kırıcı olmaktan korkmak

yalan söylemeye yol açar.

kırmaya korkarsan, kırılırsın.

kendisi üzülmesin diye hiçbir şey söylemezsin . aman kırılır , aman üzülür . ama o seni hiç düşünmeden ağzına geleni söyler .

karşındakinin kendin gibi olmadığı an kaybolan korkudur.

bir zamanlar böyleydim, kimseyi kırmadan, incitmeden, herkesle iyi anlaşmaya çalışarak takılırdım. çok geç olmadan farkettim ki ne kadar yumuşak kalpli olmaya çalışsam da herkesi memnun edemiyor ve suistimal ediliyorum, bi' nevi yarım akıllılar kurnazlık yapmaya çalışıyor.
hayatım düzene girdikçe içimden nasıl geliyorsa öyle davranmaya başladım.
karşımdaki nasıl davranıyorsa öyle davranıyor,
ayarı olmayanlara ayar veriyor, bilmeyenlere bana nasıl davranması gerektiğini öğretiyorum.
birkaç defa şiddet gerekti ama bu kendi seçimleriydi.

tanım: ne kadar korkarsan o kadar üzülürsün.

fazlası kesinlikle iyi bir özellik değil, ve bu bende maalesef mevcut.
tanıdık tanımadık herkesi incitip kırmaktan çok korkarım, ama bu kırıcı bir söz söyledikten sonra hissettiğim bir duygu değil, söylediğim normal bi cümle için “ya şu anlamda anlar da karşımdaki kırılırsa” diye düşünecek kadar.
üzüntünüzü, kırgınlığınızı belli edemezsiniz çünkü karşıdaki kendini kötü hissedince siz daha kötü hissedersiniz.
başkalarının size kırıldığını darıldığını söylediği olaylar, sizin başınıza gelse muhtemelen kimseye hissettirmezsiniz.
geçenlerde en yakın arkadaşımı fark etmeden çok kırmışım, o kadar üzüldüm ki günlerce gözlerim şiş gezdim, arkadaşım bile şok geçirdi bu kadar üzüleceğini bilmezdim diye.
eğer böyle biriyseniz size tavsiyem benim gibi bu zaafınızı kullanmayacak insanlarla dost olun, yoksa çok canınız yanar.

kelimelerini seçerek konuşan insandır. gerçekleri olabildiğince yumuşatarak ve alıştıra alıştıra söyler. karşısındakinin kusurlarını görmeme çalışır. naif insandır.

kırılan taraf olacağının habercisidir, kırılan olmayı yeğlemektir. çünkü kişi ne kadar kaçarsa kırmaktan o kadar kırılır. çünkü yumuşak bulunmuştur başı.

ne kadar ince düşünürsen düşün, karşıda ki kişi öküz olduktan sonra kırsan da bir kırmasan da.

bazen olmak gerekiyor aslında
bazı şeyleri bazı insanlar anlamalı
sus sus nereye kadar

belirli bir düzeyi geçtiği taktirde, bireyin düşüncelerini özgürce ifade etmesine engel teşkil edecek durum.

hak edene hakettiği gibi davranamamak.

aklıma goethe'nin şu sözünü getirdi
"dünya hassas kalpler için bir cehennemdir."

kimseyi kırmamaya çalışırım ama beni çatır çutur kırıyorlar.**

aslında kaybetmekten korkmaktır. yalnız kalmaktan, dışlanmaktan korkmaktır. sebeplerini anlamak için çocukluk dönemine inilmeli, karşılanmayan ihtiyaçlar araştırılmalıdır.

çok kırılmıştıktan dolayı bu hisse aşina olmak.

başkalarına bu konuda koca koca öğütler verip şahsımın yenemediği durum.

kırıcı olmaktan korktuğun için karşıdakine kötü özelliklerini söylemeyip kibarca reddersin ve yüz bulup şey der "başkası mı var?" sebebin kendisi olabileceğini ihtimal etmeyenler of.

...
dövene elsiz gerek
sövene dilsiz gerek
sen derviş olamazsın..
derviş gönülsüz gerek
...
yunus emre

bana kalırsa kendin kırılmadan, olayları şahsileştirmeden, karşı tarafı da kırmadan yaşayabilmek önemli olan. maalesef edep seviyesi çok düşük insanlar var. bu insanlara belli bir noktaya kadar tahammül insanın pişmesine sebep olacaktır. gönül insanı olmak kolay iş değil.
tabi burada da dengeyi tutturmak önemli “merhametten maraz doğar” sözünü de unutmamak gerek.

en çok üzülen insanlar bunların arasından çıkar.