incir

olana kadar kalinani makbuldur.

rahmetli dedem cok severdi.

antalya'da bu hafta, pazarda kilosu 150 tl olan meyve. kendi kendine yetişen, çok az bakımla bile bir dünya meyve veren bir ağacın meyvesinin bu fiyata olması ayıp. hatta ayıptan öte.
öte yandan kuru incirin kilosu da 320 liradan başlıyor. kaliteli olanın kilosu 550 lira. bu fiyatlar yerli tüketicinin anasına sövmek.
ben de sizin diyorum.

ne arsız şeydir bu. kökünü kuratamazsın. bir yerlerden pörtler durur. kuşlar yerler inciri, sonra yükseklere uçarlar, bir dağın tepesine giderler, kayalıklara, toprak yok bir şey yok, pislerler kayalara yedikleri inciri, o kayalardan fışkırır incir. öyle yaman, aman ki aman bir hayvandır incir.

en güzeli de lop incirdir... bardak incir de derler.

incirin meyvesi de, ağacı da, yaprağı da, kokusu da, her bir şeyi kendine hastır. çok garip bir hayvan ve çok güzel. ham meyvayı kopardılar dalından, beni ayırdılar nazlı yarimden...." diye bir şarkı var ya, ham meyvayı körpe yaprağı kopardığım ilk zaman, incirle münasebetimdir. bir süt bulaştı elime, bir çırpı koşmuştum eve doğru. zehirli miydi, yakacak mıydı, kaşındıracak mıydı...

ölürsem mezarımın başına bir incir dikilsin. kadim bir antik romalının ruhu mezarımın yakınından geçerken görür ve gelip oturur, bir soluk alır.

belgeselini izlediğimden beridir yemediğim meyve. yemeyi de düşünmüyorum artık.

çok gereksiz bir meyvedir bana kalırsa. kavun ve bu arkadaş harbi son derece gereksiz meyveler arasındadır.

cok severim. evet.

bu aralar kuru incirden uzak durulmasında fayda var. ihracata giden incirlerin çoğu geri döndü. bu durumda biliyorsunuz iç piyasaya sürülüyor. kendisini çok severim ama taze iniciri dalında dağa çok seviyorum. dedemin zeyrinliğinde ekmek ayvası ile beni en mutlu eden şeydi.