1121.
belki hayatına bir hayvanı sokmamıştı. bunun eksikliğini de hissetmiyordu. bizim de canlı olduğumuzu, karnımızın acıktığını, susadığımızı, ağladığımızı ve gülebildiğimizi şimdiye kadar aklına bile getirmedi. böyle kalsa yine yeterdi. ama kalmadı. eline bir taş aldı ve fırlattı. hem de hiç sebep yokken. canım yandı, sesli bir şekilde ağladım. neden yaptın diyemem ki. yaratılıştan haksızım. neticede bir köpeğim.
eline telefonu aldı. "köpeksiz sokaklar istiyoruz." başlığına girdi. kinini kustu. sebep neydi biliyor musunuz? köpekten korkuyormuş. fobisi varmış. sormak isterdim insalık bu zamana kadar en çok zararı kendi türünden mi görmüştü yoksa hayvan türünden mi? çekindiği şeyin köpeğin dişi değil sahibi olduğunu bilemedi.
bize düşünemeyen ve duygusuz canlı derken, asıl duygu yoksununun kendisi olduğunu anlatamazdık. nasıl bir yengece düz yürümeyi anlatamazsak ona da anlatamazdık. çünkü bir kez olsun gözümüzün içine bakmıyordu. baksa belki görecekti. sanırım hiç de bakmayacak. onun yüzünden dünyanın her gününü bir nazi kampında yaşıyormuşcasına geçirdiğimizi hiç anlayamayacak.
dostuz. hem de çok samimi bir dost. sizi dünyada sizden sonra en çok seven varlıklarız biz. sizi gerçekten en çok seven canlılarız. bir kaplan, bir tilki veya bir kunduz da değiliz. sizin kapınızın önünden başka gidecek yerimiz var mı? siz olmadan hayatımızı sürdüremeyeceğimizi bilmiyor musunuz? binlerce yıl bu böyleydi. mutluyum ki içinizde bizi anlayan yüce kalpliler var. iyi ki varlar.
"köpeklerin dostluğu kalıcıdır. arkandan konuşmazlar ve yarı yolda bırakmayı hiç bilmezler." bernard shaw
bir köpek
eline telefonu aldı. "köpeksiz sokaklar istiyoruz." başlığına girdi. kinini kustu. sebep neydi biliyor musunuz? köpekten korkuyormuş. fobisi varmış. sormak isterdim insalık bu zamana kadar en çok zararı kendi türünden mi görmüştü yoksa hayvan türünden mi? çekindiği şeyin köpeğin dişi değil sahibi olduğunu bilemedi.
bize düşünemeyen ve duygusuz canlı derken, asıl duygu yoksununun kendisi olduğunu anlatamazdık. nasıl bir yengece düz yürümeyi anlatamazsak ona da anlatamazdık. çünkü bir kez olsun gözümüzün içine bakmıyordu. baksa belki görecekti. sanırım hiç de bakmayacak. onun yüzünden dünyanın her gününü bir nazi kampında yaşıyormuşcasına geçirdiğimizi hiç anlayamayacak.
dostuz. hem de çok samimi bir dost. sizi dünyada sizden sonra en çok seven varlıklarız biz. sizi gerçekten en çok seven canlılarız. bir kaplan, bir tilki veya bir kunduz da değiliz. sizin kapınızın önünden başka gidecek yerimiz var mı? siz olmadan hayatımızı sürdüremeyeceğimizi bilmiyor musunuz? binlerce yıl bu böyleydi. mutluyum ki içinizde bizi anlayan yüce kalpliler var. iyi ki varlar.
"köpeklerin dostluğu kalıcıdır. arkandan konuşmazlar ve yarı yolda bırakmayı hiç bilmezler." bernard shaw
bir köpek
devamını gör...
