insanın kendi kendine yetmesi

mastürbasyon yaparken keşfettiğim durumdur.

pandemi sürecinde açılan yeni gücüm. ultim de 5 çeşit makarna sosu yapabilmek.

maslow "kendini gerçekleştirme" demiş buna

müthiş bir duygu ve güçlü olduğunu hissettirir.

(bkz: azıcık aşım kaygısız başım).
oh mis.

cinsellik konusunda pek denememek lazim bunu. sonra makatina patlican soktu haberleri okuyoruz.

"ben çok alışmışım kendi şiirimi kendim okumaya.
ben çok alışmışım kendimle kalmaya.
ben çok alışmışım yalnız kaldığımda şiir olmaya."

kişinin hayattaki en büyük zenginliğidir. kimseye muhtaç olmadan, bağımlılık hissetmeden, özgürce kendi dünyasında yaşayan insan dünyanın en huzurlu insanıdır.

şapka çıkarılacak hadise.

güzel şeydir muhakkak.

çok güzel bir his.
insanın en yakın arkadaşı, dayanağı yine kendisi olunca kolay kolay yıkılmaz. her sorunda çözüm üretebileceğini bilirsin.

eninde sonunda başkasına ihtiyaç duyacak insandır. insanlar tek başlarına olabilseydi medeniyetler kurulmazdı.
hiçbir şey için ihtiyaç duymasa seks için gene de ihtiyaç duyacaktır.

ne ölçüde yetebildiği tartışmaya açıktır elbet ama tek başına seyahat etme, yemeğe çıkma, eğlenceye gitme, yalnız yaşama gibi temel özelliklerse gayet güzeldir. bunları yapmak için birilerini beklediğiniz takdirde hayatı ertelemiş oluyorsunuz. hem ne demiş eskiler, ars longa vita brevis.

güç karakter bir yapısı vardır. ama ne olursa olsun bir süre sonra tek başına olmak insani sıkmaya başlar.

yetmek deĝil, yalnızlık..

eliyle yetinmesi

önce kendi bedeninize hizmet edersiniz. çünkü sağlıklı bir beden sağlıklı zihin getirir. sonra düşünce dünyanızı geliştirmeye çabalar, zihninizi beslersiniz. ne kadar fazla pencere açarsanız o kadar farklı bakabilirsiniz. yeterince pencere açınca kendinizi görebilirsiniz orada. benliğinizde kendinize bilinçli olarak saygı duymaya başlarsınız. kendinize saygı duyunca özgüveniniz artar ve size zarar verdiğini düşündüğünüz toksik insanları kapı dışarı edersiniz. çünkü siz değerlisiniz ve kimsenin dramasına ihtiyacınız yok. zamanla daha da yalnızlaşırsınız. arkadaşlarınız olmasına rağmen. mfö'nün yalnızlık ömür boyu parçası gibi. yalnızlık içinize işler ama bundan mutlu olursunuz. çünkü siz size yetersiniz.
buradan

şu devirde biraz zor ama eğer gerçekleşirse kişi için her kulvarda iyi ama yalnızlaştırıcı bir şeydir.

insanlar onlara aslında ihtiyacınız olmadığını anladıklarında basıp gidiyorlar nedense…

öğrendiğim ve yapmaya çalıştığım durumdur. bir sürü insandan darbe yiyince ya da ilişkileriniz istediğiniz gibi gitmemişse biraz buna evriliyorsunuz. karşılanamamış beklentilerin sonunca birazdan fazla yalnızlaşırsınız ama kendinize yetersiniz. sizi en iyi siz tanırsınız ve ne istediğinizi ancak siz bilirsiniz. yaş aldıkça bu eylem daha çok yerine oturuyor. kendi kendimi mutlu edebiliyorum, kendimle sohbetler ediyorum. hoş, bazen sıksa da ben kendime yeterim. yeter ki kimsenin zararı, minneti olmasın. kimseye ihtiyacım yok, ben tek kişilik dev kadroyum zaten. bünyemde istediğim an ortaya çıkarabileceğim her kişiliği barındırıyorum. melankolik olanından, mahalle ablasına varıncaya kadar. her ruh halime uygun bir ben var benden içeri.. (yunus emre misin hanım sen?) canım sıkılır, pek arkadaşım da olmadığından kahvemi/kitabımı/bilgisayarımı kapıp bir kahve ısmarlarım kendime ya da üzgünümdür kendimi sahile gezmeye çıkarırım. yani bir şeyleri yapmak için benim kimseye ihtiyacım yok, kendi kendime yeterim!
öğrenin, öğretin bu durumu efenim.

abraham maslov buna şöyle diyor: 'kendini gerçekleştirme.'

kendini gerçekleştirmesidir. işte asıl özgürlük budur. kimseye muhtaç değildir. yalnız kaldığında aslında yalnız değildir, kendini dinler. artık insanlar kendilerini dinlemiyor. herkes efsunlanmış gibi. ama bu insan, yalancı benliğinin gölgesinden sıyrılmıştır ve gerçek özgürlüğün tadını çıkarmaktadır.