insanı ağlatan şeyler

engelli bir çocuğu gülümsetebilmek...
akşamında, yalnız kaldığım ilk saniye hüngür hüngür ağlıyorum.

uzun zamandır ağlamıyorum onu fark ettim. herhalde en son 3-4 yıl önce ağladım.

kendini gerçekleştirememek. ve her geçen gün bununla yüzleşmek. şimdi ya ileriye adım atacak ya da yolu değiştirecek bir kavşaktayım. bulunduğum bu yer benim oldukça gözyaşı döktüğüm yer. bu yüzden bugün ileri adımlamayı seçtim. artık bir seyleri yeniden ele alma zamanı.

hüzünlü müzik eklenen ölüm içeren videolar genelde

ağlatan ayrı boğaza, yumru çöktüren ayrı. güçlü kuvvetli birinin çöküşünü görmek heleki bu kişi değer verdiğin ama iletişim kuramadığın biriyse onun için elinden bir şey gelmiyorsa o yumru oturur kalkmaz. olur olmaz her şeye ağlarsın.

soğanın ağlattığı kadar kimse ağlatmadı

-20 derece karlı bölgede, karın durduğu ve aniden rüzgarın çıktığı ve kar gözlüğünün olmadığı anlar bu duruma örnektir. ister moralin iyi olsun ister kötü olsun. her halükarda ağlıyorsun ve mis gibi donuyorsun.

başka örnek, gözlüksüz uzun yolda motor kullanmak insanı ağlatıyor. yaz mevsimi dedik! bir şey olmaz dedik. hem ağladık. hem donduk. migrosa girip hemen yüzme gözlüğü aldım. ondan kurtuldum. akşam dönüşte havanın serinleyeceğini kestiremedik. her yer kapalı elbise veya ceket alamadık. donduk. bize tecrübe oldu. dönüş yolunda çöp poşetini kesip elbise yaptım. yine de tahta gibi oldum.uzun yol dediğim gidiş 50 km geliş 50 km. toplam 100 km yol yaptık. motor 125 lik.

özet erkekler de ağlıyormuş.

başarı gördüm mü gözlerim dolar. başaran insanların duyduğu gurur kesinlikle beni ağlatabilir.

top oynayan çocukları, tekerlekli sandalyede izleyen çocuk.

açlık ve yoksulluk sınırının altında yaşamaya çalışan yurdum insanının hali. çocuklarını okutup işe sokamayan, evlendiremeyen aileler. katledilen filistin, bosna, azerbeycan vs. siyonizm güdümlü hristiyan birliğine karşı bir ittifak oluşturamamamız bizi hep ağlattı, ağlatacak.

ağlatan yıllar.

hepimizin mutluluktan ağlamaya ihtiyacı var. allahım amin.

bazen duygularımın elimden alındığını felan hissediyorum. böyle bir toplulukta herkes ağlarken benim gözümden tek damla yaş gelmeyip kitap karakterine de ağlayan biriyim işte... her şeye ağlamayı sevmem öyle biri değilimdir. durduramadığım şehit haberleri, depremler, seller... ayy bir de sinirden. çok hırslı olmak da iyi değil...
son birkaç gündür gözümden akan yaşlara engel olamıyorum ama. ınstagram da çok karşıma çıkmıyordu tıktok şehit haberleri ile dolu. güncelliği koruyor yada benim keşfette değişmemiş. mahvoldum... içim çıktı sabahta beri. özellikle şehit yasin karaca... en çok da ona ağladım. neden bilmiyorum hepsi çok değerli elbette ama... kalbi çok güzelmiş yüzüne vurmuş kalbinin güzelliği ... gözyaşlarıma engel olamıyorum korkuyorum tiktok'a girmeye... ben hiç tanımadığım hâlde böyle üzülüyorsam, uzaktan dayanamıyorsam annesi, babası, kız arkadaşı sevenleri... bu acıya yürek dayanır mı?
arkada da ayna - severek ayrılanlar çalıyormus. neyse konu nerelere geldi...
allah'ım hepsinin mekanını cennet eylesin.
arkada kalanlara sabır, güç ve dayanma gücü versin... keşke elimizden bir şey gelse...

soğan.

ruh halim ne derse o jjfkfkgkgo

bazen basit şeylerdir.
yanımda birinin ağlaması yetiyor çoğu zaman.

migren

değişmeyen kader.

s.oğan

ilişki bağlamında üç seçenek arasında kalmak...