öğretmen mi öğretemez yoksa öğrenci mi öğrenemez sorunsalı

öğrenmek isteyen öğrenir
aksi takdirde ne öğreten öğretebilir ne de öğrenen öğrenebilir.
öğrenmeyi istemek içinde bilmediğini biliyor olmak lazım.

bilmediğini bilenler bilir...

öğretmen öğrenciye kendini sevdiremediği sürece hiçbir şey öğretemez .

ilgin olmayan, hoşuna gitmeyen, zorla öğrenmen için diretilen hiçbir şeyi öğrenemezsin. yani sistem öğretemez ve hem öğrenciyi hem öğretmeni mağdur eder maalesef.

öğretemiyor ama kabullenemiyor da, öğrettiği şey şu ama "nasıl öğretilmeyeceğini" çok güzel anlıyorsunuz. uygulamalı örneğini dersler boyunca yaşıyorsunuz..

elimizdeki tüm öğretim yöntem ve tekniklerini en aktif şekilde kullansak bile grup içinde mutlaka başarılı ve başarısız öğrenciler olacaktır çünkü gelişim bireye özgüdür ve çoklu zeka kuramina göre herkes herşeyi aynı derecede öğrenmek zorunda değildir. hepsinin başarılı olma ihtimali amaç ve kazanımları yaşa ve gelişim düzeyine uygun secmediginizi gösterir. öğrencinin ogrenememesi ise öğrencinin ihtiyacı dahilinde olmayan bilginin zorla verilmeye calisilmasindadir. ve günümüz için geçerli olan tek gerçek; sistem öğretmemizi de ogrenmemizi de istemiyor.

kişilerin değil, sistemin sorgulanacağı bir karşılaştırma daha doğru olacaktır. eğitim sisteminde "öğretmek" fiilini geri planda bırakarak "öğrenmek" fiilini ön plana çıkarmak doğru olacaktır. kuşaklar, teknoloji, dünya değişmekte ancak eğitim sistemi sabit kalmaktadır. en temel eğitim sorunumuz da burada yatmaktadır.
öğrencinin kendi bilişsel sürecini kurgulayacağı bir model üzerine düşünülmelidir.

ikisi de yanlıştır.

doğrusu; sistem öğrenmeye ve öğretmeye izin vermez.

insan malını pazarlamasını da bilmeli ayrıca doğru insanlara da pazarlamalı. bu ne sadece hocayla olur neden sadece öğrenciyle. her iki tarafında aktif rolü bulunmaktadır. yoksa sen istediğin kadar anlat karşı taraf anlamak istemiyorsa hoca bir şey yapamaz. her iki tarafında rolünü iyi yapması mükemmeli doğuracağına inanıyorum.

cahil kalmak ikisinin ortak cabası ile olur.

(bkz: yumurta mı tavuktan çıkar tavuk mu yumurtadan çıkar).

başlığın altındaki entryleri okudukça gözüme şöyle görünmeye başladı:
+sınavdan kaç aldın kanka?
-90 aldım

+sınavdan kaç aldın kanka?
-25 vermiş

başarısızlık genelde eğitmenlere-öğretmenlere yıkılır. 3 yıl boyunca içinde bulunduğum bir durumu kısaca özetleyeyim;
bir dönem yazılım alanında derslere girdim, eğitimler verdim. 6 ayda junior seviyesine gelen de gördüm 2 yıl ciddi anlamda çalışıp çabalayıp ancak junior olabilen de gördüm. diyeceğim o ki; herkesin her alanda başarılı olması mümkün değil. bunu ilk ve orta öğretim düzeyine de indirebilirsiniz. herkes matematikte iyi değildir, herkes enstrüman çalamaz, resim çizemez vs.

kötü öğretmen tabii ki vardır ama bence öğrenememenin altındaki en temel sebepler altyapı ve yetenek eksikliği.