1122.
saate bakıyorum, saniyeler içime akıyor gibi zaman hızlı geçiyor ama ben hala olduğum yerdeyim. tavana bakıyorum sürekli olarak her gözlerimi açtığımda tavan var karşımda, ömrüm tavana bakmakla geçti. gözlerimi kapatıp gökyüzünü kendi tavanım ilan ediyorum, düz beyaz uzunca bir yolun tavanı gökyüzüne uzanırken gözlerimi tekrardan açıp kirli tavanımla tekrardan karşılaşıyorum.
devamını gör...
1123.
mânâsız sıkıntıların ülkesi kalbim, bu günlerde sıkıyor canımı epey. hiçbir sebep yokken ruhu karalar bağlar mı insanın? iç sesim bu soruya karşılık : "eğer can yakan sebeplere alıştıysa insan karalar bağlar pek tabii."
az kaldı, geçecek ama bu zaman işlemiyor bu aralar. bir şey var.. bir his var içimde tarif edemiyorum. sanırım bulunduğum yerden çok sıkıldım, ait olduğum yer burası değil galiba.
nereye savurur bu hayat beni bilmem ama çok uzaklara savurmasını diliyorum.
hiç kimsenin bilmediği bir yerler olsa ve orada denizle dans edip, yalnızlığımı koynuma alsam.. pek âlâ mümkün. mümkün de ne zaman? zamana da kırgınım, zamanın kırgın kadını olarak.
belirsizlikten nefret ediyorum, geçmeyen zamandan ve kalbime zift döken sıkıntılardan. dayan kızım dayan ama nereye kadar bilmiyorum..
az kaldı, geçecek ama bu zaman işlemiyor bu aralar. bir şey var.. bir his var içimde tarif edemiyorum. sanırım bulunduğum yerden çok sıkıldım, ait olduğum yer burası değil galiba.
nereye savurur bu hayat beni bilmem ama çok uzaklara savurmasını diliyorum.
hiç kimsenin bilmediği bir yerler olsa ve orada denizle dans edip, yalnızlığımı koynuma alsam.. pek âlâ mümkün. mümkün de ne zaman? zamana da kırgınım, zamanın kırgın kadını olarak.
belirsizlikten nefret ediyorum, geçmeyen zamandan ve kalbime zift döken sıkıntılardan. dayan kızım dayan ama nereye kadar bilmiyorum..
devamını gör...
1124.
gözyaşlarım süzülürken yanaklarımdan, solgun gecenin hiddetli rüzgarı yüzüme çarpıyor. inanın hanımlar, baylar. insan hayatında bu kadar kötü durumda olamaz. ha bire içiyorum. canım felaket sıkılıyor. dünya bana dar geliyor. ama tuhaftır ki üzüldüğüm, ağladığım ölçüde de keyifleniyorum. diş ağrısından çekilen zevk vardır ya, o mesele benimki de. ben de zevk alıyorum. fakat bundan zevk aldığımı anımsadığım an da kendime lanetler ediyorum. niçin? bunun nedenini de kestiremiyorum. bazı noktalarda tıkanıveriyor akıl etme yetim.
oh, kaçıncı kez karalıyorum! gerçi karalayıp karalamadığım da şüpheli. aslında bakarsanız her şey şüpheli.
insan acıdan zevk alamaz. en azından bize söylenen bu, öyle değil mi? acıdan zevk alamayacağımız söylenir, teolojik bir kökeni bile var denebilir bu işin. bakın, kimse acıyı övmüyor. deliliği övmüyor. hüznü övmüyor. ölümü övmüyor! niye!
illaki hayat ve neşe mi övülecek?
insan doğası deyip duruyorum nice zamandır. insan olmak, insan doğasından sıyrılmaktır, diyorum. kendi kendime aforizmalar üretip sefa içinde yaşıyorum. ama benliğimin bir parçası insan doğasından ayrılarak ne kadar yabanileştiğimi kanıksıyor gittikçe. bu ne demek biliyor musunuz? siz anlayamazsınız. eğer kendinize insan diyorsanız, anlayamazsınız. ayrımı anlayabildiniz mi? asıl insan kim? biliyorsunuz artık.
