etkisi altında kalınan rüyalar

rüyalarım da kendim gibi dengesiz olup onları çok fazla benimsediğimden olsa gerek rüyalarımı hiç unutmam. çoğuna creepy gelebilecek bu rüya benim huzur bulduğum bir rüyadır efenim. sevgilimle oturmuş geniş bir evin balkonunda masanın üstündeki kitaplara göz gezdiriyorduk. elime aldığım kitap bir çocuk kitabıydı. kitabı açtım ve sevgilime okumaya başladım. trakya şivesiyle konuşan bir tavşan mizah yapıyordu ve bende bunun hakkında yorum yapıyordum.okuduğum kitapları balkondan aşşağıya atarken trakya şivesiyle konuşan tavşan bana göz kırpmıştı.düşünüyorum da o kadar creepy değil..

bir sürü altın topluyorum, uyanınca hiçbiri yok. hayır madem kaybolup gideceksiniz ne diye beni yoruyorsunuz!? sabaha kadar topla allah topla.

rahmetli amcamın üzerindeki gömleğinin tutuştuğunu gördüm. elimdeki bir kavanoz su ile müdehale ediyorum ama nafile. böyle sıkıcı bir durum, adam yanıyor söndüremiyoruz.

çok canlı rüyalar gördüğüm, çoğu zaman da rüyalarımın gerçekleştiğine tanık olduğum için listem kabarık. mesela hiç gitmediğim evleri birebir tarif edebilir, kişilerin ölümlerini görebilir. yıllardır görüşmediğim insanların içlerinde bulundukları durumları size anlatabilirim. bunların dısında gördüklerim genelde sinema tadında geçiyor. bir donemde seri halinde aynı konunun devamı rüyalar görmüştüm. ama en korktugum rüyada bana ısrarla kimseye anlatmamam için uyarıldıgım bir rüyaydı. tabıkı de anlatamadım korkumdan. bir keresinde de çığlık atarak uyandıktan birkaç sn sonra odamın tavan lambası yere düşmüş bir kere daha çığlık çığlığa kalmıştım. bir tek çok üzüldüğüm rüyalardan sonra tekrar uyuyamıyorum. evet sanırım sorunun doğru cevabı bu.

kucukken beni beyaz mercedes slr ile kaçırıyorlardi.

hala hatırladığıma göre etkisinde kalmış sayılırım herhalde.

gerçekmiş gibi insanın tüm benliğini saran, sarsan rüyalardır.

bugün biraz hüzünden gidiyoruz. hem ruh halim hem başlıkların anımsattıkları bu yöne çekti bugün beni. kusura bakmayınız artık.

üst üste sürekli aynı rüyaları görüyordum. rüyamda abim sürekli 'ben ölmedim banu' diyordu. ama bu aylar yıllar sürdü ve ben her defasında çok üzülüyordum.

bir gece bir bankta oturuyorum. lapa lapa kar. göz gözü görmüyor. fırtına kıyamet. abim çıktı geldi. kocaman sarıldı bana 'kuzum korkma' dedi. bir anda hafif sakin hani böyle tatlı tatlı yağar ya kar heh işte ona döndü hava. nasıl bir huzur kapladı içimi. sonra abim 'banum ben artık gelmeyeceğim çünkü sen hep çok üzülüyorsun bundan sonra uzaktan izleyeceğim seni kendine dikkat et tamam mı?' dedi ve uzaklaşmaya başladı. bir anda ayağa kalktım ama o gözden kaybolmuş ve her yer yine fırtına tipi olmuştu. 'abi abi' diye bağırmalarımı hatırlıyorum. etrafa koşuşturuyor ama onu göremiyordum. o gece ağlayarak uyandım. sanki rüya değildi. o günden sonra abim hiç gelmedi rüyalarıma. hiç göremedim onu bir daha. ve bu rüyanın etkisi aylarca sürdü.*

eski flörtümün evlendiğini gördüm. işin garip tarafı müstakbel damatla da arkadaş olmaya çalışıyorduk. ya bir yerim açıkta kaldı ya da geleceği gördüm. hayırlısı bakalım.

sabah kalktıktan sonra kendini duşun altında buluyor isen altta kalmakla yetinmemiş, uyandıktan sonra dahi üste çıkmayı başarmış rüyalardır.

valla 2 gün önce rüyamda yoldaşı gördüm. halâ etkisindeyim. kendisine de anlattım ayrıca.
hayırlara vesile olsun.

