insanı ağlatan şeyler

çok duygusal olacak ama son ağlayış sebebim geldi aklıma.

yıl 2012, üniversite mezuniyetim var. annem de, babam da çok gururlular mühendis olduğum için ve geldiler.
belki bilenler vardır, itü mezuniyetleri stadyumda oluyor ve stadın bazı kısımları tüm gün cayır cayır güneşli.
annemle babam da güneşin olduğu kısma denk geldi. aksilik şu ki evden çıkarken babamın şapkasını evde unutmuşuz ve oturduğum yerde sürekli bunu düşünüyorum; "çok sıcak, ya güneşten tansiyonu yükselirse, ya bir şey olursa?"

derken mezuniyet kazasız belasız bitti. annemle babam geri döndüler izmir'e ve babam şapkasını yine unuttu.
ve tam 1 yıl boyunca her gittiğimde şapkayı unuttum, sonrasında da babamı ani bir şekilde kaybettim.

geçen gün temizlik yapıyordum. komodinimin çekmecesinde bir poşet geldi elime; "ne var ki bunda?" dedim, açtım ve babamın hiçbir zaman veremediğim, artık veremeyeceğim şapkası...
korkunç bir ağlama krizi geçirdim zaten.

bazen bazı acılarla yaşamayı öğreniyoruz, günlük hayatımız gayet sıradan bir şekilde akıyor ama aslında derinlerde bir yerlerde o acının şiddeti 10.5 yıl geçse bile azalmıyor.

bir çocuğun ruh hali..
gücü yetmez pek çok şeye bu da tepkilerindeki en doğal yansimadir..
gülüş bir cocukta durduğu kadar kimsede güzel durmaz..
göz yaşı asla bir çocuktaki kadar gerçek değildir..

her şeyin çok pahalı olması.

dedemin mezarına gidince ağlıyorum bi insanın çok sevdiği bir insanı bir daha göremeyecek o insanın bir daha var olamayacak olması insanı ağlatan şeylerden

hep birlikte oturulan masada artık tek oturduğunu görmek.

eskiden olduğu kişi olmadığını anlamak ama nerede dönüşümün başladığını bulamamak.

bir ayrılık, bir yoksulluk, bir ölüm... türküsü bile hüzünlendiriyorsa insanı. düşünün ki yaşaması ...

olsa olsa çocukluğuma falan olur bu.

sevgi üzerine ağlayacaksanız kendinize ya da aileniz üzerine kurgulayın daha iyi hatta onu pas geçip direkt kendinizi ne kadar az sevdiğinizi düşünerek buna ağlayın.

- x kişilerinin sevgisi bir an'a aittir öyle de kalır

mobbing. oda arkadaşlarım tarafından son bir aydır maruz kaldığım bu lanet durumla bir şekilde baş etmeye çabalıyor olsam da artık beni de dolup taşırdı bugün aptal davranışları. üstelik biri çocuk gelişimi diğeriyse sosyal hizmet okuyor. insan psikolojisi ve davranışlarıyla içli dışlılar yani. bu şekilde davranmalarını gerektirecek hiçbir şey yapmamış olmam da cabası. sadece geçen dönem içlerinden yakın olduğum kız şahsıma küfretti ve kendimi savundum. yaşanan olay bundan ibaret. cevap vermeyecekmişim herhalde hanım efendiye. babamın oğlu sanki. diğerini de muhatap bile almıyorum ama onun da ne karın ağrısı var çözemedim. hem arkadaşımı çaldı hem de sinsilik peşinde. çok tuhaf insanlar var sahiden. ve saçma sapan davranışlar sergilediklerini göremeyecek kadar körler, üstelik bir de alay ediyorlar. döv döv bitmiyor gerçekten böylle insanlar da neyse.

shuffledan linkin park denk geldi. chester'ın kadife çığlıklarıyla bir ufak hıçkırdım. şarkı da bu hani... daha neler var ağlamaktan helak olmalık...

az önce denk geldiğim şu söz ; " bir cesedi sırtlanmış ufacık bir ruhsun sen. " gerçekleri, içinde olduğum durumları yüzüme bir tokat gibi vurup bir miktar ağlamama sebep oldu.

her günün sonunda yine " yapayalnız " olduğumu hatırlamak.

her şey olabilir. mutluluktan da ağlar hüzünden de, yoğun duygu durumunun tezahürüdür ağlamak. ağırlaşan bulut yağmur bırakır.

tükenmişlik sendromu.

migren ağrısı
regl sancısı
diş ağrısı

28 mayıs 2023

insana ne oluyorsa insanda oluyor
ağlatan da güldüren de sevebilen de sevmeyi bilmeyen de ve daha nicesi insandır

biraz önce makaleme gelen ret cevabı. çocuk gibi ağlayasım var biraz akıyor sonra toparlamaya çalışıyorum. tam ağlayamıyorum. bir çok ağlasam rahatlarım ama rahatlama lüksüm yok.

çok fazla esnemek.

bazen '' gece '' tek başına yeter.