ve nokta nokta nokta. uzunca bir üç nokta! siz doldurun!
oh, kaçıncı kez karalıyorum! gerçi karalayıp karalamadığım da şüpheli. aslında bakarsanız her şey şüpheli.
insan acıdan zevk alamaz. en azından bize söylenen bu, öyle değil mi? acıdan zevk alamayacağımız söylenir, teolojik bir kökeni bile var denebilir bu işin. bakın, kimse acıyı övmüyor. deliliği övmüyor. hüznü övmüyor. ölümü övmüyor! niye!
illaki hayat ve neşe mi övülecek?
insan doğası deyip duruyorum nice zamandır. insan olmak, insan doğasından sıyrılmaktır, diyorum. kendi kendime aforizmalar üretip sefa içinde yaşıyorum. ama benliğimin bir parçası insan doğasından ayrılarak ne kadar yabanileştiğimi kanıksıyor gittikçe. bu ne demek biliyor musunuz? siz anlayamazsınız. eğer kendinize insan diyorsanız, anlayamazsınız. ayrımı anlayabildiniz mi? asıl insan kim? biliyorsunuz artık.
ve nokta nokta nokta. uzunca bir üç nokta! siz doldurun!
devamını gör...
1125.
sanki başım ağrıyor gibi. hafiften de ateşim mi var ne?
devamını gör...
1126.
sözlerim bir ağaç değil onları budayamazsın. çiçek değil koparıp saçlarına takamazsın. efsunlu bir çift gözün uğruna vazgeçtiklerim elbette değmeliydi kaybettiklerime. ama kendime ödediğim vergiler, zihnimde attığım voltalar ve heba edilen geleceğime rağmen kalbimle kazandığım insanların hiçbiri bugün bana son kez bakıp veda etmediler. halbuki buralarda biraz hoşçakal kalmıştır diye umuyordum. her an teyakkuza hazır askerlerin geniş omuzlarındaki ağırlığa benziyor boğazımda düğümlenenler. "neden beni böyle kimsesiz bıraktınız?" diye soruyor içim. aranılan hiçbir numaraya ise ulaşılamıyor. öyle olacak ki tefonun çalmasını beklerken geçen dört dakika yaşımdan daha büyüktü. buna rağmen sevgimden daha büyük olan hiçbir şey görmedim. sevmeyi hecelerine ayırdım, sevmiş-tim oldu, geri birleştiremedim. anneme bile küsemedim, babamı hiç affedemedim. ben zamanı hiç geri döndüremedim.
devamını gör...
1127.
eskiden çok yazardım bayağı yazardım böyle destan gibi...
sonra duruldum gitti.
bir sakinledim, bir uzaklaştım, bir koptum kelimelerden...
arama ne girdi sahi cümlelerle?
bakın bir keresinde bir arkadaşım büyülüyorsun beni demişti. başka biri kelimelerle iyi oynuyorsun. bir başkası zihnin pek kadifemsi senin!..
yahu ben yazıyorum tamam da onlar da ortayı pek iyi karşılıyor. ayak burnuyla vurmak vardır böyle hafifcene cuk oturur heh işte tam öyle.
yazmak bir mesele değilde bazen anlaşılmak... ah anlaşılmak...
......
sonra duruldum gitti.
bir sakinledim, bir uzaklaştım, bir koptum kelimelerden...
arama ne girdi sahi cümlelerle?
bakın bir keresinde bir arkadaşım büyülüyorsun beni demişti. başka biri kelimelerle iyi oynuyorsun. bir başkası zihnin pek kadifemsi senin!..
yahu ben yazıyorum tamam da onlar da ortayı pek iyi karşılıyor. ayak burnuyla vurmak vardır böyle hafifcene cuk oturur heh işte tam öyle.
yazmak bir mesele değilde bazen anlaşılmak... ah anlaşılmak...
