neyi anlayınca bilge oluruz sorusu

demokrasi ve hukukun üstünlüğü.

inisiyatif alıp, harekete geçmeye başladığınızda.

bir insan ne zaman inisiyatif alır? kant'ın söylemiyle aydınlanma yaşayıp, ergin olmama halinden çıkıp, kendi kendine düşünüp, kendi eylemlerinin sorumluluğunu aldığı zaman.

bir insan ne zaman sorumluluk almaya başlar? başına gelen her şeyin, öyle ya da böyle kendisinin yüzleşeceğini fark edip, en azından başıma gelenler, kendi kararlarım yüzünden olsun diyebildikten sonra. suç bizde olmasa bile, başa gelen her şeyi kendi suçumuz gibi ele almalıyız, gelişimin tek yolu budur. dışarıdaki sorunlara müdahale edemeyiz ancak içimizde ufak bir şeyi dahi, daha iyi yapıyorsak eğer, değiştiremediğimiz şeylere zaman harcamak yerine, o ufak şeyi düzeltmeliyiz.

kısaca kendi aklını kullanabilmek, başa gelen olaylarda başkalarını suçlamak yerine, suçu üstlenebilme yani sorumluluk almak. çok kolay gibi gelse de asla değildir, çünkü kendi aklını kullanmak, verilen her şeyi tekrar parçalamak ve üzerine tekrar tekrar düşünmeyi gerektirir. sorumluluk almak da kolay değildir, başkalarını suçlamak ve sızlanmak hep daha kolay bir yol olur. o yüzden bilgeler çok azdır.

gerçek bir bilge olmanın hiçte öyle kolay olmadığını ve kendimizin de bir bilge olmadığımızı anladığımız gün, iyi kötü ancak "kendimizin bilgesi" oluruz. yok daha fazlasını sanıyorsak en yakın kliniğin potansiyel bilgeliği de, bizi bekleyen kariyerlerdendir.

dünyada 8 milyar insan olduğunu herhangi biri yada tüm insanlık yok olsa bile dünyanın dönmeye devam edeceğini.

bir kişinin ölümü trajedidir binlerce kişinin ki ise istatistik./ j. stalin

domatesin sebze degil meyve oldugunu ogrendikten sonra bile onu meyve salatasina koymamaktir.

"bildiğim tek şey, hiçbir şey bilmediğimdir." diyen sokrates, bu sözü aslında gerçek öğrenmenin alçakgönüllülükle başladığını gösteriyor. ne kadar çok şey öğrendikçe, bilmediklerinin büyüklüğünü daha çok fark ediyorsun. bu da seni bilgiye daha açık hale getiriyor.
iyi de kumulatif bilgi ne isimize yarayacak? o zaman da bilgelik kavramina tosluyoruz.


bilgi biriktirmek yeterli değil. onu hayatla ilişkilendirebilmek, onu doğru yer ve zamanda kullanabilmek, anlamlandırabilmek — işte o bilgeliktir.
ornek:
ateşi nasıl yakacağını bilmek → bilgi

ateşi yakıp başkalarına zarar vermemek, onu bir ihtiyaç için kullanmak (ısınmak, pişirmek) → bilgelik.

bilge olunmasi gibi bi iddialliktan degil de anlatilamayani anlayinca bi bok sanabilir bence insan kendini. anlatilani tamam herkes anlayamayabiliyo da anlamasi gibi bi ihtimalimiz de var. ama anlatamayinca anlamak ya da anlasilmasi tam bilge isi degil mi? neyse bu yazdiklarimi anlayan cikarsa bu isi birakiyorum

bu soruya cevap verememek bilgelik yolunda olduğunuzun işareti olabilir ancak bilgelik sınırlandırıldığında, işte şu neyi ne yaparsak "oluruz" kısmında olay kopar sıfırdan başlarsınız yolculuğunuza.

en basit şeydi ya bilgeliğin anahtarı,
oldum diyememek. işte bundan sebep bu sorunun cevabı mümkün ise eğer bilgelik dediğimiz şeyi öldürürüz. her insanın kendi içinde dahi son nefesine dek gelişim halindedir bilgelik denilen mesele.
cevap veremiyorsan yahut verdiğin cevap içine sinmediyse sanıyorum bilgelik yolundasın.

bilge olmayı her şeyi bilmek olarak değil, her şeyi bilmediğini ve bilemeyeceğini bilmek olarak gördüğümüz zaman.

'karanlık enerji' olmadığını

'enerji yoksunluğu' olduğunu

içselleştiren kimse

...bir uzun sessizlikten sonra si hamud elini kolumun üstüne koydu ve konuştu; "kıyametin nasıl kopacağına dair bir hikaye anlatılır. dünyanın muazzam kalabalığı gırtlağına kadar cehalete, şiddete ve cinnete gömülmüştür. kocaman milyonluk şehirlerden birinde iki halsiz ihtiyar kadın unutulmuş canlı cenazeye dönmüş görünüşleriyle bir köşeye büzülmüş ve bu bitip tükenmek bilmeyen korkunç sahneleri gözlemektedir. kadınlardan biri ötekine döner ve der, "...

tamamen yalnız olduğunuzu. bu dünyaya yalnız geldiniz ve öyle gideceksiniz.