takip edilmeliler bence...

(bkz: masa dergi)
(bkz: kafa dergi)
(bkz: kadran dergi)

(bkz: hayalet gemi) ilk tanım. *
günümüzde okunan, yukarılarda isimleri geçen pek çok dergi benim için de edebiyat dergisi değil malesef. popüler kültürün altında ezilmeden ayakta kalabilen dergiler de değiller aynı zamanda. kalemi kuvvetli tanınmış simalar barındırır pek çoğu kadroda evet; aylık sempatik, minnak hediyelerle gönül alırlar falan. bir kısmı da başarılıdır belki ama yeterli olduklarını düşünmüyorum hiçbirinin.
günümüzde kaliteli eserler okumak yerine daha kolay okunabilen şeyler seçen bir kısım wattpad gençliğinin, popülariteden uzak kalma ihtimali olmadığından, bu dergileri pek de beğenmesi normal geliyor aslında bana.

edebiyat dergisinde ilber ortaylı yazı yazıyor bu ülkede.
edebiyat dergisi demişim, pardon.
edebiyat dergisi olarak geçinen dergi demem gerekir.
ayrıca şöyle bir durum var bazı yazarlar, şairler
resmen bazı dergilerde parsel sahibi olmuşlar.
her hafta her ay her sayı onların yazıları ile dolu.

en kritik dergimiz dediğimiz notos dahi samimi değil. felsefi dergi olan düşünbil ise kendini kepaze etti.

satış yapmak için onlar da popüler yöntemleri elden bırakmıyorlar.

yani henüz kitabı basılmamış şair, yazar için şartlar çok zorlayıcı.

yayınevi zaten ticarethanedir. basmak için para, şan, şöhrete bakıyor.
ınstagram hesabında 10 bin takipçin mi var, anında basarlar seni.
ama müthiş öykü yazmışsın, tanınmıyorsun basmazlar.
çünkü geçerli bahaneleri var, o kadar çok mail geliyor ki, hepsine yetişemiyoruz.

ama sen o öyküyü bağımsız olarak bir ödül yarışmasına mı gönderdin diyelim.

birincilik mi aldı, işte o zaman peşinden de ayrılmıyorlar.
bu kadar da karaktersizdirler.

yazar, şair için durum bu kadar kötü iken o kapak işlerine, çeviriye, mizanpaja, redakteye bakanın kim bilir işi ne zordur.

paran var mı?
gönder en güçlü yayınevine bassınlar.

madem böyle bir konu açıldı.* dilenci değilim ancak kendilerine şiir gönderebileceğim edebiyat dergileri konusunda münevver insanlar varsa kendilerinden faidelenmek* isterim.*

türkiye'de her işte olduğu gibi, asıl mesele asıl mesele değil: edebi kaygılardan ziyade süslü kağıt parçalarına değer verdiği ileri sürülen yayınlar bütünü.*

bazen dergi pahalı olsun diye popüler isimlerin de yazı yazmış olmak için yazdıkları dergilerdir.

popüler kültür esiri olmadan önce keyifli olan dergilerdi. şimdi ise bir çoğu sonu uzun noktalar içeren yazılar yayimlamakta ve gündemdeki kişilerin illüstrasyon çizimleri ile ilerlemekte.
yine de mevcut dergilerin ilk sayılari ile şuanda yayım hayatına devam etmedigini düşündüğüm peyniraltı edebiyatı ve underground poetix isimli dergilere sağda solda rastlarsanız cepleyiniz.

hakiki bir şeyler arıyorum diyorsanız varlık, sadece bir-iki hikaye şiir okuyayım diyorsanız herhangi bir edebiyat dergisi, yâda sabitfikir sizin için uygun olabilir.

mahalle dergilerine dönüşmüş oluşum. türkiye’de her mahalle kendi dergisini çıkartmaya başladı. ideolojik görüşlerin güdümünde çerçevelenmiş edebiyat anlayışı ile.

en gereksiz dergiler. dergi mi kaldi. evet.