kişilik doğuştan mı gelir çevreden mi edinilir sorunsalı

doğuştan gelenin çevre tarafından yogrulması. bu durumda genetik olarak tasinan bazı özellikler ve yetenekler var ve çevre bunların sekillenmesinde ortaya çıkmasında etkili denebilir. bizde farklı yaklaşımlar söz konusu mesela (bkz: zalimden alim doğar) gibi. son zamanlarda ise (bkz: gepetto değilim ki her odunu adam edeyim) anlayışı da görülmekte. sonuç olarak kişilik içinde bulunduğun topluma uygun şekillenir.

bütünüyle doğuştan değil..
bence doğduğunuzda renginiz bellidir. sonradan tonları üzerinde oynama yapabilirsiniz...
ben böyle inanıyorum. kimse kırmızıyken lacivert olamaz. olmaz.

binanın temeli doğuştan vardır , katları çevreye göre atılır.

birden fazla çocuğu olan insanların çoğu bilir ki her bebek kendine has bir karakterle doğar. bu durum çocuğun günlük hayat düzenini, tahammül seviyesini, damak zevkini, sosyal ya da asosyal oluşunu, neşeli ve ya sinirli yapıda olmasını, vs. etkiler.

ancak insanın gelişiminin gereği çevresi tüm bu doğuştan gelen etmenleri bir miktar eğip bükebilir, artırıp azaltabilir.

buna örnek olarak doğumdan hemen sonra ayrılarak farklı çevrelerde yetişmiş tek yumurta ikizlerinin dahi çok farklı kişilere dönüştüğü sonucuna ulaşan bilimsel makaleler verilebilir.

ya da ailelerin çocuklarını daha iyi ortama sahip okullara göndermek istemesi de örnek olabilir.

sonuç olarak her insan doğuştan bir karaktere sahiptir ancak bu karakterin gelişimini ve değişimini etkileyen en önemli faktörlerden biri de çevredir.

örnek makale 1
örnek makale 2

doğuştan gelen ve fark etmediğimiz o kötü genler zamanı gelince hortlar. bu durma da karakter deriz. karakterinizi sevmiyorsanız üremeyin lütfen. hepsi kodlarda yazılı. sizin pisliğinizi taşımak zorunda değil kimse.

doğuştan katil doğmazsın.
çevresel faktörler doğuştan getirdiğin etmenlerle birleşir ve ortaya kişilik ya da kişiliksizlik çıkar.

mizaç - kişilik kuramı


kuramların birçoğunda en çok tartışılan konuların başında kişilik doğuştan mı gelir, sonradan mı oluşur gelir. son zamanlarda en çok desteklenen görüş, insanın belli genetik özelliklerle, belli eğilimlerle dünyaya geldiği ve sonra çevrenin bunu etkilediğidir. yani insanın kişiliği ne tamamen doğuştan gelir ne de tamamen sosyallik, öğrenme, aile vb dışsal faktörlere bağlıdır.

mizaç, insanın doğuştan getirdiği, hayatı boyunca değişmeyen, temel motivasyonunu ve arayışını belirleyen eğilim ve çekirdeğidir. mizaç, o aynı ailede doğan ikiz çocukları farklı yapan şeydir. insanın tohumudur, çekirdeğidir.

karakter, mizaca ait özelliklerin sürekli ve belirgin bir biçimde devam etmesiyle ortaya çıkar. örneğin, mizaca ait olan içedönüklük özelliği, her ortamda sürekli gösteren, her zaman tek başına aktiviteleri tercih eden bir kişi için karakter özelliği olmuştur.

kişilik, doğuştan gelen eğilimlerimizi ifade eden mizaç; aile, çevre, toplum, kültür, olaylar, maddi durum gibi kısmen etki ettiğimiz dışsal faktörler ve zeka, cinsiyet, genetik özellikler gibi etki edemediğimiz içsel faktörlerin etkileşimiyle ortaya çıkar. mizaç değişmez ama kişilik değişir. çünkü etkilendiği birçok şey vardır. örneğin, mizacında dağınıklık olan biri ailesinden öğrenmesiyle daha düzenli olmayı öğrenebilir ve düzenli bir kişilik oluşturabilir.

