insanımızın genelde akıcı ve etkili konuşamaması

sokak röportajlarında dikkatimi çeken olgu. cümle kurmakta, kendimizi doğru ve etkili ifade etmekte zorlanıyoruz. kamera fobisi mi acaba. sanmıyorum. kitap okuma alışkanlığının olmaması ve ortalama eğitim süresinin kısalığı daha belirleyici olmalı.

benim düşüncem bu konuda özgüven konusunda eksiklik olması. çoğunlukla bize misafir gelen ailelerin çocuklarına bakıyorum, anneleri babaları hep baskı altında tutuyor. onu yapma bunu söyleme, sert kızgın bakışlar. bu şekilde büyümüş olan birisi yani hep acaba yanlış birşey mi söyleyeceğim korkusu ile büyümüş birisi ne kadar kitap falan da okusa o kamerayı görünce bi şaşırır. konuşmasıda pek akıcı ve etkili olmaz doğal olarak.

kitap okunmamasından kaynaklı bir durum. zaten insanımızın dinleme gibi bir huyu da olmadığı için güzel ve etkili konuşmaya gerek kalmıyor. birbirini anlamak istemiyorlar sadece konusmak istiyorlar.

insanımızın çoğunun son okuduğu kitapların cin ali ve ayşegül serisi olmasıyla alakalı olduğunu düşünüyorum.

özellikle akrabalarımda dikkatimi çeken bi konudur bu. dayım olsun kuzenlerim olsun, çok tutuk konuşuyorlar. konuşurken bazen beş saniye altı saniye ara verdikleri oluyor. bir yerden sonra can sıkıcı gelmeye başlıyor.

yooo ben konuşabiliyorum.

okuma eksikliğinin yanısıra, insanımıza hiç görüşünün sorulmamasıyla da ilgili bir konudur. acaba bahsi geçen sokak röportajlarından önce en son ne zaman “sen bu konuda ne düşünüyorsun” diye sorulmuştur insanlara. ataerkil ve hiyerarşik bir toplum olduğumuzdan hem aile içinde hem iş yaşamında herkes astına veya çocuğuna ne yapması gerektiğini söyleyip geçiyor, kimse fikir sormuyor - e, 40 yılda bir fikir sorulunca da gözüne ışık tutulmuş tavşan gibi kalıveriyoruz haliyle

en geçerli sebebi kitap okumamak ve araştırmamaktır.

kitap okumak diksiyonu da düzeltir, hitabeti de yükseltir.

kitap okumak bilgi almanızı da sağlar.

kitap tavsiyesi isteyen varsa portakal atabilir. olabildiğim kadar yardımcı olmaya çalışırım.

çok üzüldüğüm bir durum. trt nin eski röportajlarına baktığımda geçmiş neslin ne kadar akıcı ve manalı konuştuğunu gördüğümde çok şaşırmış ve üzülmüştüm. bu durumun bir çok nedeni olmakla birlikte bence en önemli nedeni her şeyin hızlanması dolayisiyla, konuşacak vaktin kısıtlı olması, dinleyen kisinin sabırsızlık duyması gibi etkenler. söz sırası bize geldiğinde başkasını sıkmamak, sözümüzü kesmesini önlemek ve diyeceğimiz herhangi bir yanlış telaffuzda dalga geçmesine mani olmak adına bir çırpıda hızlıca ne dediğimizi bilmeden konuşuyoruz. türkçeyi doğru kullanmayı bir kenara bıraktım, bizim yapamadığımız şey düşüncemizi doğru aktarabilmek. umarim gelecek nesiller bu durumu düzeltebilir.

300 kelimeyle nasıl akıcı ve etkili konuşabilirdi ki?

tabi ki kitap okumamak, kelime dağarcığının mercimek kadar olması, kendini ifade becerisinin kısıtlı, dar ve özgür olmayan çevrede gelişememesi gibi etkenler de var ama ben ek olarak, ekonomik nedenlerden dolayı düzenli diş muayenesine gitmemekten/gidememekten dolayı çene ve diş yapısının bozuk olması ve bozuk diş yapısının konuşma becerisini olumsuz etkilediğini bu durumunda tamamen sosyoekonomik alt yapıyla ilişkili olduğunu düşünüyorum. insanların evlerini zar zor geçindirdiği bir ülkede düzenli olarak diş kontrolüne gitmek için bütçe harcaması yapmak çokta mümkün değil ne yazık ki.

sebebi kitap okumama alışkanlığı, araştırmama bilginmiş gibi davranmak gibi sebeplerden halkımız ne yazık ki akıcı ve etkili konuşamıyor. zaten konuşanda vatan haini ilan ediliyor boşverin konuşmayın.

kitap okumamak denmiş ama asıl temeli yoksulluk ve eğitim sistemi...
çoğu köy okulunda 1 kitap başına kaç öğrenci düşüyor farkında mısınız ?
hadi yaşı ilerlemiş birini de düşünelim ortalama bir kitap 30-40 tl arasında değişiyor, bu bir öğrencinin kaç günlük yemek parası sizce ?
tek sorumlusu bu ülkeyi ve çocukları aç bırakanlardır hem de kelimenin her anlamıyla.

en temel sebebi kitap okumamak. okursan iletişim yeteneğin artar, kelime haznen genişler, özgüvensizliğin de kaybolur.

hem kelime bilmiyor hem özgüvensiz herkesten.

bu konuda toplum olarak bir eksikliğimiz olduğunu düşünüyorum, sanatçısından tut ortalama eğitimli vatandaşına kadar akıcı konuşamama sorunu mevcut. belki de bu türk dilinin yapısından ya da toplum olarak düşünüş biçimimizden kaynaklanıyordur. üni hazırlıkta fransızca dersi aldığım için dinleme aktivitesi yaparken ya da eğitimime katkıda bulunması için videolar izlerken fransızların genel olarak bize göre çok akıcı ve hızlı konuştuklarını fark ettim. ropörtajlar olsun, tv programları olsun gerçekten çok hızlı konuşuyorlar ve düşüncelerini de açık bir şekilde takılmadan ifade ediyorlar.
toplumların düşünce yapısı zaten olduğu gibi dile yansıyor, dili inşa ediyor. bu yüzden bu akıcılık konusu bireylerin kendilerini geliştirme düzeylerinin yanında konuştukları dilin yapısı ile de bağlantılı olabilir diye düşünüyorum.

akıcı konuşmak ve etkili konuşmak birlikte düşünüldüğünde anlamlı gelse de birbirinden farklı iki kavram. etkili konuşmak için bir çok faktör birlikte var olurken akıcı konuşmak için düşünce dünyanızı geliştirmeniz gerekiyor.

kesintisiz ve etkili dinleyememe durumumuzdan kaynaklanan bir sorun olduğunu düşünüyorum.

biz okullarda insanlara test cozmeyi kutucuk doldurmayi ogretiyoruz kadin erkek ayirip birbirinden uzaklastiriyoruz pek cok yanlis uygulama egitim sistemimizde mevcut herseyden once iletisim kurmayi iyi davranislari ogretsek boyle olmaz
dipnot uzun sure savunma sporlariyla ugrastim spor disinda yapilan kavgalarin yuzde 85 i iletisin eksikligi dolayisiyladir emin olun .