kitap sayfalarını ayraç niyetine katlayan insan

lütfen yapmayın. bu tür insanlara kitap ödünç vermek ölüm gibi. eğer vermek zorunda kalıyorsam elli kere tembihliyorum, nolur kıvırma diye gerekirse içine ayraç koyuyorum.

kitap, eğer babamızın 1960 lı yıllarda yatılı okuduğu ortaokul ve lise zamanlarından kalma ise ve baba da kıvırmışsa (ki ayraç o zaman ne gezer) vay bee babam da burada mola vermiş diye düşündürür.

kitaplarımı kimseye vermem, kendim kıvırırım ayraç kullanmam. kimseden de kitap almam.

çok zorda ucunu kıvırırsın, ayracın yoksa kağıt vs koparır arasına koyarsın, kitabın altını çizersin. yaparsın bunları.

bu elemanlar kuran-ı kerimi yüksek yere koyuyor diye millete çomar diyen insanlar, onun en azından bi mantığı var seninki romantik ergenlikten başka bir şey değil.

özel bir baskı, el yazması veya nadir bulunan bir eser değilse okuduğumuz bir çok kitap seri üretim kitaplar çokta önemli değil aslında hassas davranmaya ama ben de köşesini kıvırmam, kendim seçip alıyorsam (bu aralar pek mümkün değil) cildine sayfalarına dikkat ederim.
çok takılmamak lazım aslında.

kafasını duvarlara sürtüp kıvılcım çıkaracak kadar sinirlendiğim insanlardır. kitaplara zarar vermeyin. katlamayın,yamultmayın sadece okuyun. ayrıca ayraç almak,yapmak ya da arasına başka bir şey sıkıştırmaktan daha kolay bir şey mi var ¿ *

kendi kitabımda yapacağım eylem. ayraç düşüp duruyor. ayrıca altı üstü minik bir kıvrım neden sanki kitabı ortadan yırtmış gibi tepki veriyor bazıları anlamıyorum.

kalbim sızladı. lütfen kitap sayfalarına zarar vermeyin. lütfen!

yahu ayraç kullansana ya ayracın yoksa kağıt koy kalem koy kağıdı bükmek ne demek!? delirtiyorlar ya

sırf bu yüzden kitaplarımı vermek istemediğim insanlar var. içine kağıt koymak bu kadar mı zor?

kendi kitaplarıma yaptığım eylem. tamam ben de başkasının kitabına yapmam zarar vermem ama yani kendi kendiminkine niye yapmayayım? insanlar niye buna gıcık oluyor? arkadaşlar gerçekten bu kadar kasmayın valla ayraç yoksa küçücük kıvırıverin.

kitabı yıpratmamak için ayraç kullanırız biz katlayan insan da kitabın değerini bilmeyen insandır

ayraçları; kitap sayfalarının aralarına girmiş, orantısız güç olarak gören bir ben değil, herkesin yaptığı güzide eylemdir. hele ki kitap bana aitse...
caaanım kitabın, arkadaşım olmasından mütevellit, kıvırır, evirir çevirir, iyice haşır neşir olurum. onu özüme alır, içime katar, evrenimde yoğururum...
kalkıp içinden düşecek bir şeyi*, kaldığım yeri belirleyecek bir madde olarak görmedim, görmüyorum... aksine aramıza girmiş bir üçüncü şahıs olarak gördüm görüyorum, göreceğim....kitapları da - eşyalar gibi- tanrılaştırmaktan vazgeçin artık... vazgeçin ki üretebilelim, büyüyebilelim...

insanoğlu kendini; kendi kıskacından çıkaramadığı, çıkarmaya çalışanı da tu kaka saydığı müddetçe, bu büyük üretkensizlik buhranı bitmeyecek ve insan denilen varlık, evrimini tamamlayıp, tanrısına dönüp tanrım bak sen beni yarattın, ben de bana, başka tanrılar yarattımdan öteye geçemeyecek... tanrı insanı yaftalamamış sonsuz bir irade yetkisi tanımışken, siz kim oluyor da pardon, onu bunu öteleyiveriyorsunuz?..

