modern insanın en büyük problemi

herkesin söz sahibi olmasıdır.bilen de konuşuyor bilmeyen de.

kalp gözü yerine her şeye bir çift mercekle bakmaları.

manipülasyona aşırı eğilim.

çok fazla bilgi akışına maruz kalıyor. çok fazla asosyal, çok fazla hormon çatışması yaşıyor. emek çok az , mutluluk çok az.

gün içinde yalnızlık üzerine düşünebilecek kadar boş vakti ve enerjisi kalıyor

modern yaşayacak parayı bulamamak.

zayıf, güçsüz bir insana dönüşmemiz.

"sıfır 1, sıfır 2, sıfır 3" gibi ilerleyen sanayi devrimleri öncesi; kılıçla, kalkanla, yüz yüze, göz göze, yan yana, yapılan savaşlarda insanları şu an çok iyi anlıyorum! kafatasının alt kısmında, çene kemiğinin orta kısmında diş eti ile diş kemiğinin birleşme yerine tek bir kılıç darbesi ile kan akıtmak istiyorum. dişleri kafatasından ayırıp sağ çenenin tek kılıç darbesi ile dökmek istiyorum.

üç gündür geçmek bilmeyen ağrılarım beni bu düşüncelere sevk ediyor, altı üstü bir çene kemiği ameliyatı oldum. trafik kazasında bacağımı parçalamadım, çene kemiğim yerinde duruyor! bu ağrı sızı sinirlerimi bozuyor ne kadar güçsüz aciz bir şey olduğumu düşünüyorum. gerçekte parçalanmış bir çene kemiğim olsaydı ya savaşta yüz yüze can cana o zaman acıyı hisseder miydim. hadi bırakalım şu teknoloji savaşlarını yani şu kılıçla, kalkanla yapılan savaşları eskiden insanların bizler kadar ağrı eşiği sizce de bu kadar yüksek miydi. yüz yılın icadı ağrı kesiler olmadan sizce nasıl yaşayabiliyorlardı? onların dişleri bizler gibi niye dökülmedi, neden bizler vidalı diş kullanmak zorunda kalıyoruz? neden bu kadar çok güçsüz aciz bir şeye dönüştük?

başlığı modern insan değil de modern çocukluğun en büyük problemi olarak algılayıp yazıyorum. her yerde okumuşuzdur. çocuklar asosyal yetişiyor diye. bizim çocukluğumuzda hareket imkanı çok fazlaydı. özgürlük alanı genişti. köy çocuğu olmamızdan mütevellit. şehirde yaşamaya başlayınca bana da her zaman klişe gelmiş olan o gerçekle yüzleştim. belki ileride benim de çocuğum olunca öyle büyüyecek. telefona, tablete düşecek belki. eee, o da haklı olarak. eğer onlara yeterince özgürlük alanı veremezsek sonunda olacağı tabiki bu. altı yaşındaki yeğenimin anlamayacağım bir dilde konuşması normal mi? bilgisayar oyunu oynuyor, kanalları takip ediyor. fakat bir konuşmaya başlasın, ne dediği anlaşılmıyor. kuşak farkı tabiki. ama daha bu yaşta bu kadar fark normal mi? belki benden çok ingilizce kelime konuşuyor.

her şeye olur gözüyle bakıp aşırı fazla sorgulamaları.

vizyonunun modern olması ama şartlarının modernizmin olgularını yaşayamayacak durumda olması.
işbu entry türkiye sınırları baz alınarak yazılmıştır.

aşırı kazanma, fazla sahip olma ve tüketme çılgınlığının mutlulukla eş değer görülmesidir. kimi eski felsefecilere göre haz= mutluluk ise de onda bile ahlak ve erdem aranmaktadır. günümüz dünya toplumlarının bir çoğundaki temel problem; her şeye sahip olma içgüdüsüdür. bu daha sonra mutsuzluk da getirmektedir. aç olan veya azla yetinen toplumların daha fazla mutlu oldukları ortadadır.

her şeyi bildiğini zannetmek. halletme gücü ayrı, bildiğini sanıyor bilmiyor. eskiye nazaran daha cahil ve yanlış bilgiyi sahiplenmeyi görev edinmiş. herkesin doğru kabul ettiğini kabul etmek mesela. nasıl aratırsa öyle çıkıyor arama motorunda, peşine düşmüyor. evet hayırlı cevaplanacak sorularla sonuca ulaştığını sanması. misal, yalı çapkını kazım ağa bez bebek dizisindeki joker midir? cevap evet. değil midir diye aratsanız cevap yine evet. bu kadar teknoloji zenginliği arasında nasıl böyle olduğumuza şaşırıyorum. aptallaşıyor muyuz yoksa geçmişte yaşayan insanlar bizden daha mı zekiydi?

birden fazla problem varsa bunlardan biri de bireyin hayal gücüdür muhtemelen. hayal gücü zihnin tuvali bir nevi.

(bkz: zaman)

kıyaslanmak. eskiden komşunla kıyaslanabilirdin veya kuzeninle hadi o da olmadı dıdısının dıdısıyla olsun. şimdi kıyaslanabileceğin bir sürü insan telefonun içinde ve bunu kimse yapmadan kendin yapıyorsun kendine. onun fiziği böyle bunun parası şöyle o bu okulda okudu vs. liste o kadar uzun kiii. bunu sen yapmasan karşındaki yapıyor. ya seni küçük görüp kendini rahatlatıyor ya da kendini seninle kıyaslayıp kendi nefretini sana yansıtıyor. bunun tek çözümü insanın kendisine kendi yaşadığı süreçleri ve imkanları hatırlatması ve kendisini kendisi ile kıyaslaması.

dünyayı bilemem de türkiye 'de yeterince modernleşememiş olmak.

önümüzdeki yıllarda fazlaca karşılaşacağımız dijital ayak izidir. örneğin bu meksikalı lavukla öpüşen türk kızı. bu kızın çocuğu olursa arkadaşları bu videoyu bulup çocuğu fena halde zorbalayacaklar.

annesi onlyfans içeriği üreten çocukların intihar girişimleri ile ilgili redditte bi makale okumuştum.

içinde bulunduğu dönemin leş seviyesindeki kalitesizliğidir.

dünyanın anasını ağlattık, kar/yağmur yağmıyor. sanat diye tanıdığımız şeyi duvara muz yapıştırmaya kadar indirgedik. ilişkilerin bokunu çıkardık, karşımızdaki kişiyi dinlemez/kendimizi anlatamaz olduk.

liste devam eder. bu yüzyılın insanı pek de mutlu olması gereken insan tipi değil sanki. genel kalitesizlik herkese yansır ve berbat nesiller işte böyle yetişir.

hiçbir özelliklerinin, yeteneklerinin olmamasına rağmen insanların kendilerini bir bok sanmalarıdır.

(bkz: dunning-kruger sendromu)(bkz: psikoz)(bkz: narsizm)

manipülasyona açık olması, sınırlarını koymayı becerememesi, kendini bir yere konumlandırma, iletişimsizlik, benmerkezci olması, duyarsızlaşma, kolay idare edilmesi, tembellik, bağımlılık, hazcılık, anlamsızlık, psikolojik rahatsızlıklar... problem büyük ,kısacası rızalı kölelik işte ne denebilir ki.