kırıcı olmaktan korkmak

bizi de kırdılar sabah kalkıp işe gittik, demediğine göre kimse, bazen bu tutumun çok daha yanlış sonuçlara gebe olduğunu söylemem gerek. evet kasıtlı olarak yapılmaz ancak yerinde ve zamanında şayet başka yol kalmadıysa kırıcı olmak da gereklidir. korkacak bir şey yoktur. aksi halde bu korku, her korku gibi sizi esir edecektir. böyle tatsız bir esarete gerek yoktur.

kırıcı olmaktan korkarsan ,kiramadiklarin gün gelir seni çatır çutur kırar.hemde yüzüne baka baka.
bu devirde iyi olmak,naif olmayacaksın insanlar o dilden anlamıyor,kötülükten kendileri gibi olduğunda anlıyorlar.

bazen kırıcı olmak gerekiyor, korkmadan bunu yapmak. biliyorum çok hoş değil bunu söylemek ama bazen birilerinin kırılması gerekiyor.

(bkz: yufka yüreğimizden börek yaptılar)

sözlerine ve hareketlerine dikkat ederek muhatabını üzmek istememe davranışıdır. ilk bakışta ince bir davranış gibi görünse de bunun da fazlası zararlıdır. şöyle ki gerçek yorumunu yumuşatmak, sözlerinin keskinliğini törpülemek demektir ki bu konu üzerinde düşünülüyor, buna ekstra bir efor sarf ediyorsunuz. oysa karşınızdaki insan mizaç olarak lafını esirgemeyen, kırıcı olabileceğinin farkında bile olmayan biri olabilir. bu durumda belki dürüstçe bir yorum sizin tarafınızdan ağır bir söz gibi algılanabilir çünkü malum siz lafınızı kırıcı olmaması için bin dereden getirirsiniz, o ise işte söyleyivermiştir. uzun vadede bu davranış sizi yalnızlaştırır. kırmak istemezsiniz, ister istemez aynı düşünceli tavrı da karşıdan beklersiniz. her zaman bu istediğiniz gibi olmaz, insanlar sözlerini sizin kadar filtreden geçirmiyordur. bir süre sonra kırılmamak için açık sözlü insanlardan uzak durursunuz, bu ise sizi yalnızlaştırabilir. kırıcı olmamak için çabalayıp karşıdan aynı şeyi beklemezseniz bu durum olmaz lakin biraz gerçeğe uygun değil bu, o kadar ehemmiyyet gösterdiğiniz davranışı ister istemez karşıdan da beklersiniz. siz gene karşıyı kırmamak için bir kez düşünün ama fazlası zarardır bunu bilin.

bu kadar düşünüldüğünde karşı tarafın daha çok kırılmasına sebep olunan durum

hep bu üzerine titrediklerimiz, kendimizden bile sakındıklarımız değil midir bizi asıl yıpratan? sevginin çok yanlış anlaşıldığı bu dönemde sizi kırmaktan korkan birini bulursanız sıkıca sarılıp bırakmamanızı tavsiye ederim.

sadece sevdiğim insanlara karşı hissettiğim korku. genele yaymaya gerek yok.

yaşayan kişinin kırılmasına yol açar. ince düşünürsün iyi davranırsın ama karşılaştığın şey kendi acın olur.

kimseye acı vermemek için kırk yerinden kırılan inceliğim...*

kırıcı olmaktan korkan istese de kırıcı olamaz zaten.

aklı olan kendini kırıp atmaz.

sadece ince ruglu insanlarin sahip odugu duygudur
sonuc olarak kendileri kirilirlar .

korktuğumuz başımıza geliyor hep

ınsan evladı oldugunuzu gösterir. ama vahsi doğada türlü mücadelelerle ayakta kalmıs arizona kertenkeleleri bunu zayıflık olarak görür. siz sustukça üzerinize gelirler. kırıcı olmayan insanların da bir patlama zamanı olur ki o tufana yakalanmak istemezsiniz.

kırılan kendisi olur. karşısındaki insan bu inceliği anlamaz, hatta bunu bir zayıflık olarak görür.
bir süre sonra karşı taraf ben istediğimi yapıyorum nasıl olsa bir şey demiyor/diyemiyor düşüncesiyle haddini hududunu aşar.

o yüzden hak edene hak ettiğini vermek gerekir, hem iyi anlamda hem kötü anlamda.

yaş aldıkça bu korkumun azaldığını hissetmeye başladım yeni yeni.

kırıcı olmamak için kırıldığımız çok oldu ve kırıldığımızla kaldık.

şimdi en azından kırılmamayı öğreniyorum sanki ve ya kırarsam? demeyi nadasa bıraktım gibi.

iyi mi kötü mü bilmiyorum.

en çok çekindiğim duygu.

bu yüzden hep kırıldım. birtakım kadınların zevk için kullanıp bir daha yüzüne bile bakmadığı bir insan oldum.*

kırıcı olmaktan korktuğum için ardımda bıraktım insanları

empati yapamadığım bir duygu. dövmeni döv hesabı yapar kıranı kırarım.