-[[alıntı]]
bekad

bence çevreden ediniliyor.

bebeklere bakmak yeterli. her bebek aynı davranışı sergilemez. bana göre kişilik hem doğuştan gelir hem de sonradan aile, çevre tarafından şekillenir.

doğuştan gelen şeyler olsa da sonradan çevreden edilen kısmı daha yüksek bence.

kişilik doğuştan gelir ve çevre onu olumlu ya da olumsuz olmak üzere şekillendirir.

bazi zihin hastaliklarinin dogustan geldigi soylenir tabi bunlar kisiligin bir parcasi haline (sizofreni zeka geriligi vs ) gelir eger birey akil sagligi acisindan saglikli bir yerde ise bu hastaliklarin nuksetmeme durumuda olabilir ( hatta down sendromuna ragmen universte mezunu olanlar bile var ) ama geri kalani ise cevreden etkilenir hepimiz oyleyizdir aslinda nasil yasam alanimiz yiyecekelerimizi giyim kulturumuzu vs etkiliyorsa cevremizdeki insanlarda aynen oyle etkiliyor bizi sinirli kifurbaz yalanci kotu yapabiliyor bazen bu yuzeden toksik insanlardan uzak durmaniz dilegiyle

kişilik ailede başlar. çevrede gelişir , büyür . sonra kişi kendini geliştirir ve son halini bulur. hepsi basamak basamak oluşur. yani aklınıza ne ekerseniz onu biçersiniz.

doğuştan gelen içgüdülerimizdir, davranışlarımızı oluşturan ise yaşantımızdır. ancak tabi ki kötü bir ailede büyüyen kötü olur, iyi bir ailede büyüyen iyi olur önermesi doğru değildir. iki çocuk düşünelim ve bu iki çocuğun babası da katil olsun. birinci çocuğumuz babası bir insanı öldürüp hapse girdiği ve ondan ayrı kaldığı aynı zamanda hem kendisinin hem de ölen kişinin yakınlarının üzgün olduğu farkına varsın böylelikle bu çocuk bir insanı öldürmenin kötü bir şey olduğunu öğrenecektir, bir de diğer çocuğa bakalım bu çocukta babasının haklı olduğunu ve bazı şeyler için insanları öldürmenin normal olduğunu, babasının ceza almasının yanlış bir karar olduğunun farkına varsın, bu çocuk büyüdüğünde haklı veya haksız kendisine dokunan bir sebepten insan öldürmenin doğru olduğuna inanacaktır. alın size aynı hikayeden bir iyi bir kötü kişilik. kişiliği çevre şekillendirir ancak kişiliğin oturması sizin süzgecinize bağlıdır.

onu bunu bilmem de hayat bütün bunları tartışmak için de çok kısa, zaman akıp gidiyor, bir sürü kavram kargaşası var. zaten doğru düzgün eğitim alamayan biri, ekonomik durumu zayıf biri, ailesi, çevresi düşük sosyoekonomik bir yapıya sahip bir kişi her ne kadar zeka yönünden avantajlı olsa da yiyeceği darbelerden asla beri değildir. bu yüzden her insan darbe yer. darbe yemeyenler zaten merak etmeyin bu sözlüğe takılmak dışında dışarıda hayatlarını yaşıyorlar. tabii ki buraya hobi için takılan da vardır genelleme yapmak istemiyorum. genel olarak hayat da zor, hayata tutunabilmek de çok çok zor, bir şeylere sürekli takılıp kaldığında onları geviş getirmekten kurtulmak da çok çok zor.

olumsuzluk; tıpkı bir örümcek ağına yakalanmak gibi. hani metafor olması açısından frodo takılmıştı ya örümcek ağlarına, nasıl kurtulabilmişti peki? elinde elf yapımı bir kılıç vardı, onunla ağları kesmişti. şimdi buradan anlıyoruz ki bir durumdan kurtulmak için insanın kesinlikle bir araca, tekniğe ihtiyacı vardır.

insan söz konusu olunca haliyle bu araçlar da insana özgü olur. ve insanın en büyük ayırt edici özelliği dil ve düşünceye sahip olmasıdır. yani bizi kurtaracak olan araçlar ve teknikler aslında:

dil, düşünce, akıl, bilişler, anlayış, doğru kavrama, doğru düşünme, iyi tespit edebilme yani sağlam teşhis gibi şeylerdir.

yine de hiç kolay değil bunu buradan milyon defa haykırmak istiyorum. fakat ya bir yol bulacağız; ya da bir yol yapacağız başka da çaremiz yok. bu arada hayat ve zaman akıp geçiyor demiş miydim?

şimdi bence insanın için de her kişilik var ama onları ortaya çıkartan şey çevre

doğuştan gelir, çevreyle şekillenir. annenin karakteri bu denklemde en büyük paya sahiptir.

doğuştan gelen bir kişilik vardır, çevre koşulları ile birlikte şekillenir ve evrilir. ama başlangıç noktasının doğuştan geldiği kanaatindeyim.
bazen ise çevre koşulları ve kişiliğiniz arasında sıkışır kalır, ne yapacağınızı bilemezsiniz. çevre koşullarının sizi değiştirmemesini istemek, bunun için direnmek zordur.

yüzde elli gen yüzde elli sosyal hayat,çevre vs. yarım bardak su gibidir doğduğumuzda karakterimiz.zaman içinde nerde nasıl yetistigimize göre diğer yarısı dolar ve bardak dolduğunda tamamlanmış oluruz.

açıklaması alfred adler'in insanı tanıma sanatı kitabında yapılan sorudur.