filmi varken gidip sayfalarca roman okuyan tip

başlık sahibinin “ …senin yerine düşünüp gözünde canlanacak sahneleri seçmiş…”
kısmından sonraki entrysini okumaktan vazgeçtiğim başlık.

üretimin en basit hali düşünmek ve hayal etmeyi dahi başkalarının yapmasını bekleyen bir düşünce sahibinin yorumları da anlamsızlaşıyor.

kitabı okurken zinhinde kendi filminin yönetmeni olan kişidir. kısaca hem okur hem hayal eder.

şu görselle çürütülecek olandır. filmlerde kitaplardaki kadar detay olmaz.

kitabı okuyunca olayın içinde oluyorsun. mesela dün okuduğum bölümde 3 kişi beraber yemek yiyip sohbet ederlerken bende oradaydım halbuki filmini izlerken adı üstünde ekrana bakıp uzaktan izliyorsunuz. ( şizofrenik sancılar çekiyormuşum gibi bir tanım oldu, ama beni anladığınızı varsayıyorum) .

filmi kitabıyla aynı olsa belki mantıklı olurdu bu saçma başlık. hadi bir örnek:
the shining’i izlemiş ama kitabını okumamış birinin bir yorumunu okumuştum bir korku grubunda. diyor ki; “jack torrance kilerde kilitliydi. kapı nasıl açıldı.” şimdi bu yorum filme bakınca mantıklı gelir. çünkü film sanki üç kişilik bir aile toplu histeriye kapılmış gibi bir atmosfer yaratır. oysa kitabını okusa kapının nasıl açıldığını bilir. ya da hayvan mezarlığı. 1992 yapımı film çok iyi. e ama o da olayların neden bu hale geldiğini açıklamıyor. wendigo’nun insanları o mezarlığa çektiğini aktaramıyor. gerek görmüyor. doktor uyku? o da kitabı farklı, filmi farklı. filmdeki jack torrance sahnesi ile kitaptaki jack torrance kısmının alakası bile yok. sonları bile aynı değil.

özetle, cahilsiniz ve böyle saçma başlıklardaki gibi düşüncelerinizle, hareketlerinizle bilgili insanları ezdiğini düşünerek kendinizi yücelttiğinizi, şark kurnazlığı yaptığınızı düşünebilirsiniz ancak bu sizin daha da cahil olduğunuz gerçeğini değiştirmiyor. ot geldiniz, ot gidiniz efendim.

(bkz: jack torrance)
(bkz: the shining)
(bkz: stephen king)
(bkz: doktor uyku)
(bkz: hayvan mezarlığı)

detayların büyüsünde kaybolmayı seven tiptir. en doğrusunu yapmaktadır.

hiçbir şey olmasa kelime hazinen artar.

günlük kitap okurum, illa 100 sayfa okumanıza gerek yok, sıkıldığım yerde bırakıyorum. filmde izliyorum dizi de.

ben kitabını okuduktan sonra filmini izleyip kitabın ne kadarını doğru yansıtabilmişler diye merak ediyorum, bu şekilde yorumlamayı seviyorum açıkçası. bazı filmler romanından çok güzel uyarlanırken bazıları da çöp oluyor ve bu aradaki farkı görmek benim hoşuma gidiyor.

eseri, yönetmenin gözüyle değil kendi hayal gücüyle tasvir etmek isteyen insandır. ben de genelde bunu yaparım. bu tarz kitaptan uyarlanma filmleri kitabı bitirmeden izlemem.

filmi; yönetmen koltuğunda oturmak isteyen insanların , hayal gücünün uçsuz bucaksız engin denizlerinde çekmesi.

(bkz: eski ben)

hayal dünyasında tiplemelerden diyalogların tonlamalarına kadar her şeyde özgürsün ve inanılmaz güzel hissettiren bir şey bu. her şey benim istediğim gibiyken neden filmi izleyip tekdüze bir karakter ortaya çıkarayım ki?

film dediğin olay 2 saatlik ya da ondan da daha az bir zaman ama roman okumak bazen 4-5 günü buluyor, heyecana heyecan katıyor. bence roman okumak daha çekici kanımca, yani bana göre öyle. film pek cazip gelmiyor açıkçası.

yaratıcılık ve zihinsel betimlemenin maddi imkanlara karşı fazlasıyla öne çıkabileceğini fark eden insan evladıdır.

diğer yazarlar uygun tanımlarını girmişler o yüzden neden diye ayrıca belirtmek istemiyorum.. tersi istikamette başka bir paradoks da var.. 100 sayfalık bir kitabın dizi olarak 10 sezon yayınlandığı günümüzde, 1900 * kitabı en fazla 70 sayfadır ve yarım saatte okuyorsun.. kitabın 2 saat süren bir filmi var..önce kitabını okuyup sonra filmini izlediğim ender kitaplardan biridir..iyi yapmışlar filmini..

(aslında "1900 efsanesi" diye bir tanımda bahsedecektim ama adım gibi emindim ki kendini bilmez bir mod bu tanımı the legend of 1900 tanımına yönlendirecekti, sanki herkes ingilizce arama yapıyormuş gibi... )

benim okuduğum çevirisi şu:

kitaptaki her cümleyi mi canlandırıyorlar?
bazen işlerine gelmeyen bölümlerini bile atıyorlar, sahne koymuyorlar.
kitabını okumak tabi ki ..
benim gözümden, kendi sesimden, kendi betimlemelerimle gözümde canlanıyor.
bundan daha iyi film olamaz.

hayal etmeyi ve kurgunun bir kısmının hayal gücüne göre şekillenmesini, elinde mısırla film izlemekten daha çok seven tiptir.
film izlerken gülümsediğimi hiç hatırlamam lâkin kitap okurken sık sık gülümserken yakalarım kendimi.

kitap varken filmini izlemek hayal gücünü öldürür. oysa roman öyle mi? okuduğumuz kendi hayal gücümüze kalmıştur. herkesin kendine özek bir dünyası olur kimse kimsenin dünyasına karışamaz.