kendinle sevgili olsan ilişkin neden biterdi sorusu

bitmemesi icin çabalardim ama bitmezdi.

fazla düşünmekten biterdi galiba. her şeyi en minik ayrıntıyı bile bazen sabahlara kadar düşündüğüm oluyor

kıskançlık.

iletişimsizlikten.

ben kendim, kendimle çıksam hem kendim hem de çıktığım kendim iki hafta içinde sıkılırdık.

gravity y y y y y yyy
aşkım ne diyosun
gravity y y y y y yyy
senle bi şey konuşmamız lazım
noldu hayatim (yekeke nimoo ye ke ye ke
beni dinlemiyosun artık
is ra ye ye yel dinliyorum canım anlatsana noldu

kesinlikle obsesif takıntılarımdan ötürü biterdi. iyi insanım, eğitimliyim, başarılıyım, iyi bir kariyerim var, tip mip de eh işte idare eder ama obsesif yönüm kolay çekilebilir bir şey değil maalesef.

en fazla başak burcu olduğum için bitebilirdi; takıntılardan.
"burada kırıntılar kalmış tekrar siler misin?"
"kupa bardaklarını düzensiz ve karışık dizmişsin."
"yemek saatini kaçırdın."
"kitapları türlerine ve boylarına (alfabetik sıra uzaktan çok belli olmaz ama bu olur.) göre dizerken kısayı uzunların yanında unutmuşsun."
"hayır gelemem çünkü anlık davranıyorsun. programımda başka bir şey var."
"elin çok yavaş, o yüzden kısa sürecek işi al ben bunu yaparım."
şimdi ben normalde böyleyim. ama sevdiklerime hiçbir zaman bu kadar kararlı, kesin, aşırı dakik vs. davranmıyorum. çoğu şeyi sesli dile getirmek yerine kendim düzeltme yolunu seçiyorum. çünkü bundan rahatsız olan benim. (düzende)
dakiklikte esnekliğim normalde 3-5 dk iken onlarda 10-15 dk.
yavaşlık konusunda da hemen demek yerine bir süre beklerim ve "boştayım, biraz yerine geçeyim mi? iş varken oturunca sıkılıyorum." gibisinden bir şeyler derim ve o mesajı alır. madem sevgiliyiz o kadar da tanımış olsun. yavaşlıktan nefret ederim ve izlemesine dayanamıyorum yani.
bir de ben monotonluğu hiç sevmiyorum, bu bir nevi yerinde saymak. ben de ise hep hareket, aktivite, etkinlikler, yeni şeyler vs. tembel bir insansa buna ayak uyduramaz. ki tembel sever miyim hiç sanmıyorum. uyuşuk insanlardan da nefret ederim. bir de kendini geliştirmek istemeyen vs.
bir de ben biraz (!) baskın karakterim. eğer o da öyleyse buna sinir olup gidebilir. %49 benim geri kalan onun, bazen de tersi. ortada bir yarış ya da üstünlük gösterme amacı yokken buna takılmaları saçma. onlar insandan çok köpek ve kuzularla sevgili olsun. biri komut alır ve dışına çıkmaz diğeri de ne derse onaylar sadece beyin verilmemiş gibi.
bunlar dışında zorluğum veya rahatsız edici olabilecek davranışlarım yok sevdiğim kişilere karşı. asıl zorluk insanın sevdiğim olabilmesi ama. (: başak burcunun kriterleri bitmez ve 3.5/4'lik kişilerin altıyla işi olmaz. karakter ve ahlak gelişimini tamamlayamamışlardan benim için hiçbir halt olmuyor. basit bir arkadaşlık ilişkisi bile kurmam. muhatap olmayı bile tercih etmem. midemi bulandırırlar. eğer çevresinde bu tarz kişiler varsa onları benimsemem. bundan rahatsız olupta ayrılabilir. özsaygımı çevrelediğim kriterleri kimse adına bozmamak için kendime söz verdim. ve ben normal laflarımı bile genel anlamda çiğnemiyorsam bu sözü hiç çiğneyemem demek oluyor. ve verilen sözlerin benim için önemi çok...
sağlığa zararlı alışkanlıkları varsa bırakmak zorunda. bunların hepsinden iğrenen biriyim. kendimde hiç olmadı onun bana gelişinde de olmaması lazım. çünkü etkilenen tek o olmaz. ortada iki kişiysek doğru neyse o tercih edilmeli. "benim bedenim benim hayatım." vs. derse hayatın içinde olduğu bedenini alıp gidebilir. aptal insanlardan da haz etmiyorum.
bir duruşu, bir ağırlığı, efendiliği, yumuşak/ılımlı ve seviyeli bir üslubu yoksa o niye var? "ağzını bozma, bana bağırma, bana emir kipiyle konuşma, ortamda komik olmayan her şeyde sırıtma, gereksiz ve itici el kol hareketlerine girme." vs. derim yani tanışmada. çünkü hiç haz etmem bu şeylerden. bu yüzden benden en başta ayrılabilir. :d başlamadan bitenlerden olur. :)
milletin eksisini artı yapmakla uğraşamam. gider kendi artılarımı artırırım.
olayım ortada genel olarak. o yüzden ben evde turşu kurmayı öğrendim çünkü sonum ondan ibaret olacak ve ben çok severim o yüzden çokça yapacağım. :))

