erkek olmanın zorlukları

yukarıda da bahsedilmiş, en sıkıntı tarafı üzerinizde sürekli beklenti olması. en basitinden mesela, sırf erkeğim diye sekiz yaşında beni iş hayatına attılar. “erkeksin yaparsın”, “sen erkek adamsın yapmalısın”
boşuna her şeyi sittir edip serseri olmadık.

artık öyle bir durumdayım ki kimseye tahammülüm yok. birisi bir bardak su bile istememeli benden.

bacaklar kapalı oturamamak

erkek olmak

soguk koguşta zar zor uykuya dalmışken gecenin üçünde bir hanzo tarafından dürtülerek uyandırılıp,karargah nöbeti adında askeri karargahın boş koridorlarında turlar atmak zorunda bırakılmak.

erkek olmak başlı başına zorluktur. kolay bir yanı bulunmaz. yaşadığımız çağ kadınlar için avantajlar sunan bir çağ. erkek sırf erkek olarak dünyaya geldiği için birçok haktan mahrum kalıyor. üstelik erkek olarak doğması da bu çağda ona hiçbir ekstra güç/avantaj sağlamıyorken... sanırsın ki 1700'lü yıllarda yaşıyoruz.

neyse çok şey söylenir ama bırakalım da bu tür başlıkları da kadınlar açsın. kadın olmak daha zor, ayrıca kadınlar daha zeki, daha olgun falan desinler. neticede şikayetlenip söylenmek de kadınlara tanınmış bir hak. ağam biz marabayız.

yok bir zorluğu. süper bir şey. zor gelen yallah plastik cerrahiye.

yaşadığımız çağ kadınlar için avantajlar mı sunuyor ajsdhfghd güldüren bir başlık olmuş, yazılanlar ayrı komik ve daha ilginci buna inanıyor olmaları. aslında trajikomik de denebilir. iki cinsiyetin de yaşadığı zorluklar var elbet, kendi durumlarınızdan bahsedip geçin ama yok illa bunda bile kadınlarla sidik yarıştıracaklar. kıyas kabul etmez, asla bizden daha zorluklar içerisinde değilsiniz. keşke öyle olsaydınız o ayrı. neyse ne anlatsak anlamayacaksınız nasılsa, vah tüh çok zor olsa gerek erkek olmak.

bir sürü güzel kadın var bu nedenle seçim aşamasında zorlanıyor olabilirler. heh bir de halı sahaya adam toplamak ta zordur. kıyamamm.

şey olabilir mesela genel olarak ayıca bilmeyen kadınlarla iletişim kuramamak.*

ben kadın/ erkek olmayı birbirinden ayırmıyorum. dünyanın neresinde olursanız olun, cinsiyet rollerinin içerisine gömülü doğuyorsunuz. daha bebekliğimizden itibaren bizi, uygun olduğumuz bedensel formun türüne göre kodlamaya başlıyorlar. giyebileceğimiz renkler, yapabileceğimiz meslekler, uymamız gereken ahlak kuralları, üstümüze zorla yığılan işler... bir bakıyorsunuz toplumda herkes birbirinin klonu çünkü öyle olmamız isteniyor.

ben mesela bu husustan cok rahatsızım. bir şeyin farkında olup, onu değiştirmek yerine; kendi cocugunu da bunun kuklası yaparsan, ebeveynlikte baştan başarısız olursun. benim cocuklarım, toplumun baskısına göre yetişmeyecekler. bale yapan oğlumda olabilir( erkek olması, estetik gerektiren dans etmeyeceği anlamına gelmez), otomotiv mühendisi olup; araba dizayn eden bir kızımda. hiç biri " toplumun ayıplama mekanizmasının formuna uygun " yetişmeyecek. toplumun nasıl sınıflandırdığı değil, özgür iradeleri ile onların ne yapmak istediği önemlidir.

misal; evlenip- cocuk doğurmak istemeyen bir kızım olabilir ya da tam aksine hiç evlenmek istemeyebilir. bence çok doğal. bir erkek karısının evlendikten sonra dahi ayaklarının yere basmasını isteyebilir- istemeyedebilir. yani hayatlarında var olacak her dinamik, toplumun "normalinden" farklı olabilir. bu benim için sorun değil/ yeter ki onların "normal" anlayışına aykırı olmasın ve baskı ile büyümesinler. kendi cocugumun özgür iradesini ne için baskılayacagım? komsum, bakkalım, okulda ki hocalarının onayını alabilmek için mi? onlar zaten farklı bireyler olarak, benim evlatlarıma saygı duymak zorundalar. benim evlatlarımın ya da benim toplumdaki varlığım, kimsenin ahlaki anlamda verdiği onaya bağlı değil.

