gazete kuponu biriktirmek

internet yaygınlaşmadan önce kitap, dergi ve benzeri gereçler için yaptığım aktivite.

hiçbir zaman sonuna kadar gidemediğim aktivitedir.

lisede sık sık yaptığım eylemdi. vatan gazetesi 2002 yılında kurulmuştu. şimdi saçma sapan bir halde olmasına aldanmayın, o zamanlar oldukça sağlam ve özgür bir gazeteydi. tabii kupon işlerine de giriyordu ötekiler gibi. 2004-2008 yılları neler almadım ki kuponla... normal sözlük, elektronik sözlük, kitap setleri, deneme setleri vb... sabırla kupon kesiyordum haftalarca. kuponu kesip gazeteyi bir köşeye atmazdım ama çünkü öyle güzel bir gazeteydi ki o dönem zülfü livaneli ve ruşen çakır vatan'da yazıyorlardı, onları sürekli takip ederdim o yaşta. kuponlar vesilesiyle daha ergen bir liseliyken gündemi takip etmek, köşe yazarı okumak gibi alışkanlıkları ta o dönemde edinmiştim.

umut ederek ya da kuponları tamamlamayı bekleyerek bir başkasına para kazandırtmaktır. yıllar önce uçak veren gazete görmüşlüğüm var. kuponu biriktirip çekilişe katılmanız gerekiyordu uçak hayali kurabilmek için. yan komşumuza araba çıkmıştı, serçe. uzunca bir süre, demek ki olabiliyor, diye düşünüp hayal kurmuştuk kardeşimle. sonra ansiklopedi, yabancı dil öğrenme setleri, atlas vs. ile daha ulaşılabilir hedeflere odaklanmıştık. yıllar geçmiş, zaman çok acımasız.

kuponu biriktirmeden önce toplam kupon masrafıyla hediyesinin değerini kıyaslamayan yoktur herhalde.

kuponla motorola cep telefonu aldı bu abiniz zamanında akıllı olun!(bkz: sısısısı)

kuponla beyaz eşya verilen bir dönem vardı. çamaşır makinesi ,televizyon vs verirlerdi. ama gazetelerin sahtekarlığı bitmezdi. promosyonun başındaki basım sayısı ile sonraki günlerdeki basım sayısı aynı olmaz. giderek azalır. bazı bölgelere dağıtım yapılmaz. bu şekilde kupon biriktiren sayısı azalır. tam biriktirenler de aylarca bekler. aynı ürün gelmez. bir sürü sorun yaşarlardı.

ilginç zamanlardı. ben de bisiklet almıştım. yeni nesile masal gibi gelecek zamanlardı. sabrı ve kararlı olmayı öğreten bir etkinliktir kendileri.

ilkokula giderken köpek cinsleri ve bakımı hakkında bir ansiklopedi için biriktirdiğim kupondur.
o ansiklopediyi açıp köpeğimin olduğunu hayal ederdim.

bir nesli kupon alma isteği ile başlatarak önce göz aşinalığı ardından merak ile destekleyen ve bu şekilde gazete okuma alışkanlığı kazandırmayı başaran efsane bir o kadar da hediyeleri ile insanları mutlu edebilen uygulama.

çocukken en çok keyif aldığım şeylerden biri ah ah evin aşağısındaki büfeden her sabah 50 kuruşa gazete alır kuponlarını yığar sonra paşa paşa gider hediyemi alırdım. artı olarak çengel bulmacayı keşfedip sevmemi sağlayan günümüzde eşi benzeri olmayan kampanya.

ben çocukken babam tercüman gazetesinden kupon biriktirip çekilişe katılırdı. ev, araba gibi değerli hediyelerin çekilişine katılmak için 30 kupon kesilip gazeteye yollanırdı galiba.
80lerin ortası gibi yaşanan bu çekiliş yıllar sonra kupon toplayarak önce ansiklopedi, kitap sonra da tv, kasetçalar, halı, tabak gibi ev eşyalarını vermeye dönüştü.
gazetenin arka sayfalarının birinin baştan aşağı kuponla dolu olduğunu bilirim ben. ne günlerdi be.

çocukken zevkle yaptığım şeydi.
o zaman türkiye gazetesi bisan marka bisiklet veriyordu. yanlış hatırlamıyorsam 100'e yakın kupon biriktirip almıştım bisikleti. çok sevinmiştim bisikleti alınca. halbuki kalitesiz bir bisikletti ama günlerce kupon biriktirip alınca öyle hoşuma gitmişti.

biriktirdiği kuponlarla envai çeşit şey alınmıştır.
kuponları biriktirip sona doğru yaklaştıkça heyecan kat sayısı da artardı. ne yıllardı ama valla özledim o günleri.

kitap falan verirlerdi ama ramazan gelince. gazete satılsın diye kuponla tabak verirsen basın da bugün olduğu durumda olur.

okuma oranını arttırmak yerine gazete satmaya çalışan gazete patronlarına siz ne yapıyorsunuz demeyen devlet , pringles hediye eden cem uzan nasıl yüzde 7 oy aldı anlamadı.