eğitim biraz karmaşık bir alan ve bazı mottoları var bunlardan biri de herkes öğrenebilir kimi a zamanda d yöntemi ile kimi b zamanda c yöntemle öğrenir ama bir şeyler öğrenir. burada öğrenci ve öğretmene birlikte sorumluluk düşüyor. öğrenci gayret etmeli ve hocasına dürüst olmalı öğretmen ise yöntemlere vakıf olmalı , iyi bir gözlemci olmalı ki öğrencisinin öğrenme yolunu bulsun

öncelikle öğretmen öğretemez. bir öğretmen öğretemediğinde öğrenci asla öğrenemeyeceğini düşünür ve aksini düşünene kadar o öğrenci bir daha asla öğrenemez

bir öğretmen karşısındaki öğrencinin aldığı kadar iyi olabilir ancak..

kuramsal açıdan bakınca bir öğretmen adayı olarak carrol'e göre öğrenemeyen öğrenci yoktur öğretemeyen öğretmen vardır.

öğretmenin mesleğine sevgisi ve saygısı yoksa öğretemez. öğrenci öğrenciliğini bilmezse, hevesi ve çabası yoksa öğrenemez.

yukarda anlatılanlara ek; öğrenci isteği, öğretmenin öğretim metotları, ailenin ilgisi, müfredatın yeterliligi dışında bir de ogrencideki psikoloji çok önemli..malum ülkemizde gelir sıkıntısı yaşayan 20 milyona yakın insan var. bu insanların çocukları ebeveynlerinin bu streslerinden elbette ki kendi paylarına düşeni alıyorlar. haliyle bu çocuklar ailede şiddet veya ekstrem bı olay mevzu değilse zaten otomatik olarak gelir sıkıntısı yüzünden mutsuzlar..mutsuz olan çocuklardan kaliteli öğrenme beklenmesi de saçmalikdir.

bence öğrenmek iki taraflıdır biri öğretmek için çabalar digeri bilgiyi almak için çabalar bir taraf eksikse bilgi yarım kalır.

bazen öğretmen öğretemez bazen de öğrenci öğrenmez.
-bazı öğretmen mesleki yetersizlik, tecrübesizlik, iş ahlakı eksikliği, belki de bıranşı olmayan derse girdiğinden ya da sistem sorunlarından öğretemeyebilir. tabi bi de öğretmen daha çok kişiye ulaşmak için sınıf ortalaması düzeyde dersi anlatıyor genelde. bu durumda bazen derste çok iyi olanlar sıkılırken çok kötü olanlar yine anlamayabiliyor. ders süresi de sınırlı, ömür dediğin de. tabi kötü niyetli biri de olabilir.
-bir ilköğretim öğrencisini düşünün. her tür dersi almak zorunda. ilgi alanına göre bi seçim yapma yok. zira o yaşta çocuk sağlıklı seçim de yapamaz, tabi bi de lise çağına gelince çocuğun tercihleri çok değişiyor. haliyle bütün dersleri okumalı. bundan ötürü çocuk mesela matematiği sevmiyor ve almıyor bünyesine ya da zihinsel olarak yeteneği yok matematiğe ne bileyim. ama aynı çocuk yine mesela türkçe dersinde sular seller gibi olabilir, kitaplar yazmak bile isteyebilir. bu örnekte matematiği öğrenememe sebebi daha çok öğrenci kaynaklı oluyor.
-bi de aile var. öğrenci her zaman okulun, eğitimin ve bilginin önemini bilemiyor. ödev yapmıyor, derse hazırlanmıyor, uzaktan eğitime katılmak yerine uyuyor ya da telefonda oyun oynuyor. öğretmen doğrusunu anlatınca ise -öğretmen değil mi, başka ne diyecek ki zaten- diye düşünüp kulak arkası ediyor. o noktada aileye görev düşüyor. bu görev de çocuklarını yönlendirmek, teşvik etmek gibi şeyler...

bloom'a göre gerekli vakit ayrıldığında herkes öğrenebilir.