karşımdaki kendim kendi kendine "ben seni mutlu edebilecek potansiyelde biri değilim" tribine girer, "sana vadedebileceğim bir mutluluk yok" der ve bu endişelerinin gerçeğe dönüşmesine şahit olmamak için kaçıp ilgisizleşirdi.

sonra bu ne ilgisizlik diye tepki gösterirsem ve her şeyin yolunda olduğuna onu ikna edersem bu sefer de bir noktada ben aynı komplekse girip kaçar ve ilgisizleşirdim. sonra kavga, gürültü, kıyamet, yumruk ve kafa atma derken ver elini ayrılık.

aşkımızdan öldüğümüzden biterdi.

beni benden daha iyi anlayan baska bir insan evladi dunya ustunde olmadigindan bitmezdi. neye cildirip neye mutlu oldugumu cok iyi bildigim icin gul gibi gecinir giderdik, canim kendim.

alkoliğim kanki ben. dünya umrumda değil benim, sadece şu an'ı yaşıyorum; yarın umrumda değil. bazı kızlar mesela benimle ciddi düşünmek gibi bir hata yapıyorlar, anlamıyorum.
onların önem verdiği, değer verdiği hiçbir şey benim umrumda değil.
hayatın her yönünü yaşamış bir insanım. artık sadece şimdiye odaklıyım.
çocuk da getirmek istemiyorum dünyaya.
bana ben gibi biri lazım anca. her şeyi salmış, sadece an'ı yaşayan..

dengesizlik, sürekli ilgi istemek, boşluğa düşürülmeye tahammül edememek, envai çeşit takıntılar, yeme içme alışkanlığı sorunları diye liste uzar giderdi. tek elle tutulur yanım aşırı bağlı ve aşırı sevgi dolu olabiliyorum. bunlar da ilişki başlatır ama yürütmez..

bitmezdi.

benim gibi birini bulmuşum bırakır mıyım hiç aaa

bitmezdi.
zaman bizi ayırana dek.

hem bitseydi bile daima mutlu olmasını dilerdim.
kimse dört dörtlük değil, bilirim.
*

yüksek karizmam altında ezildiğim için ayrılırdım

ölüm olurdu muhtemelen.

benim gibi birini bulmuşum bırakır mıyım lan hiç, diğerlerinin içine ne koydukları belli değil yani yerli malı yurdun malı diyor kendimi yine yeniden sevgiyle kucaklıyorum.

bitmezdi. çünkü ikimizde çok kendi içimizde yaşamaya devam etme faaliyetlerimizi sürdürebilir ve birbirimizi bu yüzden yadırgamamış olurduk. mesafemiz birbirimizi üzmez, yakınlığımızsa rahatsız etmezdi.

beni benden çok tanıyan, anlayan biri zaten bulunmaz ki. biz birbirimizi anlama ihtiyacı duymaksızın anlar, bir başkasını anlama çabasının yüklediği ağırlıklardan soyutlanmış yaşardık. zaten geçen gün kendime bu yüzden evlilik teklif ettim ya görmediniz mi?

çünkü ben kendimi tanıyorum bir tek.
başkasını tanımaktan korkuyorum.
başkasının beni tanımak istemesinden de.
göze alamam böyle şeyleri yük olur. dert olur.
zaten çirkinin de biriyim bence. öyle.

sevgimi belli edemiyorum.
sevgisini belli edebilen insan lazım ama etrafıma.

bir noktada patlardım muhtemelen.
*