kırıcı olmaktan korkmak

korkmayiniz. terazinin bir tarafinda siz varsaniz siz kirilacaginiza o kirilsin. denklem basit.
ince olmayin. ince dusuneni ince ince severler.

ya da nasihatla alacaginiz dersi tecrubeyle edinin o daha saglam olur.

korkmamalı insan, her seferinde iyi niyet ve naiflik* kaybettiriyor.
kırılması gereken herkesi kırmak gerekiyor.
kimse durup dururken hiç kimseyi kırmaz.
“al kırdın, kırdın, salak bu çocuk yemin ediyorum ki gerizekalı” diyeceklerdir, aldırmayın kırın.
kalp kırmak, izzeti nefis kırmak, insanları utandırmak cidden zor iş. bunu nasıl iştahla yapıyorlar, inanılması güç ama gerçek. öğreniyoruz efendim, her gün yeni yeni bilgiler, tecrübelerle öğreniyoruz.
kırıcı olmaktan korktukça, alttan aldıkça bir de “değersizleştiriliyor” insan.
başkası adına düşünmemek lazım, “acaba üzülür mü? yanlış anlar mı? “ bencil olacaksınız. ki zaten görüyoruz ki, herkes ama herkes düşünmek istediğini düşünüyor…..
kırın, kırdıkça kırın. tavernada eğlenircesine kırın. o tabak siz olmayın!
bu kızcağız paramparça edil(di).

son derece kibar olabilen ben abuk subuk tipler ve davranışlar karşısında o işi ç***ler diyip takım elbisemi bir kenarı çıkarıp üzünçlü kelamlar sarfettiğim oluyor.

aman kırılmasın sesimi çıkartmayım dedikçe bunu zayıflık olarak görürler ve ilk fırsatta sizi kırarlar. sonra da olmaz bişe düzelirsin derler ve sonra tekrar kırarlar. belli zaman sonra bir bakarsınız kendinize saygınız kalmamıştır ve sürekli kırılan taraf siz olmuşsunuzdur. o yüzden gerektiği zaman karşı tarafı kırmaktan çekinmemelisiniz. hatta umurunuzda bile olmamalı.

karşımdaki düşünmüyorsa düşünmem. her şey karşılıklı bu hayatta. ne veriyorsa ne yapıyorsa aynen karşılığını alır ne eksik ne fazla.

başkasını kırmayayım derken kendini paramparça etmektir. sonra dersin ki '' incinmiş biri uyuyabilir ama bir başkasını incitmiş olan uyuyamaz.''

işte hep bu yüzden kırıldım.
kadınlar tarafından her zaman seks objesi olarak görüldüm, kullanıldım ve bir kenarı atıldım.

naif düşünen, dert sahibi insanların yaşadığı durumdur. kendimden biliyorum.

çok güzel bir meziyettir. ancak kişi kendisinin kırılmasına da izin vermemelidir. hayat ilk olarak kendini yok sayanları harcar demişler.

kırıcı olmaktan her daim imtina ettim.

29 yıllık profesyonel kırıcı olmamaklı hayatımda öğrendiğim tek şey; kırıcı olmazsanız, kırılırsınız.

herkese iyi günler dilerim.

kırıcı olmaktan korkup fazla duyar kastıktan sonra evde yorganın altında ağlamak.

hiç korkmam beğenmeyen küçük kızına almasın.

insanları farkında olmadan o kadar çok kırdım ve insanlar da peynir ekmek yer gibi beni parçaladılar ve istemsizce bu korkuya paranoya şeklinde kapıldım gidiyorum. halbuki samimiyeti ve hızlı iletişimi baltalıyor bu durum ve artık insanlarla aramda mesafe var gibi hissediyorum. tavsiyesi olan var mıdır?

kırıcı olmaktan korkarken paramparça kalmışım.

herkes bu duyguya sahip olunca dünya yaşanılır olacaktır

dozunda yaşamak lazım bunu da. cünkü size esnekmiş gibi dümdüz konuşan insanlara bu hassasiyet fazla.

üniversiteye ilk başladığımda bende böyleydim aga. sonrasında geçen 6 7 seneden sonra borç isteyen samimi arkadaşa "s#₺ktir lan dürzü" diyebilecek seviyeye geldim. küser diye düşünüyor muyum? küssün umrumda olmaz.

sizi kırmaktan korkmayan insanlara karşı göstermemeniz gereken hassasiyet. sizin ona karşı bu hassasiyeti gösterdiğinizi de anlamayacaktır ondan olan beklentinizi de. kırıldığınızla ve boşa çıkan iyi niyetinizle kalırsınız.

kırıcı olmaktan korkarsaniz sizi kirmaktan korkmazlar.

karşısındaki insanları da kendisi gibi ince ve duyarlı sanıp konuştuğu her kelimeyi seçerek konuşmak ve hareketlerini önceden düşünüp gerçekleştirmek. bu davranışlara karşı barzolar entel, yumuşak gibi yaftalarda bulunabilir. kişiye göre değerlendirip uygulamak lazım geliyor.