filmi varken gidip sayfalarca roman okuyan tip

düşünsene karakterlerin yüzünü hayal ediyorsun , bir film çıkarıyorlar adamın baş karakterinle alakası yok tamamen yıkım

tüketim toplumuna ayak uyduramayan kişiliktir.
gelişmiş yazı ve kağıt icad edildiğinde mülkiyetçi toplum ekonomileri henüz başlatılmamıştı, (ilkel ve gelişmiş monarşi modellerini bilimsel temellere dayanmadığı için mülkiyetçi veya kapitalist olarak tanımlayamıyoruz.) ne kapitalizm ne emperyalizm ne de sosyal demokratik burjuva ekonomisi vardı piyasada. günümüzde yok olmaya yüz tutmuş ve antik dönem alışkanlıkları sayılabilecek bir takım alışkanlıklar tüketim toplumu alışkanlıklarına dönüşmüş/dönüşümünü tamamlamaya çabalamakta.
kıssadan hisse; kitap okumak ile film-dizi ya da kitaptan / öyküden yaratılmış film izlemek aslında birbirlerinden farklı etkinlikler. bu şeyler aynı türden ihtiyaçları karşılamıyorlar. hangisini tercih edenin daha salak insan olduğu gibi anketsel konular bu metnin dışında kalıyor..

okurken her karakteri, olayı kafamda kendimce canlandırmak, kitabın içinde kaybolmak varken ayrıca kitaptaki çoğu şeyin filmde olmayacağını bilerek niye filmini izleyeyim ki

sonra da ekonomi çok kötü ya diye sızlanır.

filmini izlediysem romanını okuyamıyorum romanı okuduysam eğer filmi izliyorum ama genelde farklı oluyor film kitap

ben kitabını tercih edenlerdenim. kitaptaki olay bütünlügü filme aktarılırken mutlaka eksikler olur. bir benzetme ile örneklendirmek isterim. biyografinizin yazıldığını hayal edin. yalnızca okuduğunuz okullar, başarılarınız.. siz bundan ibaret misiniz? kişiliğinizin detayları olmasa siz siz olur musunuz? kitap/film konusu da böyledir. hele yazar her şeyi ince planlamış ulu biriyse kitabini okumak varken filmini izlemek pek keyif vermez.

yukarıda ki tanımı ben de bir örnekle desteklemek isterim. bir kitabı okudum filminin olduğunu öğrendim filmi izledim benziyor ama hayal kırıklığı olarak. eksik çok olayları benzetemeden geçmişler falan uydurmak zor biraz.

kitabı varken filmini izleyen tipten evladır.

zevk sahibidir. bakın burada yapılmışı var diyenleri sevmez. başkasına ait değil kendisine ait düşünceleri ve hayalleriyle yaşar.

kitabı tercih ederim. film kitaptan farklı çekildiyse de çok sinirlenirim. vakti zamanında maze runner serisinin bir filminde kitaptan farklı ilerlemiş diye sinirlerimi tutamayıp sinema salonunun ortasında bağırıvermiştim. böyle şeyler hassas noktamızdır.

kafamdaki karakter tipi bozulmasın diye filmin afişine bile bakmıyorum ben hey gidi.*

romandaki pek çok ayrıntının filme yansıtılamadığını fark eden okuyucu.

hayal kurabilen bir insandır. filmini öylece dümdüz izleyip önüne sunulanı kabullenmek yerine kitap okuyarak her biar ayrıntıyı kendi hayal gücüne göre öznel olarak hayal edendir. ne kimsenin yaptığını kabullenir ne de kabul ettirmeye çalışır.

saçmalık. yahu filmde yansıtılan duyguların ucu yatağa uzanmak zorunda sinema kültüründe. kitap okurken o sayfalarda o karakterin dış görünüşü değil iç dünyasında kendinden bir ben buluyor anlıyor üzülüyor ağlıyorsun. kendini kişisel anlamda bile geliştirir yeri geldiğinde. ama filmde hadi öpüşseler diye bakıyor insanlar. ya da filmde sürekli bir somut, madde göz önünde olduğundan, para ve dış görünüşü özendiren buna taptıran bir ideoloji aşılanmakta. fark eden etmeyen, teori ya da gerçek bulan bulmayan beni bağlamaz tabi. acizane düşüncem bu.

bir kere hiçbir zaman bir kitaptan alacağınız zevki o kitabın filminden alamazsınız. sayfaları atladıkça sizin hayatınız romanla birleşir okuduğunuz satırlarda bazen bir anı bazen bir hüzün bırakırsınız. o kitabın kokusunu içinize çeker, sayfalarında parmaklarınızı gezdirir, cümlelerin altını çizer bazen de yanına küçük notlar iliştirirsiniz. ben okuduğum her kitabı nereye gidersem oraya da götürürüm ne zaman kaçmak istersem bu dünyadan romandaki dünyaya sığınırım. hadi 2 saatlik bir film yapabilsin bakalım tüm bunları.

şu başlığın bile ciddiye alınıp 240 küsur entry girilmesi saçmalık biri senin hayal gücüne kalmış biri zaten direk görsel.
not:ne film izlerim ne kitap okurum o yüzden objektifim diye düşünüyorum.*

önce romanı okuyup karakterleri kendi hayal gücünde yaratıp orada oynatan tiptir. toplumun belli standartlarına uygun karakterlerdense hayal dünyamızda ki çok çeşitli tiplemelerle kitap sayfalarında kendi filmimizi çekmek daha güzel gibi.

(bkz: filmle kitabı ayıran özellikler)

o tip seni tutar , evire çevire döver. eşeği suya yollamadan döver. kafanı duvara sürter , çıkan kıvılcımla seni ateşe verir.

kitabın yerini film, filmin yerini de kitap dolduramaz. ikisinin de işlevi çok farklı! film seni sınırlarken görsel anlatımda, kitap ise işi tamamen sana bırakıyor ve eğer çılgınca bir hayal dünyanız varsa okuduğunuz kitap sizi dünyadan uzak bir yerde yolculuğa çıkartabilir. bundan mütevellit ikisini de ayrı ayrı yapmanızı öneririm ama ilk önce kitabı okumanızı tavsiye ederim.