......
devamını gör...
1128.
yine ben dahil kimsenin umurunda olmayacak bir şeyler karalamaya geldim, çünkü ağır ilaçlar aldım ve bir süre uyumamam gerekiyor.
sıradan günlerde sabahlamalara doymayan ben, bugün nedense daha doğrusu nedensizce uyumak istiyorum.
nedensizce yaptığım çok fazla şey olduğu için de buna hiç mi hiç takılmıyorum.
benim minnak uyusun diye birtakım ninnimsiler mırıldanırken biraz uyuklamışım o sayılmaz. zaten ninnimden değil saçmalamalarımdan daha çok etkilenmiş olacak ki kıkır kıkır gülmekten yorgun düşüp uyudu. işimiz var bu kopuk prensesle.
kopuk demişken bir temassızlık var kafamın içinde farkındayım, bir ara içini açıp üflemek ve lehim yerlerine şöyle bir pıt pıt vurmak gerekecek sanırım.
hallederiz*, hallederim, adamım bu küçük işlere ben bakarım, yanarım.
sıradan günlerde sabahlamalara doymayan ben, bugün nedense daha doğrusu nedensizce uyumak istiyorum.
nedensizce yaptığım çok fazla şey olduğu için de buna hiç mi hiç takılmıyorum.
benim minnak uyusun diye birtakım ninnimsiler mırıldanırken biraz uyuklamışım o sayılmaz. zaten ninnimden değil saçmalamalarımdan daha çok etkilenmiş olacak ki kıkır kıkır gülmekten yorgun düşüp uyudu. işimiz var bu kopuk prensesle.
kopuk demişken bir temassızlık var kafamın içinde farkındayım, bir ara içini açıp üflemek ve lehim yerlerine şöyle bir pıt pıt vurmak gerekecek sanırım.
hallederiz*, hallederim, adamım bu küçük işlere ben bakarım, yanarım.
devamını gör...
1129.
500 puan yapamadığım için bjk logosu alamıyorum. bana puan yollayın.
devamını gör...
1130.
yazıların başına özet ve anahtar kelimeler yazma zorunluluğu getirilmesini istediğim başlık.
mağdurum, kimseyi okuyamıyorum. sesimi duyun..
mağdurum, kimseyi okuyamıyorum. sesimi duyun..
devamını gör...
1131.
sanırım ilk kez bu başlığa yazacak kadar dolu hissediyorum kendimi. biraz günlük gibi kullanacağım için şimdiden herkesten özür dilerim ama kafam o kadar dolu ki aynı anda 10 farklı fikir dönüyor sanki zihnimde. o yüzden en azından birinden bari kurtulmak istiyorum.
bir insan kendinden neden bıkar? ben yaklaşık 3-4 haftadır kendime tahammül edemiyorum. sesim bile beni rahatsız ediyor. aynada gördüğümde suratıma tükürmek istiyorum. nedenini asla tam olarak bilmiyorum. hayatım boyunca kendini sevebilen bir insan olmadım hiç ama hiç bu kadar açık bir şekilde nefret ettiğimi hissetmemiştim. keşke kendimden uzaklaşma şansım olsaydı.
bir insan kendinden neden bıkar? ben yaklaşık 3-4 haftadır kendime tahammül edemiyorum. sesim bile beni rahatsız ediyor. aynada gördüğümde suratıma tükürmek istiyorum. nedenini asla tam olarak bilmiyorum. hayatım boyunca kendini sevebilen bir insan olmadım hiç ama hiç bu kadar açık bir şekilde nefret ettiğimi hissetmemiştim. keşke kendimden uzaklaşma şansım olsaydı.
devamını gör...