bu yüzden kendi evlatlarımı yetiştirirken, bu cinsiyet rolleri denen "toplum zorbalamasının" kökünü kurutacagım ve kendi cocuklarıma bu saçmalığı geçirmeyeceğim. tabii, burada su ayrımı vermek önemli. cocuk içine doğduğu cinsel kimliği ile doğru orantılı yetiştirilmeli. herhangi bir şekilde cinsel anlamda karmaşa yasayacak hususa maruz kalmamalı. benim bahsettiğim şey " kadın- erkek" şeklinde toplumun insanlara atadığı kurallarının kökünü kurutmak. cinsel tercihlerinin yanlış oturması adına alan açmak değil. bir cocuk kız ise, öyle büyütülmeli, erkek ise erkek olarak. ( cinsel kimliği ve bedensel formu + duygusal bağların niteliği itinayla çocuğa öğretilmeli.) çocugunuz "vajina- penis nedir? sex nedir?" diye google'da aratıyorsa, yine başarısız bir ebeveynsiniz demektir. böyle ciddi konular, cocukların akli iradesine bırakılamaz. bırakılırsa, popüler kültürün etkisiyle "carpık cinsel kimlik" oluşur. vajinasının niye var olduğunu bilmeyen bir cocuk, lezbiyen olduğuna karar verirse; bu ailesinin suçudur ya da tam aksine testesteronun ne olduğunu ve vücudunun neden bazen garip hareket ettiğini bilmeyen bir cocukta eşcinsel olduğuna karar verirse; ailesinin sucudur. konusulmamış- anlatılmamış cinsellik; ailelerin bağnazlığından kaynaklanır. cocuk, cinsel hayatı internet sitelerinde okumaya kalkar, cinsiyetin ne olduğunu form sitelerinden öğrenmeye çalışırsa nonbinary defined( cinsiyetsizim) diye bile gelebilir karşınıza. anatomi eğitimi önemlidir.

burada eklemek isterim; iyi bir ebeveyn olarak yeterli bilgilendirmeyi yaptığınız halde, cocugunuz eşcinsel olduğunu açıklarsa; o bireysel tercihtir ama kücük bir cocugun bireysel tercih yapabilecek zihinsel yeterlilikte olduğuna inanmıyorum. bu yüzden cocukken yanlış araştırma- yanlış kaynaklar okuma sonucunda gelişebilecek her şey, ailenin kendi eksikliğinden kaynaklanır. yetişkin bir birey için süreç zaten ayrıdır, o mahremiyettir. konuşulamaz zaten. bahsettiğim şey; cocukta, onu yetiştirirken "sırf ayıp görülüyor " diye bazı seyleri öğretmeden boşluklar yaratmaktır. yarattığınız her boşluğu, cocuk kendi iradesiyle doldurmaya calısır cünkü. bir cocugun kendi merakinı kendisinin dindirmeye calısması cok risklidir. doğru- yanlış ayıramayan bir mekanizma sadece cinsiyet anlamında değil, karakteristik anlamda bile sıkıntılar yaratabilir. mesela yanlışlıkla sadizm, yamyamlık videolarına denk gelen ve düzenli bunları izlemeye baslayan bir cocugunuz oldugunu düşünün? sadece anlık bir boşlukla denk geldiği videolar yüzünden potansiyel bir seri katil evladınız var demektir. demek istediğimi anladınız mı? hayatta her şey pamuk ipliğine bağlıdır. bu yüzden cocuk büyütmek zordur.

kısacası:

genel çerçevede, takmayın kafaya bunları. tüm dünya cok gürültü çıkarır ama duyup duymamak size bağlıdır.

şuna insan olmanın zorlukları desek sanki daha doğru olur. çünkü cinsiyet açısından bakılırsa, erkeklerin cinsiyetlerinden kaynaklı yaşadıkları zorluklar olduğunu söylemek, (kadınlarınkiler yanında) pek erkekçe olmaz.

aslında bu yaşadığımız dönem içerisinde kadınlara yapılan her davranış zor olabiliyor. sevgilisinin elini tutarken bile iki kez düşünülüyor onu da geçtim bir meydanda yürürken adres bile sorulamıyor. saçma dönem, saçma hukuk,saçma denetim...

son derece senin derdini şaapayım diyebileceğiniz bir şey yazacağım. ne deseniz haklısınız, ben de olsam öyle yaklaşırdım.

yaşın 40lara yaklaşmasıyla birlikte, kasları esnetelim, güçlendirelim, ileride lazım olur diyerek pilates veya yoga yapmaya niyetlendim. evimin civarında olan 6-7 yere baktım internetten. hepsi, kadınlara özel diye geçiyor. bu ne cinsiyetçilik arkadaşım. erkek olarak ben neden pilates ve yoga yapamıyorum? ille de kocaman kocaman spor salonlarına mı gitmem lazım, erkek olarak bu aktiviteleri yapmak için.

kadınların şu erkek değil mi hepiniz aynısınız kafasından çıkamaması beni yoruyor ama uğraşacak mecalim de yok. herkes baksın dalgasına ne diyim.

çıt diye kırılacak bir egoya sahip olmaları.