1. sınıfa giderken rüyamda halamın bize kahvaltıya geldiğini görmüştüm kahvaltı hazırlarken küflü peyniri kesiyorum küfü fark etmeyip sonrasında tüm elim küfle kaplanıp kopuyordu çocukluk aklı ve onun gerçekçiliğiyle o kadar korkmuştum ki üstüne gerçekten o sabah halam kahvaltıya gelmişti ve gerçekten peynir küflü çıkmıştı kaç yaşıma geldim hala ne rüya etkisinden çıkabildim ne de küf etkisinden. küften korkulur mu hiç ya?

bizi etkisi altında bırakan olaylar*
aklımızın veya kalbimizin bir köşesinde kalmış ufak sinyalleri evrenin bize hatırlatma şekli.

rüyalar habercidir. *

işte bir kıyamet kesidiydi sanki. dağlar pamuk gibi atılacak denir, işte bu kadar etkileyiciydi.

sanırım daha önce bir afet rüyası görmemiştim.
3 gün önceydi ve inanılmaz bir gerçekçilik hakimdi. john martin tablolarındaydım sanki. gri tonlar, siyahlar ve alevler.

dev bir hortum belirdi, bir bina kadar geniş, onun oluşmasını gördüm, öncesinde en sevdiğim hava hakimdi, puslu kapalı, gri hava, güneşsiz.

hortumun içerisinde bir alev çaktı, o alev tüm hortumu kapladı, etrafındaki her şeyi, binaları kül ede ede, döne döne geliyordu ve odamdaki pencereden bakarken ona, kaçılması imkansızdı lakin içimden annemi babamı uyudukları odadan çıkartma isteği doğdu ve yine lakin o da imkansızdı. mecburen eylemsiz kaldım ve derin bir nefesle uyandım.

yüce isa aşkına, doğa karşısında âciziyetimiz gözyaşı dökecek kadar gülünç...

uyandığımızda, gerçekliğini teyit etme ihtiyacı hissettiren rüyalardır.

iyi ya da kötü fark etmez. öyle gerçekçidir ki doğrulamak isteriz. bazen gerçek olmamasını umarız bazen de "lütfen rüya olmasın" deriz. bu bahsettiğim süreç yaklaşık 10 saniye sürer. o süre zarfında uykudan yeni uyanmanın getirdiği aptallıkla yeterince ayırt edemeyiz bazı şeyleri.

ben böyle rüyaları pek sevmem. iyi olanları da sevmem. insanın üstünde bir şaşkınlık bırakıyor ve üzülmeden kurtulamıyorsunuz. güzel bir rüya gördüm diyelim. çok da inandırıcıydı. uyanıp rüya olduğunu anladığımda üzülürüm. kötü bir rüya gördüm diyelim. o an yaşadığım üzüntü/stres o kadar gerçekçidir ki "oh be rüyaymış" dediğimde bile o duygular hemen silinmez.

rüya görmeye karşıyım.

rüya ne olursa olsun zinhar anlatılmamalı çünkü kelimelerin büyü olduğuna inanırım ağızdan çıkan her harfin beyninize bir etkisi ve beynimizin gerçeklik algısını oluşturma gücüne inanırım. anlatmayın akışa güvenin olacak olan olur zaten.

son bir yıldır çok sık (bkz: gore) içerikli rüya görüyorum ve aslında böyle şeylerin aşırı fanı veya takipçisi de değilim. bir gün birinin kolu kopuyor bir gün birinin yüzü patlıyor. genel olarak bu rüyaların etkisinde kaldığımdan bazen geceleri korkuyorum yine böyle rüya görmeyeyim diye.

burada rüyamı anlatacak değilim ama muhataplarından birine yazacak kadar etkilendim dün gece gördüğüm rüyadan. diğeri mevta zaten. çok uzaklarda ama jandarmalarını başıma dikip gitmiş anladığım kadarıyla; hala hesap veriyorum.

her neyse, yasaklı, kaçamaklı, yakalanmalı filan bir rüya idi. genç, masum ve acemi hissettiren cinsten. he bir de ellerim ayaklarım titriyorken ben bilirim edasıyla durumu yönetebildiğimi sanıyordum. gülümsemeyle uyandım, kollarımı yukarı kaldırıp iyice bi gerindim yatağın içinde. yüzümde gülümsemenin izi duruyor hala.

bir tespitim var, havalar soğudukça rüyalar tatlı/delibozuk oluyor.

gerçeğe en yakın veya hiçbir zaman gerçek olmayacak rüyalardır.

ne kadar gerçeğe yakın ama imkansızsa uyanınca acısı da o denli büyük olur.

hiç uyanmak istenmeyen rüyalardır. hele ki kaybettiğin birine kavuşmuşsan...

gerçek olması için allah'a yalvarılan rüyalardır. veya gerçek olmaması için