1132.
anlaşılmak üzerine,
kafanda aynı anda iki zıt fikrin olması.
zaman zaman biri birinden ağır basıyor derken tekrar dönüyorsun can çekişmeye. o an aslında insanların seni anlamaması tatavası değildir işin özü. sadece birine lütfen bana yardım et, neden böyle oluyor, doğru cevabı bulamıyorum diyerek bakıyorsundur. o anlaşılıp anlaşılmamak değil, şu anki hâlimden kurtar tavrı. ama şöyle bir muhteşemlik var, yaşarken farkettim. sizinle aynı anda bu problemle kafası meşgul olanlar. enterasan bir çekim gücü oluyor bu insanlarla aranızda. ya da ben onları çabuk farkediyorum. anlıyorum evet, bende de olduğu için anlıyorum.
sende mi? peki ne yapıyorsun? yıllardır cevabı bulunamamış bir gizemin kapısının aralandığını düşünüyorum hep. halbuki herkes kendi kendine yetebiliyor ancak.
o insan'ın çırpınışlarını gördüğüm için mutlu olmam beni kötü insan yapmaz. bunu söylemeye çekinmiyorum. ben onda kendi çırpınmalarımın izlerini görünüyorum. hislerimi haberim olmadan kimlerle paylaşıyormuşum?
ben anlaşılmayan insanı seviyorum. kendimi de sevmek zorundayım. insan olmanın en güzel tarafı kafandaki iki fikride kabul etmek. öyle olduğu gibi.
kafanda aynı anda iki zıt fikrin olması.
zaman zaman biri birinden ağır basıyor derken tekrar dönüyorsun can çekişmeye. o an aslında insanların seni anlamaması tatavası değildir işin özü. sadece birine lütfen bana yardım et, neden böyle oluyor, doğru cevabı bulamıyorum diyerek bakıyorsundur. o anlaşılıp anlaşılmamak değil, şu anki hâlimden kurtar tavrı. ama şöyle bir muhteşemlik var, yaşarken farkettim. sizinle aynı anda bu problemle kafası meşgul olanlar. enterasan bir çekim gücü oluyor bu insanlarla aranızda. ya da ben onları çabuk farkediyorum. anlıyorum evet, bende de olduğu için anlıyorum.
sende mi? peki ne yapıyorsun? yıllardır cevabı bulunamamış bir gizemin kapısının aralandığını düşünüyorum hep. halbuki herkes kendi kendine yetebiliyor ancak.
o insan'ın çırpınışlarını gördüğüm için mutlu olmam beni kötü insan yapmaz. bunu söylemeye çekinmiyorum. ben onda kendi çırpınmalarımın izlerini görünüyorum. hislerimi haberim olmadan kimlerle paylaşıyormuşum?
ben anlaşılmayan insanı seviyorum. kendimi de sevmek zorundayım. insan olmanın en güzel tarafı kafandaki iki fikride kabul etmek. öyle olduğu gibi.
devamını gör...
1133.
kaybetmeseydin anılarımı yolda yürürken, sana kızmayacaktım belki de bu kadar.
unutmak zaten olmaz da yaşananlar kalsaydı en azından, suladığımız çiçeklerin tomurcuklarında.
demini yeni almış çayın tazeliğinde iken sabah güneşi, sen ışıklarımı kopardın durduk yere.
yüzümden düşen her bir yağmur damlasının, gözlerine bakmak için bir araç olduğunu unutmadan, utanmadan sevdim ben seni.
sen ise boş bir ambar gibi amaçsız bıraktın, gittin gideli.
suları kesik avare bir dam altında üşümemek için besliyorum artık minik düşlerimi.
bir aşk bir aşk daha ne eder?
yok olan sevdanın dehlizlerinde, karanlık suların içinde bırakmıştın kalbimin küçücük çırpınışlarını
ve iki aşkın toplamının bir yarım etmediğinden bihaber...
unutmak zaten olmaz da yaşananlar kalsaydı en azından, suladığımız çiçeklerin tomurcuklarında.
demini yeni almış çayın tazeliğinde iken sabah güneşi, sen ışıklarımı kopardın durduk yere.
yüzümden düşen her bir yağmur damlasının, gözlerine bakmak için bir araç olduğunu unutmadan, utanmadan sevdim ben seni.
sen ise boş bir ambar gibi amaçsız bıraktın, gittin gideli.
suları kesik avare bir dam altında üşümemek için besliyorum artık minik düşlerimi.
bir aşk bir aşk daha ne eder?
yok olan sevdanın dehlizlerinde, karanlık suların içinde bırakmıştın kalbimin küçücük çırpınışlarını
ve iki aşkın toplamının bir yarım etmediğinden bihaber...
devamını gör...