köşesini ufak katlarım. gerçi aktif okuduğum bir kitapsa nerede kaldığımı unutmadığım için işaret koymam. kitap benim yani. ister çizerim, ister katlarım, ister boyarım, çok seversem bir kaç kez okursam dağılır zaten. tek elimle tutarken ikiye katlıyorum çünkü kitabı. ayrıca ayraç diye bir ihtiyaç olamaz, kitapçılarda kitap fiyatına satıldığını görüp hey kapitalizm, nelere kadirsin diyorum kendime.

kitaba saygınız olsun bee.

abartısız söylüyorum bunu ucu katlanmış kitap sayfası gördüğümde vücudumda sızı hissediyorum. herkesin ayracı olmayabilir belki ama katlamak yerine ufak bir kağıt parçası peçete vs. konulabilir. katlanan sayfa yıpranacaktır ama özen gösterilen bir kitabın geleceği parlak olacaktır kısa ömürlü değil uzun ömürlü olacaktır. yani size arkadaşlık ettigi gibi bir çok insana arkadaş olabilecektir.

kitabın sayfasına değil içeriğine anlam yükleyen, kitabını okumak için insanlara veren sıfır maddiyat bağımlısı kişidir.

kitap okumayı seven insanlar için katlanılmaz bir eylem hele bir başkası senin kitabına yapmışsa neden ya neden diye soruyorsun

kitabı manevi değeri kadar maddi değeriyle de ele alıyoruz. önceden benim de düştüğüm yanılgıydı. sayfalarını dikkatle çevirirdim, zarar görmesin diye bir ton uğraş verirdim. sonra bir arkadaşımın söyledikleri bakış açımı değiştirdi.

"neden senden ödünç aldığım kitaplarda altı çizili cümleler bulamıyorum?"

birçok şey konuştuk ama en can alıcı cümle buydu. hakkı vardı. kitaplığınızdan herhangi bir kitap aldığınızda, şöyle bir sayfalarını çevirip oradan geçtiğinizi görmelisiniz. ne çok yol gittiğinizi kir pas içindeki ayakkabılarınızdan anlamak gibidir. bırakın sayfanın bir kenarında katlanma izi kalsın. hatta bir sonraki ize bakıp "ne kadar uzun okumuşum" diye sevinin.

kitabın değerini vurgularken kabının, kağıdının değil de içindekinin kutsal olduğunu unutan insanları çıldırtan durum. elbette başkasının kitabında ne alt çizilir ne sayfa katlanır. o nokta da emanet olduğu için dışı da önemlidir ama kendi kitabına çizen ayraç veya post-it bulmadığımda katlayan biri olarak benim kendi kitabıma yaptığım şeyden sana ne? elbette kahve dökülmesi, yırtık gibi şeyler yanlışlıkla yaptığımda beni de delirtiyor ama o zaten kitabın bütününü bozan bir şey olmasıyla alakalı. kitabı okurken bir sonra ki okuyuşuma not bırakmak istiyorum ve bir şeyler yazıyorum, soru işaretleri, ünlemler koyuyorum. sonra biri gelip ayyy kitaba yazık bir de kitap okuyorum diye geziniyorsun yazık vs diyor. sen estetik olarak beğenmiyor, üşenmeyip defter tutuyor olabilirsin. ne hoş. ama benim kitap okuma sevgimle veya kitap okuma miktarımla ne alakası var. ve hatta boş boş okumak yerine kitapla iletişim halindeyim ki bunları yapıyorum dimi? uzun lafın kısası gereksiz kutsallaştırmalar yapmayın. kendi kitabınızda istediğiniz gibi okuyun ama millete de karışmayın ya.

yapmalı yapmamalı tartışılmasına gerek bile yok. kitap kendininse isterse vazoyu ayraç olarak kullanır. kitap başkasınınsa ve sormadan yaptıysa vazoyu kafasında kırabilirsiniz.