modern insanın en büyük problemi

varoluş sanıcı çekmesi.

yalnızlık?

dertsiz dünyalarına dert edinmek. bunu dünyaya dayatmak. sjw vs.

haz ve para odaklı yaşaması.
aslında farkında değil
böyle yaparak ilkel insan oluyor.
ama işte bana ne?
ben post modern insanım
keyif odaklı ve huzur odaklı yaşamadan yanayım.

modern insana dair her şey. yani sorunu ta kendisidir

neo-liberalizm. modern dünyanın en büyük vebası.

ne yardan ne serden geçmeyip sürekli şikayet etmek.
düzeltmek için ne yapıyor? hiç.
ben tarot filan izliyordum.
*
bir şeyleri hallettik çok şükür amin.

her şeyi modernleştirmek için ürettiğimiz tüm teknolojilere gittikçe daha da bağımlı hale gelmemiz.

ortaçağ insanınınkiyle aynıdır.

herşeyden bende de olmalı, en iyisine sahip olmalıyım.
kısacası tatminsizlik.

tüketim çılgınlığı .hem satın alma bakımından hem de sosyal ilişkiler bakımından.

park yeri bulmak. büyük bir şehirde yaşıyorsanız ve işiniz yahut eviniz merkezdeyse veyahut gideceğiniz yer hastane, adliye gibi bir yerse park yeri problem. benim de problemim bu. diğeri de her yerde probis bulamamam.

elektrik olmasa nasıl yaşayacağını bilemez.

konforu medeniyet sanmak.

modernlikten ödün vermemek için sürekli diken üstünde olması.

(bkz: insanın dört zindanı)

modern insanın en büyük problemi yaşadığı çağa ayak uyduramayışı, geçmişten getirdiği kodları günümüzde kullanamayışı bu ikilemde mutlu olmak o kadar zor ki...

mükemmellik algısıdır. kusuru bir aşağılanma olarak görmesidir. oysa kimse kusursuz değildir. kusur kişinin imzasıdır. kendini geliştirme basamağıdır. vitrinlik hayat gösterisi için kendini heba etmesi zamandan ve anılardan uzak kalmasıdır.

modern insanın en büyük problemi yalnızlığıdır. hep iç hayatının zindanında esir yaşar, modern insan. insan olmayı da bir düşkünlük sayar, aslında. hazreti adem ve havva’nın cennet’ten kovulmasına bağlar bunu. oysa modern insanın düşüşü, hayvanların bile sahip olmadığı bir yalnızlığa, hüzün ve kimsesizliğedir. bunun için unutmak ister. bunun için iç ve dış yüzlerinin arasındaki uçurumu gizlemek için harcadığı çabadan yenik düşer. yorulur, siner, bıkar, boş verir, biter, kendini yok eder. intihar, bu yüzden sıradan bir cinayettir modern insanlar arasında.

modern insan için rab inancı da o derecede zayıftır. ona bilimin, okulların ve sistemin öğrettiği şey, kendi kaderini kendisinin çizdiğidir. din, sadece sıkıştığında rahatlık versin diye küçük bir acil yardım kutusu içinde saklanır. oysa, duyduğu bütün acılara karşı, kendi kurtuluşunu inşa edemez o. etrafındaki mal, mülk, gösterişli ve teknolojiyle kolaylaştırılmış hayat da çare olmaz. bir insan bakışı için canını vermek ister. bir tatlı söz ve karşılıksız bir yardım, bir sevgi, bir yakınlık için her şeyinden vazgeçer.

genç olanları, içlerindeki bu savaşı unutmak için her karanlığa girmeye, her acıyı tatmaya, her çılgınca macerayı yaşamaya hazırdırlar. uyuşturucu, alkol, fuhuş, sapkınlık, cinayet, bütün karanlık, bütün kara alışkanlıklar bu yok olmayı durdurmak, onu varlığa çevirmek için birer adrestir. spor, araba sevdası, hız ve rekor çılgınlığı da farklı değildir. ama çalınan bu kapıları hiç açan olmaz.

hoşgörü adı altında bütün pislik ve ensestçe ilişkilerin bilerek ya da bilmeyerek meşrulaşmasından kaynaklanan bunalım.