1134.
sapsarı gün, soluk yarınlar.
oysa her şey biraz kahve, şiir ve yanıp sönen mum.
gece çökmüş omuzlara bir bir.
yükleniyor ay tepeden tırnağa yıldızlara.
kopuyor zaman, tutunsa da dakikalar saatlere.
şimdilerde dikenli güller kadar keskin bir sızı sürüp gidiyor çölleşmiş hayatlarda.
bir ağaç var karşımda, dallarında kuşların cıvıldadığı...
kenarda akıp giden koca nehrin etrafını süsleyen papatyalar içimi ferahlatıyor.
ışıl ışıl, renk renk dünya. (!)
parlıyor her yanı, hayal gibi güzel güneşin.
vaktinde açıyor pencere önü çiçeği.
akrep üstünde taşıyor yavaş yavaş dökülen bugünü.
eylül akşamı, yelkovan yarına kayıyor.
karıncalar telaş içinde koşturuyor yuvalarına doğru.
küçük kız çocuğu, elinden kayan balon için ağlıyor.
bulutlar polenlerini saçıyor toprağa, yeşeriyor gökkuşağı.
borçlu bir gülümseme.
süzül ey ruhumdaki pınar, şefkatli sarılmalarla.
fakat biliyorum.
kayıyor gözümün önündeki yansımalar.
karışıyor birbirine birçok şey.
seçemiyorum.
çocuk mu, bulut mu, balon mu, gün mü, değil mi... (?)
kayboluyor yeşillik ve ışık saçan güneşli gün.
canlı olan ne varsa cansızlaşıyor birden bire.
cesetler yığılıyor gözlerime.
nehir, ellerimden akan bir avuç toprak.
bir serap görüyorum.
oysa her şey biraz kahve, şiir ve yanıp sönen mum.
gece çökmüş omuzlara bir bir.
yükleniyor ay tepeden tırnağa yıldızlara.
kopuyor zaman, tutunsa da dakikalar saatlere.
şimdilerde dikenli güller kadar keskin bir sızı sürüp gidiyor çölleşmiş hayatlarda.
bir ağaç var karşımda, dallarında kuşların cıvıldadığı...
kenarda akıp giden koca nehrin etrafını süsleyen papatyalar içimi ferahlatıyor.
ışıl ışıl, renk renk dünya. (!)
parlıyor her yanı, hayal gibi güzel güneşin.
vaktinde açıyor pencere önü çiçeği.
akrep üstünde taşıyor yavaş yavaş dökülen bugünü.
eylül akşamı, yelkovan yarına kayıyor.
karıncalar telaş içinde koşturuyor yuvalarına doğru.
küçük kız çocuğu, elinden kayan balon için ağlıyor.
bulutlar polenlerini saçıyor toprağa, yeşeriyor gökkuşağı.
borçlu bir gülümseme.
süzül ey ruhumdaki pınar, şefkatli sarılmalarla.
fakat biliyorum.
kayıyor gözümün önündeki yansımalar.
karışıyor birbirine birçok şey.
seçemiyorum.
çocuk mu, bulut mu, balon mu, gün mü, değil mi... (?)
kayboluyor yeşillik ve ışık saçan güneşli gün.
canlı olan ne varsa cansızlaşıyor birden bire.
cesetler yığılıyor gözlerime.
nehir, ellerimden akan bir avuç toprak.
bir serap görüyorum.
devamını gör...
1135.
bugün trafikte arkamdan bir mercedes c coupe geliyordu. sağa sinyal verdim 1.0 clio 72 bg aracımla. göz göze geldik yandaki araçla. 2 hatun vardı arabada benim yaşlarımda. vay be diyebildim sadece.
vay be.
vay be.
devamını gör...
1136.
-"yola ikna edilmişlerle değil, sadece kendini adamışlarla çıkılır" dedi.
-"bu devirde kendini adamış birini kim bulmuş ki ben bulayım?" dedim.
sustu....
-"bu devirde kendini adamış birini kim bulmuş ki ben bulayım?" dedim.
sustu....
devamını gör...
1137.
ben buraya sadece şunu bırakmak için geldim, bugün yazmaktan ziyade yazılanı göstermek istiyorum.
anlayana birşeyler anlatıyor.
anlayana birşeyler anlatıyor.
devamını gör...
1138.
gideceğim demedin, çektin ve gittin
ağır kapıları kapadım üzerine
kilitledim en az on defa, gelirsen açmayayım diye
anahtarı aldım sonra, fırlattım balkondan
gönlümün duvarlarına kilitedim kendimi
saatler geçti, dakikalar bitti, zaman yitirdi kendisini
beynimi tırmalayan tiktaklar eşliğinde
sonsuz kez bekledim gelmeni
güya hiç affetmeyecektim seni
oysa iki üç kelime ve birkaç güzel şiir
yetecekti unutmama her şeyi
bekledim, bekledim bekledim
ne sen geldin ne ben vazgeçtim...
sonra bir kuş geldi bulutların üzerinden
kulağıma fısıldadı gelmeyeceğini
nedense beynime inanmayan kalbim
o küçük kuşa inanmak istedi
ben seni affettim ve unuttum gitti
unuttum gitti...
günler, aylar yıllar geçti, belki
bilmiyorum, hatırlamıyorum da gerçi
bir gün küçük kuşu beklerken geldi biri
çaldı çaldı kapıyı, kim o dedim, gitti.
pencereden baktım, karşımda senin bedenin
heyecandan tutuldu dilim ve ellerim
tek bir şey istedim, küçük bir özür ve sesinden birkaç şiir
duydun sesimi, durdun birkaç saniye
ve yine arkana bile dönmeden geçtin gittin.
benim kapım kilitli ve senin bencil sözlerin
paramparça etti benliğimi
pencereden gökyüzüne bakarken
yine o küçük kuş çıktı geldi...
ağır kapıları kapadım üzerine
kilitledim en az on defa, gelirsen açmayayım diye
anahtarı aldım sonra, fırlattım balkondan
gönlümün duvarlarına kilitedim kendimi
saatler geçti, dakikalar bitti, zaman yitirdi kendisini
beynimi tırmalayan tiktaklar eşliğinde
sonsuz kez bekledim gelmeni
güya hiç affetmeyecektim seni
oysa iki üç kelime ve birkaç güzel şiir
yetecekti unutmama her şeyi
bekledim, bekledim bekledim
ne sen geldin ne ben vazgeçtim...
sonra bir kuş geldi bulutların üzerinden
kulağıma fısıldadı gelmeyeceğini
nedense beynime inanmayan kalbim
o küçük kuşa inanmak istedi
ben seni affettim ve unuttum gitti
unuttum gitti...
günler, aylar yıllar geçti, belki
bilmiyorum, hatırlamıyorum da gerçi
bir gün küçük kuşu beklerken geldi biri
çaldı çaldı kapıyı, kim o dedim, gitti.
pencereden baktım, karşımda senin bedenin
heyecandan tutuldu dilim ve ellerim
tek bir şey istedim, küçük bir özür ve sesinden birkaç şiir
duydun sesimi, durdun birkaç saniye
ve yine arkana bile dönmeden geçtin gittin.
benim kapım kilitli ve senin bencil sözlerin
paramparça etti benliğimi
pencereden gökyüzüne bakarken
yine o küçük kuş çıktı geldi...
devamını gör...
1139.
- hümeyra daha mı güzel söylüyor? diyor, bir an duraklayıp dakikalardır çalan şarkıya daha bir alıcı göz ile bakıyorum, bilmiyorum ama daha sakin, daha huzurlu diyorum, doğru diyor.
arabayı evimizin önünde durduruyorum, yukarı çıkıyoruz, kedi daha tek, kedi daha evin tek çocuğu, kapıda karşılıyor bizi, o eğilip kucağına alıyor kızını, ben içeri girip kapıyı kapatıyorum.
kahve yapacağım içer misin diye soruyor kediye sarılı sıcacık sesi, olur diyorum, ben de bir film ayarlayayım diyorum, hint filmi olsun lütfen diyor, 5 saat sürsün, o koltuktan kaldırmasın bizi, gülüyor ve daha altı ay önce hint filmleri ile dalga geçen bana laf sokuyor, gülüyorum ve haklı diyorum içimden, haklı?
o kadar haklı ki hem?
ama daha o zamanlarda bilmiyorum daha hangi konularda haklı olduğunu, hümeyra'nın sesi sıcacık daha o aralar, dönmek diyor, ikimizde de dönmek ancak birbirimize yüz sürmek olarak biliniyor, aylardan eylül, günlerden 9'u.
sene hangi sene bilinmiyor artık ama dönmek bambaşka anlamlara bürünmüş bugün, ardı astarı yok, mümkün değil, yeniden yollara düşmek imkansız, hint filmleri aşırı uzun, o kinayeli gülümseme yok..
pardon, sahi ne hatırlatıyordu o eski aşkları?
arabayı evimizin önünde durduruyorum, yukarı çıkıyoruz, kedi daha tek, kedi daha evin tek çocuğu, kapıda karşılıyor bizi, o eğilip kucağına alıyor kızını, ben içeri girip kapıyı kapatıyorum.
kahve yapacağım içer misin diye soruyor kediye sarılı sıcacık sesi, olur diyorum, ben de bir film ayarlayayım diyorum, hint filmi olsun lütfen diyor, 5 saat sürsün, o koltuktan kaldırmasın bizi, gülüyor ve daha altı ay önce hint filmleri ile dalga geçen bana laf sokuyor, gülüyorum ve haklı diyorum içimden, haklı?
o kadar haklı ki hem?
ama daha o zamanlarda bilmiyorum daha hangi konularda haklı olduğunu, hümeyra'nın sesi sıcacık daha o aralar, dönmek diyor, ikimizde de dönmek ancak birbirimize yüz sürmek olarak biliniyor, aylardan eylül, günlerden 9'u.
sene hangi sene bilinmiyor artık ama dönmek bambaşka anlamlara bürünmüş bugün, ardı astarı yok, mümkün değil, yeniden yollara düşmek imkansız, hint filmleri aşırı uzun, o kinayeli gülümseme yok..
pardon, sahi ne hatırlatıyordu o eski aşkları?
devamını gör...
1140.
çok işlerim var dostlar, çook. ama inanın, zevkle yapıyorum işlerimi. kendim için yapıyorum, belki de bu yüzden eğlencelidir...
yarın 1500 metre uzaklıktaki dağın eteğinden işletmeme getirttiğim cazibeli suyun, havalandırma sistemiyle alakalı çalışmalar yapacağım. suya para, vergi ödemiyorum. ne kadar güzel değil mi? *
yarın 1500 metre uzaklıktaki dağın eteğinden işletmeme getirttiğim cazibeli suyun, havalandırma sistemiyle alakalı çalışmalar yapacağım. suya para, vergi ödemiyorum. ne kadar güzel değil mi? *
devamını gör...
"normal sözlük yazarlarının karalama defteri" ile benzer başlıklar
karalama
2